Heimwee

Met lompe vingers hakt hij mijn woorden stuk, kop en staart, botte bijl door al mijn gedachten. Er blijft niets over van wat ik de afgelopen nacht en in het holst van de ochtend op papier heb gezet. Hij heeft me opgeleukt, in zijn handschrift met oubollige woorden. Mijn stuk naar de challemiezen, maar mijn naam liet hij staan. En ik zou willen dat hij die ook aanpaste, naar zijn eigen hand zou zetten. Maar ik ben freelancer aan de vooravond van een vast contract. Ik zeg er niets van, dat kan ik me niet permitteren op een dag dat hij toch al narrig is. Van mijn leven en mijn woorden is enkel het omhulsel over. Dus slik ik en zwijg mezelf naar binnen.
‘En,’ vraagt hij, ‘hoe vond je het?’
‘Ja,’ zeg ik, ‘anders.’
‘Ik bel je straks,’ roept hij me na. Maar ik neem niet op. Ik kan hem niet hebben deze avond.
In een andere tijd op een andere plaats zou ik over straat wandelen, in de hitte.

Erev Jom Kipoer,

Moge je goed worden opgeschreven.

Nowhere
Jezzebel