Ik heb je bedacht!

Ik heb je bedacht! Omdat je niet bestaat heb ik je bedacht.
Jij die op me wacht als ik thuiskom.
Als je naar me glimlacht als ik boos ben.
Of wanhopig.
Jij die je armen voor me opent en me zachtjes door het haar strijkt.
Al je lieve troostwoorden in mijn oor.
Jij die mijn tranen kust en vangt als ik wankel.

Omdat je niet bestaat heb ik je bedacht.
Vanmiddag, toen ik een fles wodka kocht, en sushi haalde ter compensatie.
Toen het dak van de wereld op mijn hoofd denderde en de bodem er onderuit viel.
Toen ze me zeiden dat het zo niet gaat; wegwezen!
Toen ik het aan G.I. Jane vertelde en mijn ouders belde.
Toen jij er niet was, op weg naar huis.

Omdat je niet bestaat heb ik je bedacht.
Buiten op een bankje met eenzame sigaret.
Toen hij zei: "Jij komt wel op je pootjes terecht."
En ik zei: "Lekker makkelijk, dat hebben er meer gezegd."
Ik moet nog even wennen en alles waarmaken.
Toen heb ik je bedacht.

En echt ik houd me goed, rechte schouders, trotse kin.
Head up, head up!
"Jongens, ik kom afscheid nemen," zeg ik. En niemand weet hoe dat moet.
Maar in de reflectie van honderd ruiten zie ik hoe mijn mond machteloos vertrekt.
Tanden op elkaar, lippen naar binnen gezogen.
"En hoe verder?" Ze vragen, stuk voor stuk.
Dat weet ik niet.
Het nieuws ook voor mij nog vers als rauwe vis en lauwe drank.
Daar heb ik nog niet over nagedacht.
Toen heb ik jou bedacht.

Jij die mij vasthoudt,
die me liefheeft,
Jij die niet bang is,
die beslissingen neemt.
die opstaat en hunkert,
dat ene momentje van genade.
Als je dapper bent.

Toen heb ik jou bedacht.
Je bestaat niet.

Amsterdam,
Jezzebel

Art: Chinese Brush Stroke