Fuck tranen hangen los vandaag.
Niemand om mee te delen.
Ik moet harder worden.
Veel te lief.
Hij vraagt zich serieus af of ik wel geschikt ben.
Geen medelijden met een ander.
Afmaken.
Slechts één ding telt.
Dit het product.
En wat ik doe niet in belang.
Hij zegt: Nogal egoïstisch.
Hij weet voldoende!
Halfslachtig, antwoord ik.
Ik kan me niet verweren, niet verdedigen.
Laf verloren, bang alles kwijt te raken.
Zelf heeft hij ook door dat hij keihard speelt.
En bindt een beetje in.
Maar dat vertrouw ik niet.
Hij gebruikt me. Ik weet het. En laat het gebeuren.
Ik heb geen keus. Er moet godverdomme brood op de plank.
Dit vind ik leuk. Dat weet hij.
Hij hangt de belofte, vast contract.
Als een wortel aan de stok voor het konijn.
Zij rent zich wezenloos.
En het begint zo.
Ik krijg een telefoontje.
Bij een tvprogramma, de vraag.
Als freelancer ligt mijn cv nog in de la.
Het spijt me, tot eind oktober zit ik vast, lieg ik.
Als dat fucking contract er is, ben ik nooit meer beschikbaar.
Protserig loop ik zijn hok binnen.
Zeg, zegt de ijdeltuit die haar eigen graf graaft.
Als ik daar eens ga zitten. Twee dagen in de week.
Als ik de telefoonnummers, contacten en insiders eens doe.
Lijkt het je wat, blaat ik interessant.
Nu bellen! roept hij.
Maar hij weet niet dat ik nee heb gezegd.
Nee, zeg ik, grapje.
Hij fluit me terug, stuurt iedereen weg.
Ik moet dit en dat.
Ik verweer me slap. Goede naam. Het slaat nergens op.
Tenslotte zeg ik: Spijt me, doe ik niet.
Egoïst! zegt hij en noemt dat legitiem.
Hij zal een voorbeeld geven.
Zijn neef verongelukt in een vliegramp.
Zijn eigen neef, diezelfde avond hing hij aan de telefoon.
Oom en tante, hele verhaal.
Dat hoort er bij.
Dat weet ik.
Ik stond op de begrafenis van míjn eigen vriend.
En praat niet over de prijs.
Deze baan glijdt door mijn vingers.
Eigen schuld die niet te betalen is.
Maar ik moet verder.
Misschien moet ik kappen?
Vluchten voordat de bijl valt.
Misschien moet ik nog even doorzetten?
Ik heb hem gezegd dat ik het niet doe.
Hij zoekt het maar uit.
Thuis ben ik dapper.
Man, oh man, wat ben ik laf. En bang.
En wat verlang ik naar een beetje veiligheid.
Thuis,
Jezzebel
Art: Annemarie Trockel
Iemand die vanuit zijn geweten leeft wordt hard. Iemand die vanuit bewustzijn leeft blijft zacht. Hoe komt dat? Doordat iemand die bepaalde ideeën heeft over hoe men moet leven, van nature hard wordt. Hij moet zijn karakter voortdurend om zich heen dragen. Dat karakter is als een pantser, zijn bescherming, zijn zekerheid; zijn hele leven is in dat karakter geïnvesteerd. En hij reageert altijd op situaties via zijn karakter, nooit rechtstreeks. Als je hem een vraag stelt, heeft hij zijn antwoord klaar. Dat is typerend voor een hard mens – hij is afgestompt, dom, alles gaat automatisch. Hij mag dan een goede computer zijn, maar hij is geen mens. Als je iets doet reageert hij geroutineerd. Zijn reactie is voorspelbaar, hij is een robot.
Een echt mens gedraagt zich spontaan. Als je hem een vraag stelt, krijg je een respons op je vraag, geen reactie. Hij opent zijn hart voor je vraag, stelt zich aan je vraag bloot en geeft er respons op…
Moest er aan denken bij je regels van hard en lief.. En lafheid is geen zonde. Afstomping, dát is zonde.
@Mephisto, ik ben je dankbaar voor je woorden.
Je woelt veel herkenning op. Ik heb een andere baan gezocht. Niet ideaal misschien, maar ik word nu tenminste op mijn kwaliteiten beoordeeld. Sterkte Jezz! Wees bang op je blog, maar laat het hem niet merken!
Lieve Jezz, al vallen duizend bijlen, ze zullen je niet raken.
Wie is er niet laf,soms als het er echt op aankomt ? Wie naar zichzelf durft te kijken, en de vragen durft te stellen…zij zijn uiteindelijk het sterkst.
Daar verdienen zij respect mee,waardevolle Jezz…
De veiligste plek is te vinden in je eigen hart…
En dat is zonder twijfel groot genoeg.
Ik wens je de geborgenheid vannacht Lieve Jezz…
Morgen is morgen.
Trap er niet in, niet in ‘dreigementen’ die bij doorvragen natuurlijk op niets gebaseerd zijn.
Denk eens goed na of je jezelf goed doet.En beslis. Gewoon zo.
En FUCK’M ALL
moeilijk, moeilijk!
Je moet wel eten, maar hier word je ook ongelukkig van als ik het zo lees. Sterkte!
verdorrie…
laat je niet ondersneeuwen Jezz…grijp hem bij de strot (figuurlijk natuurlijk) en laat zien wat je kunt…overwin je angst en de lef die je werkelijk hébt moet je nu tonen…
zet je paarden in….
ik denk dat ik nu maar gauw moet komen :))
jegliefs
=Er moet godverdomme brood op de plank.=
Als je je eigen plankje meeneemt breek ik mijn broodje in tweeën. Dan veranderen we water in wijn en zetten een boom op over de dikte van de planken die sommige mensen voor hun kop hebben.
@Blew (Jonathan Livingston Seagull ;), straks misschien beter. Dank voor je woorden.
@Scram, dank voor je steun, vandaag een nieuwe dag 🙂
@Christina, fuck ‘m all, dat ligt me wel. 🙂
Je hebt gelijk, toen ik doorvroeg over dat Dan weet ik genoeg schrok hij zelf ook.
@Zoë, er is overal wel wat en dit vind ik leuk. We zullen zien, zolang het duurt. 🙂
@Jeg, ik heb gezegd dat ik het niet doe. Maar om te beginnen had ik natuurlijk niet zo protserig dat hok in moeten gaan en gewoon mijn mond houden.
Komt wel goed hoor. Leuk, als je er straks bent.:)
@Honderd, oehhh, klinkt lekker 🙂
na zo’n stuk als van mephisto stotter ik maar wat in het rond: heel erg naar en sterkte en liefs enzo 🙂
Reactie is geredigeerd
Je hebt de keus: om sommige dingen niet over jezelf af te roepen.
Zoveel ambitie, maar geen keuze durven maken.
De vrijheid lonkt, of toch een nieuwe vergissing. Wat maakt het uit, het gaat om het lonken. Vallen en opstaan er is geen verschil, het moet tot inzicht leiden, jij weet het allang Jezz. Kom op!
jazzmeisje
zet hem op
luister naar je innerlijke stem
ook al fluistert ze
en kan je haar maar nouwelijks horen
Moon
Wat een prachtige betrachting erbij te zijn in driedimensionale uitgebreide zin. En ja Jezzebel, voel je maar veilig!……………..:)
Reactie is geredigeerd
Lieverd, ik ben terug, en kijk natuurlijk als eerste bij jou. Roep je troepen bij elkaar, stel je gedachten op, maak er mooie rijen van. Als ik je goed begrijp heb jij hem meer door dan hij jou: laat je niet onderschoffelen,je bent jezelf niet zomaar kwijt!
nagedacht toen ik in de wachtkamer van de dokter zat (nee, niets bijzonders)..ik dacht.Jezzlief je moet meer van die voor hem ongewone moves naar hem maken…het brengt hem van z’n stuk…hij is het niet gewend zoals jij bent en doet..daar moet je gebruik van maken….overval hem er mee….maar hou het netjes :))…en even doorbijten, want hij kan lastig doen…maar als het lukt, dan heb je hem….maak er een spel van….jij de sterkste..niet toegeven…en vooral je lieve brede mond niet dichthouden…
jegkys
Je bent je goed bewust van het gebeuren en dat is al heel wat waard.
Je schrijft prachtig.
jeetje, je gaat al die prachtige emoties toch niet aan het bedrijfsleven verspillen?. misschien moet je jezelf een dubbele persoonlijkheid verschaffen. een voor zakelijk en een voor literair gebruik.
@Marijke, dank voor je lieve woorden.
@Nicolaas, dat is niet altijd een ‘vrije’ keus.
@Frap, toch wel gekozen hoor, ik heb hem gezegd: ik doe het niet.
@Moon, als dat innerlijke stemmetje begint… is er geen houden meer aan, dan weet ik het al. 🙂
@Henk, dank, maar veilig is het nog niet.
@Yolande, lief vriendinnetje daar ben je weer! Ik kom zo even bij je kijken. Dit is het moment van verandering, dat probeer ik aan te geven.
@Jeg, hij kan snel schakelen hoor, hij wankelt niet snel op de hoge toren van zijn gelijk, daar waant hij zich veilig. Dat is hij ook, hij heeft de macht en dat laat hij me voelen.
@Sjoukje, dat was de belangrijkste reden om het op te schrijven, ik wilde mijn eigen rol scherp zien in dat rommeltje dat ik er weer van gemaakt had. 🙂
@Rommert, ik moet wel kunnen ademen. Deze persoonlijkheid kan van de lucht alleen niet leven. 🙂
het is mij wel duidelijk wie hier met opgeheven hoofd gaat uitkomen.
oi va voi
wat is
je kontje moi
@Jezz: Alleen iemand die dapper is kan de eigen lafheid onder ogen zien.
Ik denk dat ik het kan weten, want ik ben (was) een rooie met bijbehorend temperament. Pas op mijn zestigste kwam ik er achter dat mijn agressie eigenlijk getransformeerde angst was. Mijn dapperheid bestond uit de agressieve aanval die eigenlijk niet meer was dan het weglopen voor mijn angsten.
Pas toen ik dat inzag begon ik me een beetje veilig te voelen.
En natuurlijk ook vaak bang.
Shit!!!!!!
Hey, lieve, mooie mannen. Blij dat je er bent.
@Zev, ik moet het nog wel even waarmaken. 🙂
@Conan, moi, of mooi? Je hebt geen idee! 🙂
@Jack, hey Gingy, wat een mooi diep inzicht. Ik heb een zwak voor rode mannen. 🙂
Oi vee, ik vergat dat warrige hoofd er weer bij te plakken. 🙂
Misschien niet altijd. Hier wel toch? Lees je meeslepende woorden er maar op na.
En veiligheid tenslotte, die schep je op de eerste plaats zelf.
Gingy….., again, it brings back memories from long, long ago.
@Nicolaas, ik geloof niet dat ik het met je eens bent. Je hebt slechts de keuze – en dat ook alleen maar als je dapper bent – om te bepalen wat je wel of niet doet, wat je daar mee over jezelf afroept, daar heb je vaak geen idee van. Ook hier niet.
En ook veiligheid bepaal je volstrekt niet zelf. Veel vaker wordt het je opgelegd.
@Jack, voor mij ook 🙂
Man oh man, hoe ik soms verlang naar daar.
@Jezz: mijn dank = u wel.
Ook ik ben dankbaar voor uw begrip (van mijn woorden weliswaar, maar wat dan nog? 🙂