We hebben het over de hoogtepunten van het afgelopen jaar voor de special.
Maar het is mijn rubriek en mijn idee.
Zij was met een lijstje gekomen, eigen inzicht.
Ze had maar vast ingedeeld, alles in de showbizz.
Maar mijn rubriek net even dieper. En ik heb geen zin in dat gebrabbel van haar.
Ook had ze niet zo goed gekeken, sommige verhalen speelden een jaar eerder.
Gevoel voor timing of belangrijkheid heeft ze niet, of nauwelijks.
En kom op zeg, waar hebben we het over, Dries Roelvink, Hans Kazan?
Toen heb ik haar gepasseerd en ben rechtstreeks met de hoofdredacteur gaan spreken.
Wat willen we nou, welke verhalen, wat type?
Uren heb ik gespendeerd aan het lijstje dat zij flanste en waar hij gaten in schoot, omdat ik aan de bel trok.
Toen heb ik mijn eigen lijstje gemaakt en naar hem gestuurd. Hij zou er op terugkomen.
Hij belde nog, zij zou er wel contact over opnemen.
Zij belt.
Nou, Holleeder vindt ze niets.
Ik val stil.
En praat dan toch.
Alle kranten, alle televisieprogramma’s, alles en iedereen heeft het elke week over Holleeder.
Ze wil het anders.
Maar Holleeder en zijn vrouwen, die neem ik mee.
‘Ik bel de hoofdredacteur wel even,’ zeg ik.
‘Volgens mij kun jij niet zo goed met mij communiceren als je steeds hem gaat bellen,’ zegt ze.
‘Ik kan prima met je communiceren. Maar als er tegen mij gezegd wordt harde actualiteiten en jij vindt Holleeder niets, dan zijn we uitgesproken, waar hebben we het nog over?’
‘Nou ja,’ zegt ze, ‘doe jij dan maar wat jij denkt dat goed is.’
Morgen ga ik hem vertellen dat ze het zelf kunnen opknappen.
Deze week maak ik af, dan is het voorbij,
Tot ziens en laat me in godsnaam met rust.
Fake je eigen fucking hoogtepunten maar.
En dit gaat nergens over.
Waar ben ik nou zo kwaad over?
Thuis,
Jezzebel
Art: Meg Ryan
=Waar ben ik nou zo kwaad over=
Over de domheid die overal vooraan staat?
@Christina, ja, maar het zit dieper, ik ben diep beledigd. Zij die mij wel even de wet zouden voorschrijven, weten niet waar het over gaat. Oh man, ik ben zo boos.
Om zij die faken :-))
Lullig, maar nu weinig aan te doen, behalve het in het speciale opberglaatje stoppen.
En dan lekker met een glas wijn relaxen.
vol gas, ik gun je het betere, maar overal loop je tegen die hufters aan. Leeuw of hyena wie overleeft het nijlpaard het langst? Dit nijlpaard doet haar best maar zou ik zeggen.
@Jezzebel,
Volgens mij was het juist een leuke beschouwing. Méér de vrouwelijke en sociale aspecten rond dit proces, iets dat meer vrouwen zou aanspreken dan al die bijna gelijke verslagen van andere media over de rechtzaal. Daarin paste m.i. uitstekend een beeld van de vrouwen rond Holleeder en andere verdachte mannen in dit proces. Hoe komt Holleeder bijvoorbeeld in relatie met de veel jongere dochter van een rijke onroerendgoedmagnaat? Is die reportage al geweest? Ik las er iets over gisteren maar ik had geen tijd.
Ik zou mij overigens niets aantrekken van die kaderheren en -dames. Die zullen je nooit verheffen als je goed bent. Je kunt ze béter negeren net als je manipulatieve psychopaten op je werk béter links kunt laten liggen. Bedrijfspychologen stellen dat je het er niet van redt. Ze hebben zich al ingegraven voordat je een klacht hebt geuit. Verhoudingen op het werk hier zijn steeds vaker gebaseerd op ‘afhankelijkheid van kaderleden en hogeren onderling’ dan op gezonde verhoudingen en vertrouwen. Ik heb geleerd die lieden straal te negeren als het niet boterd en mijn gang te gaan. Dat gaat alleen niet als het gaat om agressieve lieden die je continu komen lastig vallen tot aan je eigen bureau. Omdat ik veel ambulant heb gewerkt ken ik vele werkvloeren. Misschien is dat ook een idee voor een reportage: de verhoudingen op de werkvloer tegenwoordig.
60% stelt op enig moment een verhouding te hebben op het werk, terwijl inmiddels 35% van vrouwen toegaf wel eens seks te hebben op de werkvloer. Ik heb dat zelf nog nooit meegemaakt maar dat schijnt steeds gewoner gevonden te worden bij de jongere generaties.
Groet, mary
(ip: 84.28.102.141) / 24-10-2007 20:32
Reactie is geredigeerd
Ik weet wel waar ik kwaad over ben!
Het is echt je plek niet zo te lezen. Jij houdt daar niet van, dat inleveren telkens. Het haalt de kracht uit je schrijfsels. Je hebt een plek nodig waar je zelfstandig je thema’s kan uitwerken, zonder al die bemoeienissen. Die zal toch wel ergens te vinden zijn?
Lieve schat als ik zo aan je mag refereren.
Altijd zijn er in de onderlaag, lui die om zich zelf naar boven te werken een ander onderuit halen.
Ze pikken je ideeën.
Sublieme vondsten, alleen als ze het moeten uitwerken, komen ze nergens meer.
Want jij hebt het helemaal precies uitgewerkt.
Dat de leiding/hoofdredacteur(trice) zich niet op z’n gemak voelt komt omdat er iemand in de stal is die 10 keer beter is.
Dat schept wat ongenoegen.
Druk ik me hier wat simpel uit? Excuus.
Natuurlijk moet je het hebben over de actualiteit.
Dat wat er nu speelt.
Aan de kaak stellen.
We hebben het over fuckin’ moordenaars.
Of in ieder geval vazallen.
Maar wees je wel voorzichtig?
Reactie is geredigeerd
=Waar ben ik nou zo kwaad over?=
Als je alle randverschijnselen weghaalt, blijft alleen jezelf over. Waarschijnlijk was het niet de vraag óf het zo zou lopen, maar wanneer het zou gebeuren. Niets is frustrerender dan je tijd verspillen aan zaken die je niet bevredigen, zelfs als het noodzaak is omdat de zaken die je wel bevredigen geen (of te weinig) brood op de plank brengen om te overleven. Je gaat je weg tot het breekt en je een andere weg in moet slaan.
Niet dat je veel hebt aan mijn antwoord op je retorische vraag, maar ach, het komt uit een goed hart en goede harten zijn moeilijk te faken.
Goedemorgen,
Wakker.
@Heer_Lot, ik kan inderdaad niet zo goed overweg met zij die faken.
@Christina, ik weet dat je gelijk hebt. Ik ga het loslaten, mezelf verwijderen daar.
@Jacob, ik ga de deur maar eens dichttrekken, ook niet verstandig, maar dan maar goed naar de gallemiezen.
@Mary, ja, ik had de vrouwen van al eens eerder voorgesteld, maar daar werd schamper om gelachen, totdat eergisteren de kranten bol stonden.
En over de relaties op de werkvloer… ook heel interessant! Ik heb het er vast nog eens over 🙂
@Enigma, vertel eens?
@Gus, ik doe mijn best 🙂
@100, blij met je woorden! Je hebt gelijk, het was een kwestie van tijd.
Waarom verbaast mij dit niet?
Ohw…bad hairday Jezz.. 😉
@Jez:
Misschien een beetje off topic, maar de kop van je schrijven maakte het volgende verhaal bij mij los:
Mijn vrouw en ik waren meer dan dertig jaar getrouwd toen ik een keertje aan haar vroeg:
hoe zit dat schat, kom je wel eens klaar, want ik merk daar eigenlijk nooit wat van.
Ze keek me liefdevol glimlachend aan en zei:
och lieverd, je bent altijd zo druk met je werk dat ook zo weinig thuis bent.
Sorry:
De onechtheid van de maskers misschien?
@Calimero, ik weet niet?
@Enigma, ah, die ken ik 🙂
@Jack, na meer dan 30 jaar? Oi va voi! 🙂
De baan is er aan en de hoofdredacteur laat haar van het lijstje nu lekker zelf kreunen en steunen. Ik ben weer vrij.
@Peter, weet je wat lullig is, als je al een tijdje die rubriek verzorgt en dan opeens een lijstje krijgt met dit moet op 1, dit moet op 2 en als je er dan nog eens goed naar kijkt, denkt, dit kan niet waar zijn, ze snapt het niet.
En als ze dan ook nog eens tegen mij zegt ‘Nou nee, Holleeder vind ik niets…’ Dan houdt het wel een beetje op ja, dan komen er barsten.
Je bent kwaad op haar, altijd als er een haar in de buurt is word je kwaad, je kunt geen haar boven je hebben, je moet haar worden.
@Jez: niet zo erg hoor. We hebben afgesproken dat ze eens per week tegelijkertijd samen met mij klaarkomt. Helemaal volgens het boekje beter seks uit de jaren 50 van de vorige eeuw.
Mijn voorstel, heer als ik ben, was ladies First, maar dat leek haar te vermoeiend.
Faking is nadrukkelijk toegestaan onder het motto:
Faking is underrated. (heeft soms/vaak liefde als grondslag)
Honesty is overrated. (heeft soms/vaak egocentrisme als grondslag.)
Maar even serieus:
Ik heb altijd het gevoel dat jij je woede en frustraties van je afschrijft en niet op zoek bent naar (goedbedoelde) adviezen. Het gevaar van deze adviezen is natuurlijk dat er altijd een hoge dosis projectie in schuil kan gaan. Je kent elkaar niet dus wat kan je eigenlijk zeggen?
De beste hulp die er dan is, is een luisterend oor van een goede vriend of vriendin. Maar oren lullen of schrijven niet. Op het blog wordt geschreven en nauwelijks, soms slecht begrepen (omdat er geen verhelderingvragen gesteld kunnen worden), of helemaal niet (omdat iemand zijn/haar eigen verhaal kwijt wil) geluisterd.
Dus .?! Nou ja .
Hier mijn reactie als slechte luisteraar.
Je woede lijkt mij begrijpelijk vanuit tenminste twee verschillende invalshoeken.
1 die buiten jezelf. Mensen met wie je werkt zijn niet in staat om hun eigen broek op te houden laat staan om je te beoordelen. De boosheid kan dan voortkomen uit gevoelens van onmacht, onredelijkheid van de ander, enz.
2 die binnen jezelf. Gevoelens van onzekerheid mbt tot eigen capaciteiten, teleurstelling van een mislukking die je (gedeeltelijk?) aan jezelf wijt, enz.
Ik herken daar behoorlijk wat in. (let op, projectie :-))
Voor mij werkte R.E.T (de Rationele Emotive Therapie) die ik tijdens een managementcursus kreeg aangeboden uitstekend. Het is een rationele methode om te kijken naar de relatie tussen een gebeurtenis, gedachten en gevoelens. (ook wel het A(ction)B(eliefs)C(onsequences) of de 3xG (Gebeurtenis, Gedachten, Gevoelens) genoemd)
Dat werkt uitstekend indien er geen rationele argumenten zijn voor de na de vervelende gebeurtenis volgende slechte gedachten en de daaruit voortvloeiende slechte gevoelens. (lijkt mij ook, van wat ik uit je schrijven kan opmaken, van toepassing bij jou op het werk).
Uiteindelijk bleef ik toch een aantal problemen houden die duidelijk vanuit de opvoeding, de oorlogservaringen van mijn ouders en die hele Shitlading die daar aan vast zit, voortkwamen.
Het jouw ook bekende Vipassana heeft daar een klein beetje in geholpen, maar een verlengde periode van Bipolaire massage en gesprekken hebben bij mij wonderen verricht. Bipolaire massage lijkt een beetje op lichaamswerk. Ik ben nogal lichamelijk ingesteld, dus voor mij was dat vrij makkelijk, maar een vriend van mij die dat ook, voor mij, had gedaan was helemaal niet lichamelijk opgevoed of ingesteld en bij hem heeft er een klein wonder plaatsgevonden.
Sorry voor dit uitgebreide (met projectie doorspekte) schrijven, maar na mijn twee wat flauwe reacties vond ik dat ik ook serieus op je stukje in moest gaan. Ook al had je daar voor mijn gevoel niet om gevraagd of zelfs helemaal geen behoefte aan.
Fravapa,
Als ik de wegselectie zie van actuele onderwerpen lijkt het er tóch écht op, dat deze kaderdame probeert de nieuwsselectie weg te zetten alsof Jezzebel ‘de prioriteiten’ niet aanvoelt in het nieuws?
Zéker als extern of flexipersoneel moet je op alles bedacht zijn en een goede praktische psycholoog zijn tegenwoordig. Vooral in de HBO en hogere kringen op de arbeidsmarkt. Anders sta je buiten wegens "onkunde" voor je er erg in hebt. Vooral als je als externe ook nog méér productie moet maken dan de vaste kliek, moet je oppassen. Ik werkte eens een half jaar op een locatie waar een grote groep 1 tot 2 dossiers per week deed waar ik er vijf in de week moest doen. Conform de gemaakte afspraken voor ik deze opdracht kreeg. Haalbaar dus want anders maakte ik die afspraken niet. Voor zo’n groep ben je dus een bedreiging nog voor je binnen bent. Ik werd toen openlijk geintimideerd door een groep van jonge kerels: niet méér dan twee dossiers anders zetten we je er uit. Om maar eens even een voorbeeld te geven. Ik maakte echter mijn karwei wél af.
Ik kreeg in die tijden nog op elke tweede werkplek wel een vaste baan aangeboden als ik vertrok. Vaak contractueel niet mogelijk of anderszins niet. Goede kwaliteit, kwantiteit en ook nog vermogen om de slangenkuilen te omzeilen. Horend doof en ziende blind. Dat noemen ze tegenwoordig een "hoog EQ" dat nodig is maar dat is vaak niet méér dan het voorgaande. want vroeger hadden we een hoog EQ. We gingen op kraamvisite en mee met de familie naar het huwelijksdinner. Die tijden zijn voorbij meestal.
Wij leven niet meer in een sociale maatschappij maar in een vechtmaatschappij. Helaas.
Negeren wat niet loopt is het beste en je concentereren op je eigen werk. Afstand naar de achterklappers creeren die er altijd wel zijn en je concentreren op je makkers die er ook altijd wel zijn. En bij te veel achterklap: De koe bij de hoorn pakken en grenzen stellen ten aanzien van de hele groep. Dat werkt: openbaarheid ten aanzien van de hele groep: teambesprekingen waar de chef bij is dus.
groet, mary
Reactie is geredigeerd
Goede vraag, waard om het eerlijke antwoord op te vinden.
Misschien is het gewoon minder belangrijk dan we het hebben gemaakt Jezzebel?
Misschien is het een levenskunst daar de lol van in te zien. Maar voorlopig lijd ik met je mee. 🙂
@Frap, ik geloof er niets van 🙂
@Jack, dank voor je uitleg, man wat geef je veel! Blij dat mevrouw Pastoor en jij… nou ja… en zo.
Wat je zegt over advies op het blog, daar heb je gelijk in :). Ik heb er een enorme hekel aan als weer iemand roept: Jezzebel, je moet dit, of dat!
Ik schrijf om ook mijn eigen rol duidelijk te krijgen.
Punt 1 en 2 kloppen en die massage klinkt interessant. 🙂 Dank voor je reactie!
@Mary, jij ook erg veel dank voor je reactie. Je ziet het scherp. Het was niet meer dan mijn gekwetste ego, dat heb ik hem ook verteld. Maar hoezo kom je met een lijstje aanzetten?! En dan ook nog eentje dat echt niet deugt. Daar kun je beter weggaan, want dat is het begin van veel meer bonje, haar neem ik natuurlijk nooit meer serieus. Dank voor je toelichting!
@Landheha, ik weet het antwoord, ongeveer. Ik ben diep, diep beledigd. Ik, zei het prinsesje, die zoveel tijd in dat blad heeft gestoken en er zo weinig uit kreeg, heb er genoeg van.
@Peter, heerlijk die gedeelde smart 🙂
Reactie is geredigeerd
@Jezzebel:
"Daar kun je beter weggaan, want dat is het begin van veel meer bonje, haar neem ik natuurlijk nooit meer serieus. Dank voor je toelichting!".
RE:
Als je de kans hebt te gaan is vernieuwing nooit slecht. Maar je bent er nét en een verandering is vaak niet eens een verbetering want er is écht overal wel wat! Openheid = hier openlijk de irritaties op tafel gooien waar iedereen bij is als het blijft sudderen. Daar hebben die mensen ook een hekel aan en als je dat kunstje een keer hebt getoond worden ze meestal wel wat voorzichtiger met die ellebogen. Werkt echt meestal het beste in mijn ervaring. Op enig moment worden de scherpe kantjes dan ook wel weggehaalt als je probeert aardig of behulpzaam te blijven voor het overige. Hoe langer je zit op één locatie hoe méér mensen wennen aan elkaars hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Dat is nu wat een flexwerker bijna nooit heeft: die gewenning. Flexwerkers hebben het hierdoor ALTIJD zwaarder op de werkvloer, ook al door de extra inspanning van inwerken e.d. Vaak dien je door de (eventuele?) tijdelijkheid voor vaste werkers ook nog eens als een bliksemafleider. Wat ze tegen elkaar niet durven, durven ze met een tijdelijke werker vaak dan wel. Want er is overal wat. Pas las ik dat per jaar 1 miljoen mensen van werk wisselen of willen wisselen. Meestal door de sfeer. Over klagen nog dit en let op: Men zal het zélden of nóóit opnemen tegen vaste werkers voor een tijdelijke kracht. Alleen leidinggevenden met mensenkennis én veel vertrouwen in eigen gezag durft dat aan tegenwoordig. Daar branden veel flexwerkers van af als ze dat niet scherp in beeld hebben. Ik neem aan dat jij daar bijdehand genoeg voor bent. Neem dus eerst afstand van de negatieve invloeden voor je vertrekt. Je zult zien dat je dan meer lol hebt in je werk óndanks die negatieve invloeden. Lukt dan niet dan zou ik ook proberen te gaan.
Sterkte en groet, mary
Reactie is geredigeerd
@Mary, dank voor je woorden, ik heb er veel aan.
Maar voor deze keer al een beetje te laat. Ik ben vertrokken, de deur staat nog wel open, maar ik moet eerst even mijn eigen puinhoop opruimen en ook even weg uit the spotlights.
Als ik mijn rommeltje weer een beetje op orde heb, kan ik vanaf de achtergrond gewoon weer verhalen aanbieden, zoals ik dat vroeger deed. Fijn in mijn eentje, zonder dat ik ergens deel vanuit maak en dus ook niet betrokken word bij de spelletjes en de toestanden.
Het is wel treurig hoor, soms, die vaste medewerkers die bang zijn, nooit eens werkelijk hun nek uitsteken en geniepig knijpen. Wat een leed is dat!
Ik weet dat het niet verstandig is wat ik heb gedaan, maar ik houd dit soort toestanden nooit zo lang vol en als ik blijf hangen op zo’n plek komt er altijd een moment dat ik ga uithalen, dat wil ik niet, wat heb je er aan?
En who knows, misschien komt er iets anders op mijn pad, iets dat beter past, best wel weer spannend ook, wat wordt het volgende avontuur.
Dank!
> "Maar voor deze keer al een beetje te laat. Ik ben vertrokken".
Re: Beste Jezzebel, als je je dat kunt permitteren zul je dat wel overleven. Maar als je op WW bent aangewezen kan je dat "je kop" kosten en kun je zo de bijstand in rollen met een strafkorting van mintens een maand. Nederland is een merkwaardig land op dit gebied. Hier vraagt men niet naar de ware omstandigheden. Hier rotzooit instantie U bij je laatste 2 werkgevers slechts, als je WW aanvraagt. Op zoek naar roddel en achterklap om jou (desnoods op valse gronden) je WW te kunnen weigeren. Ik heb vele van die besluiten van U gezien in de bezwaarschriften die ik behandelde in de bijstandssector. Als mensen aldaar weer tijdelijk bijstand werd geweigerd door die juridische terreurpraktijken van instantie U.
> "Wat een leed is dat!".
Re: Ja, dat is het zeker! Maar als je je hele leven op 1 plaats zit kun je dat niet zien. Ooit wees ik een tijdelijke bevriende collega op zijn angst voor verandering van werkplaats, zodat hij met zijn -grote talent- niet meer kon doorgroeien waar hij zat. Een jaar later trof ik hem (toevallig) aan de telefoon op een andere werklocatie in dezelfde sector. Tweede man op een afdeling was hij daar geworden. Waar hij ook het hele (praktijk)beleid kon uitzetten. Van ondergeschikt naar leidinggevende dus. Dat was dus o.a. door een onder-onsje n.a.v. frustraties op het werk, doordat hij niet getapt was bij de manager waar hij zat. Weer een voorbeeld van: waar niét talent de waarde bepaalt van werknemers, maar de persoonlijke gevoelens van (kader)mensen. Daar heeft NL de koppositie mee verloren m.i. op vele plaatsen in de afgelopen 25 jaar. Zelf werkte ik het grootste deel van mijn leven door (ex)huwelijk en later andere omstandigheden ambulant. Dus tijdelijke vaste contracten e.d. Inmiddels 35 jaar ongeveer omdat ik al vroeg werkte en altijd op kantoor. Ik ging later bij studeren dus. Ik ben dankbaar voor de vele werkvloeren die ik heb mogen gezien: vanuit de accountantswereld, handelswereld, naar de (juridische)(financiele)verzekeringswereld en uiteindelijk de sociaaljuridische sector. De kennis van werkvloeren: werkgevers- en werknemersgedrag, pakt niemand meer af.
Ik hoop dat je snel ander (zelfstandig) werk vindt. En als je zelfstandig kunt werken is dat natuurlijk ideaal!
groet, mary franssen
Reactie is geredigeerd
@Mary, dank voor al je advies, man jij hebt het van alle kanten gezien!
Het komt wel in orde hoor, hoop ik, ik ga nu eerst de boel opruimen en dan weer ‘gewoon’ verhalen aanbieden aan iedereen die ze hebben wil. Dat is wel sappelen en soms heel moeilijk, maar ik vind het fijn om mijn eigen onderwerpen uit te kiezen. Dat gaat vast beter.
Dank! 🙂