Op een avond in oktober, zoals vandaag, doe ik het raam open en hang naar buiten. Het is koud als in februari en licht als in augustus. ‘s Ochtends is het zo laat zo donker, zoals ik het daar niet kende. Het is nog geen winter, een gewone Hollandse herfst.
Laat in de middag zit ik op de gracht, tussen de buien door, zoals daar op de rots, daar was ze weer, de zon die mijn lichaam raakte, wat heb ik haar gemist.
Het is guur en bladeren waaien het water in, zoals Greet de buurvrouw van hiernaast en hierboven zegt, alles in de gracht. Ze kent mijn huis nog uit de tijd dat ze er werkte, in de drukkerij, geheime doorgangen aan de achterkant, ergens moet je er uit kunnen, maar dat hebben ze dicht gemaakt.
In al die eenzame beslotenheid denk ik aan jou. En de onmogelijke positie waarin je verkeert. Kom je er uit? En waar pak je leidraad weer op?
De zwervers aan de overkant kijken met nieuwe ogen naar me. Ze kennen me nog van begin zomer, laat lente, toen het aangenaam was, of zoals Hollanders zeggen, bloedheet. Daarna ben ik er maanden niet geweest, toen ik mezelf voorbij rende op mijn tandvlees. Vandaag ben ik er weer, nog even dromen, even denken en dat allemaal niet.
Twee woerden, een vrouwtje en een zeemeeuw zetten de aanval in op een meerkoet die zich luid kruisend toch rustig overgeeft. Deze nieuwe gracht in oud Amsterdam is mijn thuis, plek waar ik wat van maken kan. Slechts een bruggetje dat mij scheidt van het biertje aan de overkant, een andere wereld, zo dichtbij.
Thuis,
Jezzebel
Foto: Dag voor vertrek 12-02-07
het is moeilijk…voor jou, voor die ander…
de oude en de nieuwe "rots"…schommelen tussen dat wat was en dat wat is en dat wat komen gaat…..
it takes a heap of livin’
in a house to make it home
a heap of sun and shadder
an’ ye sometimes have t’roam
afore ye really preciate
the things ye left behind
an’ hunger fer ’em somehow
with ’em allus on your mind
(EA Guest "Home")
jegliefs
Ik lieve waarde Jezz, neem altijd zo graag stukjes van overal waar ik ooit was.
Dat samen is mijn liefste thuis….
Thuis is waar ik mijzelf naartoe denk….
Mijn veilige haven is slechts de plek waarvandaan ik vertrek…….
Ik kom altijd thuis, hoe dan ook.
Reactie is geredigeerd
mooie foto ook. Thuis is waar je kan rusten, soms. Of uit het raam hangen.
please be well
@Jeg, wat een pracht woorden, dankjewel!
@Scram, papa is a rollin’ stone 🙂
@Marlis, wat fijn dat je er bent! Ja, thuis is nog even wennen.
@Rommert, komt goed hoor, dank 🙂
Vertel eens : "Thuis is een plek in je dromen..
waar verder niemand kan of mag komen"
Éen Brug te vér van het verleden..
waar Jíj nu woont in het héden..
Groet Jee Oh jee
Is dat een zwerver? Wat een leukerd! Bijzondere foto trouwens.
@Actuality, ik begrijp het niet zo goed.
@Starry, op de dag voor mijn vertrek ben ik nog één keer naar de rots gegaan, toen zat hij een rots verder gitaar te spelen, het was februari en best koud ook al scheen de zon, het was als een afscheidscadeautje, gisteren op de gracht miste ik die plek zo.
Wat dichterlijk, Jezz!
dank Cees, leuk dat je langskomt! 🙂
Aloema, ja mooi hè, natuur observeren.
Rauw aan de ene kant en toch ook weer de rust van het vergankelijke die het geeft.
Op het moment zit ik even met wat andere dingen, o.a. mijn tandarts die ik moet bellen, want vermoedelijk is mijn voortand ehm ietwat kaduuk.
En ik zit al vanaf 6 uur op, om 8 uur wordt er pas opgenomen (telefoon) vermoedelijk is ie recht door midden gescheurd.
Het voelt niet goed, als ik er met mijn tong langs ga.
Nou ehm, pfffft.
@Gus, wat een toestand!
Wat heb je gedaan?
Oh man, sterkte!
Nog even dromen, even denken… En ondertussen waait alles in de gracht.
Emotioneel word ik er van, van grachten in de herfst, misschien is het ook wel sentimenteel en goed voor een eenzame vrijdagmiddag. Eeen biertje, warmte vinden, tot zover mijn schat,
ik moet weg naar overleg.
Heel belangrijk zo’n bruggetje…
Nog even dromen…
@Enigma, ja, Greet is leuk! 🙂 Ze is 81, gisteravond kwam ze met het stadsbusje thuis. En ik hing weer eens in het raam. Ze kwam nog even buurten en zag er stralend uit, al het goud had ze uit de kast gehaald, oorbellen, kettingen, armbanden, ringen, broche op haar jurk en en op haar jas. ‘Ja,’ zei ze, ‘dat doe ik altijd, als ik er uit ga, dan dof ik me op.’ 🙂
@Yolande, en vandaag heb ik het zo koud. Tot op mijn botten verkleumd. Weet je wat ik het aller moeilijkst vind? Die verhalen die je aan niemand kwijt kunt. Alles dat je weemoedig maakt.
@Francois, er zijn ook dagen bij dat ik het heel bedreigend vind, de zwervers zo dichtbij. Ik ben niet bang voor hen, maar voor mezelf, wij, de bewoners van het plein, zijn niet anders.
@Heer Lot, En dat allemaal niet 🙂