Gossip Queen

Mijn mooie denkende vriendin maakt me vandaag aan het lachen. Ze voelt zich herboren na haar niersteenoperatie, maar durft nog niet naar Sinai, alles vergeten. We verlangen er allebei naar, geen tikkende tijd, maar slechts licht of donker. Oh, ja, dat wil ze, maar niet met die operatietoestanden nog in haar lichaam. Als het verwijderd is, als er geen complicaties zijn en als het later is, als het beter uitkomt, als het gezond is, na de nierstenen.
‘Ik ben zo blij voor je dat je deze baan hebt gevonden,’ zegt ze.
Ik moet er om lachen. ‘Mensen kijken op me neer.’ antwoord ik.
‘Ja,’ zegt ze. ‘Dat zei zij ook. Ze zei: ‘Als ik een roddelvriendin zou hebben, dan zou ik daar niet zo trots op zijn. Wie leest dat nou, alleen wat sloebers in Schonat Hatikva of Sderot.’
‘Nou,’ zeg ik, ‘voor mezelf denk ik er ongeveer zo over. Ik denk dat het gezond is om te kletsen. Wat het ook is. Je kijkt er op een andere manier naar, zodat je jezelf beter kunt begrijpen, in dat belachelijk uitvergrootte leven van iemand die er toevallig toe doet, maar eigenlijk niet anders is dan jij en ik. En ik kan je vertellen dat het verhalen zijn waar ik ontzettend mijn best voor doe. Alles dat ik heb. Die mensen die mij hun sores toevertrouwen, die geef ik het beste van mezelf. Het is niet anders dan wat jij en ik doen. We kletsen over vriendinnen; die zei dit en die deed dat, zodat we het weer beter begrijpen, onze eigen reacties en die van een ander.’
‘Ja,’ zegt ze. ‘Laatst hadden we het over mijn jongste zoon, wat hij moet worden. En ik denk dat psycholoog veel beter voor hem is dan de filmbusiness.’
Dat ben ik met haar eens. Ik ken haar jongste zoon niet zo goed, maar wat ik voel, is dat de film te vrij voor hem zal zijn, de moordende concurrentie en keiharde strebers is misschien een wereld waarin hij zich zal verliezen.
En toen had haar vriendin gezegd: ‘Ja, dat zal allemaal wel. maar naar een psycholoog gaan alleen zieke mensen.’
En daar moeten we samen om lachen. Ze kent niemand die niet van tijd tot tijd naar een psycholoog gaat, behalve die vriendin en wat arme sloebers in schonat hatikva of sderot.
Alle schrijvers, dichters, kunstenaars, de hele culturele elite waar haar vriendin zo dol op is, houdt zich af en toe bezig met de tissue box van de psycholoog, dat houdt ons gezond.
‘En zo is dat met roddelen,’ vertel ik haar, ‘het is alsof je met een vriendin praat, die je nog eens goed naar jezelf laat kijken. En laten we eerlijk zijn. Ik ben al lang blij, aan het einde van de maand moeten gewoon de rekeningen betaald worden. Op mijn leeftijd en dertien jaar geen benul van wat er zich hier heeft afgespeeld, dan is deze baan helemaal zo slecht nog niet.’

Thuis,
Jezzebel

Art: Onbekend