Madonna kababbel

Vandaag praat ik met hem, de opperman van de gemeenschap. Allerhoogste autoriteit op dit gebied. Ik vraag hem te spreken, ik wil het hebben over Madonna, hoe zit dat nou?
Hij kan er wel wat over vertellen en nodigt me uit. Hij heeft het heel erg druk, morgen een fotoshoot van vier uur, misschien kan ik hem de vragen stellen onder het plaatjes schieten?
Maar dat weiger ik, dat is me te onrustig, dan krijg ik flarden van zijn gedachten, ik wil al zijn aandacht, hij moet het me goed uitleggen, ik wil het begrijpen.
‘Foto’s vier uur lang!?’ vraag ik hem, ‘wat gaan ze doen?’
Dat wist hij ook niet, lachend leek het hem ook wat lang. Maar hij heeft het er dus druk mee, en deed toch zijn best om mij daar tussen te proppen, vlak voor de allerhoogste feestdag. Na de fotoshoot dan maar? Waar schreef ik ook alweer voor?

Ik zeg het ronduit. Roddelblad, vrouwengezelschapsblad, lekker babbelblad, kappers en tandartsblaadje. ‘Oh,’ zegt hij, hij kent het niet, ‘dat mag niet. Dat weet je toch.’
‘Nou,’ zeg ik, ‘volgens mij is het heel gezond om het er eens over te hebben, alles wat tussen neus en lippen komt. Maar dat is een ander verhaal, ik wil het graag over Madonna hebben. Hoe zit dat?’
Hij wil best tekst en uitleg geven, we gaan het er over hebben. En ik regel een fotograaf, ‘die van mij is in een paar minuten klaar,’ beloof ik hem.
Maar even later belt hij terug. Hij kent het blad niet, maar iemand zei, dat moet je niet doen. Daar krijg je gedonder mee. ‘Daar moet ik toestemming voor vragen en ik weet zeker, dat ze die niet geven.’

Nu heeft hij een plan, hij wordt toch niet opgenomen? ‘Nee,’ zeg ik met andere woorden, ‘speak freely, we zijn aan het onderhandelen over Madonna, dat is het verhaal dat ik wil hebben, wat kan mij al die toestanden schelen?’
Nou, stelt hij voor, als ik nou gewoon een foto van het net pluk, er zijn er honderd van hem, en hij kletst, al mijn vragen beantwoordt, maar ik mag hem niet quoten, dan heb ik mijn verhaal toch ook?
‘Nou,’ zeg ik, ‘dat doen wij niet. Ik houd niet erg van uit-betrouwbare-bron. Ik wil een gedegen interview, echte foto’s, ik wil het ergens over hebben.’
‘Ja,’ zegt hij, ‘dat geef ik je. Maar je kunt me niet aanhalen, zeg maar dat je uit mijn werk citeert, ik heb er veel over geschreven, ik krijg er gedonder mee. In zo’n blaadje.’

Thuis laat het me niet meer los. Ik ben eigenlijk woedend. Ik wil een goed verhaal gebaseerd op feiten, ik wil precies weten hoe het zit, wat hij er van vindt en hoe de gemeenschap er tegenover staat.
Wat zegt die man nou tegen mij?
Ik moet de boel bedriegen omdat het anders niet goed voor zijn naam is?

Thuis,
Jezzebel

Foto: Madonna