Bang voor beestjes

We hebben het er over.
Haar angst.
Ze is bang voor beestjes.
En ik begrijp het.
Dat wil ze weten.
Wat ik zag.
En ik zeg, weet je…
Als jij gillend en krijsend half naakt om een redder schreeuwt,
Dan ken ik je.
Dan weet ik je.
Zoals mezelf.
Hij die een arm om je heen slaat.
Die je beschermt.
En de weg voor je spreidt,
zoals het laken waarop je kunt liggen.
In zijn armen.
Daar kun je ook gewoon om vragen.
Die man die je redt.
Supervrouw, voor de duivel niet bang.
Kleine, kruiperige beestjes je excuus.
Nog even dat meisje van vroeger.
En de man die je op handen draagt.
Voor altijd beschermd.
Hoe ik verlang naar hem.

Amsterdam,
Jezzebel