Nierstenen en garnalen

Lief vriendinnetje dit zijn de woorden die ik je zou willen schrijven, of vertellen aan de telefoon. Vandaag ben je in het ziekenhuis opgenomen. Voor het eerst, sinds lange tijd, ik was er niet bij. Ik heb geen joint voor je gerold of aangestoken, niets lekkers voor je gevonden bij de groenteman of speciaalzaak, geen flesje water en geen cranberry juice. Die verdomde nieren van jou, wat zul je een pijn hebben!
Maar ik heb bij Albert Heijn garnalen voor mezelf gehaald. Omdat ik er zo naar verlangde, zoals wij dat één keer samen deden, haastig gebakken gamba’s in de olie, knoflook, peterselie en echte roomboter, we kletsten met onze vingers, zoals we aten en deelden, alles dat verboden was.
Je hebt er voor gekozen om geopereerd te worden op erev chag. Erev chag! Hoe kom je er bij?
Ik weet het, het was de enige dag dat ze je er tussen konden proppen, niemand wil graag in het ziekenhuis liggen met de feestdagen. En op die dag dat alles rond is, van de honingkoek tot en met de challe, ook gebakken in honing, het appeltje, de vispasteitjes, of matzeballen, is alles alles. Geen begin zonder einde het symbool, dat je goed moge worden opgeschreven.
Ik mis je zo. Lief vriendinnetje, ik heb je een paar keer geprobeerd te bellen, maar je bent boos op me. Boos dat ik zo weinig aandacht voor je heb, dat ik nauwelijks tijd kan maken om samen met jou aan het idee te wennen. Nierstenen voor de tweede keer. En waarom kunnen we niet samen stiekem een jointje in het gras roken, zodat we kunnen lachen om de sores van onszelf en die ander. Ik mis je zo.
Ik kan de woorden niet vinden om het je allemaal te vertellen. Er is zoveel, zo krankzinnig veel gebeurd, een half jaar en een maand later bijna, ik ben geland. Grauwe luchten, zelden zon, vlagen regen en eindeloos keurig, het is al alsof ik niet anders weet. Ik voel me als dat meisje van Farc in Colombia. Zou zij nog de tijd hebben om te helen? Om voor zich uit te staren, duizend gedachten die niet mogen?
Ik wou dat ik je ze kon vertellen. Maar ik krijg mijn vingers niet op papier. Geen letter en geen brief, gedachten die ik naar je toestuur. Shana Tova, mooie, lieve, denkende vriendin, moge je goed worden opgeschreven.

Thuis,

Jezzebel