In een sensueel middagzonnetje dat niets met loom te maken heeft probeer ik de beelden te vangen van de afgelopen dagen.
In de hitte, in de stress, toen ik over het strand van de glam beaches sjokte als een paria, opzoek naar avontuur.
Precies een jaar geleden ronkte de helikopters over mijn hoofd, F16’s sneden dwars door mijn slaap. In de richting van Zuid-Libanon, al mijn gedachten.
Nu precies een jaar later, had vandaag het einde van mijn blog moeten zijn, afscheid, voor altijd even, dat ik kletste, alle zaken van mijn hart. Maar het ging anders.
Op het moment dat ik begon, geen idee waarheen het zou leiden, dat krankzinnige leven van mij. Op de heupen van een buikdanseres. Zoals vanaf het begin.
Een heel jaar later, the day after, dat ik naar de glitter en glamour in Zuid-Frankrijk werd gestuurd. Hè?! Waar ben ik in godsnaam in terecht gekomen?!!
The rich & famous, en mijn venijn veel dieper dan ik dacht. Als mijn vingers tikken, en strelen, de woorden van de afgelopen dagen.
Dagen voorbij, ik vind het moeilijk om te volgen. Orde en zaken, mate van belangrijkheid. Ik begrijp er geen donder van.
Ik probeer het hem uit te leggen, ik kan niet goed tegen die muziek van Jan S. Mijn oren te gevoelig voor dat sentimentele vertellen.
Maar hij zet het volume steeds harder, zoals daar, waar horen en zien je vergaat, op de veren van een buikdanseres, als zij aan het vliegen slaat.
En werkelijk, honderd verhalen te vertellen, ik probeer de liefde te raken, maar woede heeft zich genesteld, diep in mijn schoot. Wie zijn al die mensen? Zij die aan de touwtjes trekken, het gaat nergens over.
Houd me nog even vast, als ik mijn veren strijk, als het later is, de verhalen verteld, als er geen adem meer is en de buikdanseres gaat slapen.
Jezzebel,
Back on Base
Foto: Côte Rich & Famous
Ongeveer, misschien precies, een jaar geleden dat het begon, al dat kletsen en babbelen, nog even delen, toen ik je vertelde over dat krankzinnige leven van mij.
Van Israël terug naar mokum, makom, plaats van mijn wortels.
Op de heupen van een buikdanseres, man oh man, it was a rollercoaster!
🙂
schud je maar uit en strijk je veren glad.
liefs.
Toch denk ik dat dit je plekje is Jezz….
Vertel je verhalen uit de passie waar de liefde en woede vandaan komen.. en die mensen .. die zul je altijd hebben. Niets beters te doen, de kift, jaloezie en angst er niet bij te horen.
Ik geniet al een jaar van je woorden..
Reactie is geredigeerd
Rich&Famous, heb ik weer wat gemist. Tsja, rollercoaster is wel een aardige omschrijving. Geen deur aan vast te knopen, dat is een beetje de lijn die ik zie.
Ben ik nog even… 🙂
@Marijke, dankjewel, komt goed hoor.
@Scram, we’ll see, ik ben er niet zo zeker van, het is niet nieuw voor me.
@Vlinder, wow! Ik doe mijn best 🙂 Al een jaar lang?
@Landheha, wilde je naar binnen?
Er is zeker wel lijn in te bekennen, kijk maar eens naar de infobloggen rechts, daar gaat elk deurtje open.
Dag lieve Jezz! misschien is het waar dat je vindt dat je moet gaan, maar het zou wel jammer zijn en een beetje treurig.. Je hebt voor veel mensen veel betekend! Je hebt zo’n heerlijk ritme in je zinnen waardoor het prettig is je bijdragen te lezen. En dagen, dagen gaan altijd voorbij, ook als je er helemaal niets aan vond. Kusje!
..verhalen zijn nooit uitverteld, dat kan gewoon niet. Ik hoop dat je doorademt en doorverteld..
Zo, net thuis, en mijn dag alweer stampend vol.
Een nieuw begin, alweer, precies een week geleden dat ze me ergens lieten weten, dat ze me niet willen, dat ik verder moet zoeken.
Over en uit.
En nu?
Een dag later schreef ik al weer verhalen, waar ik om kon lachen.
Weer wat later in het vliegtuig gepropt.
Kijk er nog eens naar, wat ze vroegen.
Zij van vroeger.
En ik dacht, waarom ook eigenlijk niet.
De paniek best groot.
Ik weet het werkelijk niet, wie wie.
Maar wel wat.
Geen zinnig gesprek te voeren.
Maar ik kan goed kijken en luisteren.
Toen ben ik maar weer aan het tikken geslagen met felle klikken.
En toen kwam er ook weer een plek te vullen op de redactie.
Het is werkelijk nog maar nauwelijks te volgen.
Ik probeer te luisteren naar de pijn in mijn buik, de zonden van mijn schoot.
Diep van binnen.
En werkelijk al de tranen, de toestanden en het giechelen, het is eigenlijk best leuk.
Alles.
Vandaag op een redactie van vroeger.
Overmorgen ook.
Andere plek, andere mensen, ander blad.
Maar de geest in of uit de fles hetzelfde.
Scherpe humor, lekker luchtig.
Hart op de tong.
Lekker kletsen, beetje roddelen, soms best bot, maar het gaat om dat lachen, om die ander zoals jezelf.
Om jezelf, uiteindelijk.
Zoals ik probeer.
Zij die er een zooitje van maakt,
op eindeloos lange benen.
@Yolande en Morgaine Lieverds! 🙂
@Yolande,
Ik weet het nog steeds niet, en als je zo hard geroepen hebt als ik, dan moet je ook gaan. Want anders is het een klucht. En ik geloof ook werkelijk dat het goed is, om weer verder te kijken, maar ik zit wel mooi omhoog. Want waar ga ik nu de woorden van mijn hart plaatsen?
Wie wil dat armetierige zooitje, die krankzinnige chaos hebben?
En waar vind ik het fijn?
Ik weet nog steeds niet, hoe verder.
Maar nog steeds een beetje tijd, misschien komt het nog, een beetje later.
@Morgaine, eigenlijk hetzelfde als bij Yolande, we kletsen met ons drietjes 🙂 Lekker is dat. Weet je dit vkblog is een ongelooflijk mooie plek, ondanks al het gedonder, het hobbelen en het stuiteren, de tanden en het strelen, het hoort er allemaal bij, maar het aller aller aller mooiste is dat het een plek is waar je zo lekker kunt vertellen, van alles wat.
Oi, wat zal ik het missen. Daar moet ik echt iets op gaan bedenken, hoe ik dat straks ga doen.
Aan wie kan ik dan mijn verhalen vertellen?
Ik had nog een blog willen tikken, maar vandaag is op. Volkomen leeg.
Nu ga ik slapen, morgen een nieuwe dag, dat ze zoet mogen zijn, al die woorden vol venijn.
Goedemorgen dame! Never a dull moment… heerlijk toch! al word je er misschien af en toe knetter gestoord van.
Er is veel te reageren maar dat ga ik nu niet doen, daarvoor heb ik de schrijfpuf niet . Alleen dit nog even:
Ehh de zonden van je schoot zijn die van je hart en dat is groot en goed. Niet twijfelen. lekker werken en laat je maar meewiegen op de gebeurtenissen die zich ontvouwen rondom je.
sorry Jezz, ik was niet ingelogd. nu wel, maar ik ga gauw weer weg… even nog wat lezen maar dan verder in mijn boeken…
"het ga je goed" – is wat ik denk
"jammer" – is wat ik voel
Jezz, weet je zeker dat ..
– de liefde uit je lijf is
– de woorden hier teveel zijn
– de wegen nu naar boven leiden
– de wereld niet vergaat, zonder jou?
Zeker weten?
Reactie is geredigeerd
Nog heel even dan, nog even kletsen (eigenlijk moet ik tikken)
@Yolande, ja, best lekker al die toestanden, ik moet er zo om giechelen. 🙂
Dankjewel lieve vriendin!
@Mephisto,
Ik weet zeker:
– de liefde is NIET uit mijn lijf. Ik houd van haar verleiding.
– Ik houd van veel 🙂
– the sky is open,
the earth is wide
and the road is endless …
– de wereld draait, zoals zij draait, op de heupen van een buikdanseres.
Ik weet het zeker en ben nog aan het zoeken naar de rest. 🙂
Dag Lieverds, fijne dag, nu moet ik nog even een verhaal in elkaar flansen.