Vrijdag als vandaag

‘Ja,’ zegt ze, ‘zij heeft geen leven, enkel werk en ‘s avonds thuis hangen.’
‘Oh,’ zeg ik, ‘dat leven heb ik ook.’
‘Ja, maar bij jou is het anders. Jij bent net terug. Je gaat toch wel eens de kroeg in?’
Ik ga nooit de kroeg in, afspreken met vrienden doe ik zelden, ik werk keihard. Ik heb niet veel anders dan thuis achter de computer, of werk achter de computer.
En ik mis mijn mooie denkende vriendin op een vrijdag als vandaag. Ik zou wat moeten doen. Maar in Israël deden we dat nooit. Na het strand onder de douche, kaarsen aansteken en schoon achter computer of piano, zoals zij dat deed, nog even dromen. Als we ieder in ons eigen huis waren en genoten van de vrijheid van alleen zijn, toen we anders waren en niet zoals ze het hier noemen, zielig zijn.

‘Hoe zit het met dat contract,’ vraag ik tot mislijkmakend toe.
‘Daar heb ik het straks nog over,’ ontwijkt hij.
‘Dat is goed,’ zeg ik niets, al pratend en sluit mijn telefoon. Straks een moment dat niet bestaat, zolang hij me niet bereiken kan.

Bij de internetfilmpjes kijk ik naar Larry King over Britney Spears en het shokeert me. Zelfs bij hem geen tegengeluid.
Britney bashing is booming business. Schande, schande, voor de moeder die haar kinderen veel vroeger terug naar court bracht dan dat de rechter haar had opgedragen.
Schande schande voor de vrouw die niet naar de rechtbank kwam toen de rechter haar niet oplegde, maar wel dringend verzocht, aanwezig te zijn.
‘Wat wil ze nou,’ vragen de deskundigen. ‘Op deze manier krijg je niks voor elkaar.’

Ik begin het zat te woorden dat belerende vingertje van elke potentiële potentaat met eigen agenda. Hier is een vrouw die verraden wordt, keer op keer, zij die niet meer weet waar ze waarheid voelt en op de keien stuitert in haar pijn.
Ik begrijp haar en ik wou dat ik het beter uit kon leggen.

Jezzebel,
Thuis

Foto: onbekend beroemd