‘Ja,’ zegt ze, ‘zij heeft geen leven, enkel werk en ‘s avonds thuis hangen.’
‘Oh,’ zeg ik, ‘dat leven heb ik ook.’
‘Ja, maar bij jou is het anders. Jij bent net terug. Je gaat toch wel eens de kroeg in?’
Ik ga nooit de kroeg in, afspreken met vrienden doe ik zelden, ik werk keihard. Ik heb niet veel anders dan thuis achter de computer, of werk achter de computer.
En ik mis mijn mooie denkende vriendin op een vrijdag als vandaag. Ik zou wat moeten doen. Maar in Israël deden we dat nooit. Na het strand onder de douche, kaarsen aansteken en schoon achter computer of piano, zoals zij dat deed, nog even dromen. Als we ieder in ons eigen huis waren en genoten van de vrijheid van alleen zijn, toen we anders waren en niet zoals ze het hier noemen, zielig zijn.
‘Hoe zit het met dat contract,’ vraag ik tot mislijkmakend toe.
‘Daar heb ik het straks nog over,’ ontwijkt hij.
‘Dat is goed,’ zeg ik niets, al pratend en sluit mijn telefoon. Straks een moment dat niet bestaat, zolang hij me niet bereiken kan.
Bij de internetfilmpjes kijk ik naar Larry King over Britney Spears en het shokeert me. Zelfs bij hem geen tegengeluid.
Britney bashing is booming business. Schande, schande, voor de moeder die haar kinderen veel vroeger terug naar court bracht dan dat de rechter haar had opgedragen.
Schande schande voor de vrouw die niet naar de rechtbank kwam toen de rechter haar niet oplegde, maar wel dringend verzocht, aanwezig te zijn.
‘Wat wil ze nou,’ vragen de deskundigen. ‘Op deze manier krijg je niks voor elkaar.’
Ik begin het zat te woorden dat belerende vingertje van elke potentiële potentaat met eigen agenda. Hier is een vrouw die verraden wordt, keer op keer, zij die niet meer weet waar ze waarheid voelt en op de keien stuitert in haar pijn.
Ik begrijp haar en ik wou dat ik het beter uit kon leggen.
Jezzebel,
Thuis
Foto: onbekend beroemd
Meer dan triest, minder dan troost..
Diep treurig, zo voel ik het ook.
Ik las vandaag een krantenberichtje over Britney Spears. Ze zou auto hebben gereden met het kind op schoot en de baby een fles met sodawater hebben gegeven. Eerlijk gezegd vroeg ik me af waar het over ging. Volgens mij doet menige ouder wel eens zo’n klein ritje uit vermaak voor het kind. Sodawater is het juiste reinigingsmiddel voor babyflessen en elke jonge ouder kan dat uit vergissing en stress gebeuren.
Of zijn er ook nog reeële klachten?
=Straks een moment dat niet bestaat, zolang hij me niet bereiken kan.=
Dus volgende keer zeg je:goed, hoe laat?
Bij ontwijkend antwoord zeg je: ok, morgen dan ..uur?
wijzen met de vingertjes, favoriete sport van veel mensen.
@K, Brit, heeft geen rijbewijs meer, daarvoor staat ze terecht in ‘criminal court’, het is haar afgenomen, dus dit niet zo slim.
@Christina, weet je, er zal een moment komen dat hij het me zeggen moet. Niet op maandag als keiharde deadlines om onze oren knallen. Maar later. Dank voor je woorden.
@Morgaine, oi vee, in Amerika is het echt vreselijk al dat gemekker ‘Wat doet ze haar kinderen aan! brrr. 🙂
Dat stond niet erbij in dat krantenbericht! Wist ik niet. Stardom en moederschap is nooit zo’n makkelijke combinatie geweest.
glorie en stilte gaan niet samen
verloren glorie en stilte gaan zelden samen
pas in vergetelheid steekt de stilte echt een hand uit
Hoeveel zijn er al niet verneukt omdat ze als kind voor de leeuwen zijn geworpen. Tennissterretjes, filmsterretjes, muzieksterretjes
@K, ja jonge moeders hebben het moeilijk, maar bij Britney is er meer aan de hand. Waar zijn haar vriendinnen? Wanneer staat er eens iemand op die tegen haar zegt: ‘Kom, zullen we het eens anders gaan doen?‘?
Continue zeggen: ‘Dit is niet goed! Je moet dit of dat,’ is killing als je verdrietig bent en niet weet hoe je verder moet.
@100 woorden, ik weet niet zeker of dat aan ‘kindsterretje’ zijn ligt. Daar gaat het me ook niet om. Want het is een andere manier om weer iets of iemand de schuld te geven. Waar het me om gaat is de opening, hoe kom je er uit?
Waar vindt zij veiligheid en iemand die geen ander belang heeft dan dat het goed met haar gaat, zoals ze dat zelf fijn vindt?
Reactie is geredigeerd
ik heb zeer met haar te doen. Het zijn brede schouders die de roem kunnen dragen en zij is er duidelijk niet tegen opgewassen. Heeft dat arme kind geen familie die haar helpt?
@Jezzebel
Ik weet niets zeker, maar een kind dat volwassen moet zijn terwijl het eigenlijk spelend de wereld wil ontdekken loopt een aardige kans daar later last van te krijgen, denk ik. Is dat een vorm van de schuld geven? Je kunt het zo zien, je kunt het ook zien als een constatering, als oorzaak gevolg zonder direct te wijzen.
Hoe je ergens uitkomt, begint volgens mij met het vaststellen van het probleem (wat is er nu precies aan de hand) gevolgd door het zoeken naar de oorzaak en de diepere oorzaken die daar weer onder liggen. Daarna komt pas de remedie.