Up Yours!

‘Nou,’ houd ik een slag om de arm, ‘dat weet ik niet zeker. Ik ben oorlog aan het voeren met mijn lichaam.’
‘Oh,’ begrijpt hij niet, ‘vertel eens,’ zegt hij niet, ‘hoe doe je dat.’
Maar dat vraagt hij niet. Dus ik vertel iets anders.
‘Ik ben razend. Op de hoer, de moeder, de buikdanseres, dat kleine meisje, het onhebbelijke kind en die domme doos, zij die zich telkens weer laat verleiden.’
‘Kill your darlings,’ laat ik ook nog ergens vallen en man oh man, het kaatst zo lekker terug. Ik ben erg geschrokken van mezelf de afgelopen dagen en vandaag nog geen haar beter, maar toch…
Ik begin weer te lachen, ik had er zelfs wel lol in toen ik vandaag het gevecht aanging met de waternetbelasting. Mijn God, ik heb er nog nooit van gehoord en maanden achter, dubbel aangeslagen voor het hele pand, alle huishoudens en ook, oh lieflijk wonder, als mijn eigen eenpersoonshuishouden. Zo kom je af en toe wat tegen als je de troep aan het schoonmaken bent.
‘Ben je zwanger,’ vraagt mijn vader voor een geintje dat veel meer pijn doet dan hij vermoedt en ik haal uit.
‘Dat is op mijn leeftijd niet meer zo vanzelf sprekend. Mag ik mama,’ onderbreek ik zijn humor. Ik wil met mijn moeder kletsen over de troep die ik aan het verplaatsen ben.
Mijn moeder houdt van dit soort keuvelgesprekken, lekker overzichtelijk, tegenwoordig vertelt ze er ook alle zieken en gewonden bij, dat is nieuw en ik besef dat ik ouder word.
Ik vertel het haar met heel andere woorden.
‘Vandaag was het de keuken, al het gruis, al de aangekoekte troep, al het stof en dat dichtgeijzelde vriesvak, ik heb er mijn tanden ingezet, toen ik mezelf vanochtend in de spiegel bekeek en dacht, up yours, baby.’

Thuis,
Jezzebel

Art: Luka, Lust