Op de adem van een buikdanseres en de deur van een leeg huis klop je aan. Als ik opendoe, met voorzichtige vingers. Met heel mijn hart dien ik koffie, thee en koekjes op. Soms deel ik mijn laatste glas met je. Ik schik bloemen in vazen en droom samen met jou van een ander leven. Ik geef je hapje voor hapje de recepten die ik verzameld heb, liefde door de maag, al de woorden en gedachten die ik spaar, met de plaatjes die me raken, zo lang al. Het lijkt zo lang geleden. Als ik met mijn ogen knipper ben ik terug, is het voorbij. En het valt bijna niet uit te leggen, alles waar je doorheen gaat als je het leven, je hele bestaan, in dozen pakt en op een vrachtboot zet.
5 Augustus begon ik een blog, 15 november toen ik mijn baan opzegde en er een vluggertje van maakte. Niet veel later, dag van de liefde, dit jaar, toen brak een nieuwe tijd aan.
Zo begon het allemaal, mijn nieuwe bestaan.
Toekomst die open ligt en waar heel wat voor moet gebeuren, nog steeds niet af. Zes weken later woon ik in mijn nieuwe huis. Op de deur van dat lege huis, gejaagde adem, klop je aan, en je vertelt, al de zaken van je hart. Soms ben je razend op me, alles weet je beter.
En ik probeer om het verder te tillen, lief te zijn, genuanceerd te antwoorden, er toch iets moois van te maken, met meer en minder succes.
Nu bijna een jaar later blader ik nog eens door de woorden die ik elke dag voor je opschreef. Wat is er veel gebeurd! Ik begin het in te delen, al die verhalen, waar ik mijn mond niet over wilde houden.
Man, als ik dit allemaal van te voren had geweten, dan weet ik niet zeker, of ik een blog was begonnen. De emoties zo intiem, wat werd je boos op me, als ik maar even wankelde.
Ik heb er mijn best voor gedaan.
Amsterdam,
Jezzebel
Foto: Angelique
ga anders weer poseren 🙂
@Jacob, je hebt geen idee hoe die woorden raken. Poseren, al weer een tijdje achter me, ik moet verder, maar ik weet niet waarheen. Zo gaat dat soms, op de adem van een buikdanseres.
🙂
succes met het creëren van een veilge pek helemaal voor jezelf! op de adem van een buidanseres kan je een heel komen, take care.
gr
koen
Reactie is geredigeerd
@Koen, dankjewel Lieverd, wat ben ik blij dat ik je tegenkwam.
Jezzebel @
Dat je een buikdanseres bent drong eerst niet zo tot me door, maar nu geloof ik het wel! :-)))
Misschien zie ik je wel ooit dansen!
Selam.
Jezzebel, je hebt er, ook volgens mij, zeker je best voor gedaan. Zo veel zelfs dat je er bijna of helemaal in verdween, denk ik. Doe nu maar best voor jezelf!!
Lieve groet, Coby
Good morning 🙂
@Ali, wie weet, misschien zie je me ooit dansen… 🙂
@Coby, dit was voor mezelf. Ik weet precies wat ik gedaan heb, een jaar lang 🙂
Dag Liefies, fijne dag.
Oehhh, ik kwam nog iets moois tegen, even delen:
August
When my eyes are weeds,
And my lips are petals, spinning
Down the wind that has beginning
Where the crumpled beeches start
In a fringe of salty reeds;
When my arms are elder-bushes,
And the rangy lilac pushes
Upward, upward through my heart;
Summer, do your worst!
Light your tinsel moon, and call on
Your performing stars to fall on
Headlong through your paper sky;
Nevermore shall I be cursed
By a flushed and amorous slattern,
With her dusty laces’ pattern
Trailing, as she straggles by.
Dorthy Parker
Michèle Mercier en een verhaal van Jezzebel, thx for sharing :-)) wens je een fijne dag :-)) de zon schijnt, voel haar warmte :-))
@Jezz,
ja soms was het wel eens wat vermoeiend, maar dat ‘wankelen’ van mij dat mag dan toch ook?
Ik heb je een jaar lang gevolgd, al je twijfels, al je moed, en wat je verder nog te vertellen had, je leerde me een taal van het hart in een tijd dat dat voor mij ook heel hard nodig was, andere woorden en beelden te vinden.
Toen we elkaar leerden kennen via het blog was ik vers gescheiden, kwetsbaar, maar opgelucht dat ik een nieuwe start kon maken. Het was de summer of love! Ik heb er van genoten, echt, het was tijd voor wat anders, die heerlijke frisse wind en woorden over liefde maakten dat ik mij levendiger voelde.
Het is allemaal een ont-wikkeling geweest, ken je de schilderes Ans Markus? Moet wel dat je haar werk wel eens gezien hebt. De vrouw die zich had ingepakt in windsels, en heel voorzichtig na jaren zich in haar zelfportretten begon te ont-wikkelen, haar beeld, ik vind het heel mooi ook al ligt het nogal aan de oppervlakte wat ze uitbeeld.
Maar daardoor is het heel toegankelijk, velen zullen vrijwel direct begrijpen wat er gaande is, en dit is ook iets wat ik heb geleerd dit afgelopen jaar, mede door waar jij ons, mij, aan hebt blootgesteld, namelijk dat kunst iets bij je op kan roepen zonder daadwerkelijk te begrijpen wáár het precies over gaat, dat kunst die iets minder toegankelijk is, ( sorry, het wordt een hele lange zoekende zin)
kunst waar je wat langer over moet nadenken mischien, óók iets te vertellen heeft.
En dat toegankelijkhied niets zegt over kwaliteit, niets zegt over schoonheid, over liefde, en over wat er onder de oppervlakte broeit en groeit….
Dát ga ik wel missen straks,
Liefs
Reactie is geredigeerd
Liefies, ben ik nog even…
@Heer Lot, ja lekker, eindelijk! De zon… oi va voi de zon, wat heb ik haar gemist. En als ik werkelijk dapper ben, trein ik zo naar Zandvoort, even echt, echt, echt genieten.
@Alice,
Lieverd,
Wat een fijne reactie is dit! Blij dat je het met me deelt. Weet je dat jij ook heel belangrijk voor mij was om door te gaan?
Zo fijn om samen te delen, om naar al die toestanden én schilderijen open te kunnen kijken. Alles dat je me gaf, het tilde mij ook zo veel verder.
Ik ken Ans Marcus en dan vooral die zwachteltekeningen (misschien moet ik toch eens gaan googlen op haar latere werk), daar ben ik niet zo heel erg dol op. Ik weet niet goed waarom, misschien vind ik het te gemakkelijk, ook een beetje wat jij hier boven zegt, het ligt er allemaal zo dik bovenop.
Mijn art teacher zei altijd: "Als je een statement aan het maken bent kun je het beter opschrijven."
Oi va voi wat was zij streng. Maar ze leerde me kijken, juist als je er je best voor moet doen.
En nog steeds ben ik soms uren op het net bezig met zoeken naar ‘nieuwe’ artiesten en kunstenaars, dan sla ik ze op in ‘haar map’. Misschien is ze er nu niet meer zo dichtbij mee bezig, maar zij leerde het mij, al mijn aanwinsten zijn van haar. 🙂
Weet je, ik zal het zelf ook missen, bloggen en zo. Ik ben nog aan het zoeken naar wat de ‘volgende stap’ kan worden. Ik ben er nog niet uit.
Wel lekker dat de avonden weer vrij zijn, even geen stukkie tikken is soms best fijn. Maar man wat zal ik het missen!
En ik zal jou heel erg missen, maar misschien blijven we elkaar tegenkomen, daar hoop ik op.
Dag Lieverd, zo fijn, al de woorden die je me gaf.
Reactie is geredigeerd
volgende week maar mijn startpagina veranderen :-))
Evidence of life?
I imagine your two hands
making whirlpools in my blood,
then quelling them.
Evidence of life?
My dreams
The dreams which I write down.