Gisteren regende het zo hard dat het grondwater door de gootsteen terugkwam.
Ik rende door die keiharde druppels. Zag je hoe donker het werd?
Neusdruppels, pillen, poeders en goede voornemens, oplappers en inslikkers, ik heb lucht nodig. Albert Heijn heeft ze in de vitrine, zag ik laatst. Gelukkig, want de apotheek haalde ik niet. Oh man, er moet nog zoveel. Rekeningen, afspraken, facturen, eisers en ontvangers.
Zomer in mijn nieuwe huis, mijn nieuwe land, altneuland, eindelijk thuis. Ik heb een baan, contacten en connecties, het zaakje op de rit, en nu is het op. Doodziek, venijnig griepje, eindelijk gevloerd. Drijfnat terug naar huis, bibberend met tanden die klapperen, blaas ik gaten in papierenzakdoekjes. Maar geen rust voor bed. Er moet nog zoveel.
Haar lichaam weet het. Die geheime plek, zoals Grossman zei, plek die heilig is en van jezelf, die je aan niemand dient uit te leveren, geen minnaar en geen kind, die plek is rauw.
"Het universum houdt van je," zegt ze zacht, mijn mooie denkende vriendin. Het maakt haar erg blij. En ik weet dat ze gelijk heeft, tuurlijk, ik heb geluk gehad. Echt erg veel. Alles dat ik deed en alles dat ik naliet.
Maar het voelt zo ongelooflijk eenzaam. De prijs ongrijpbaar hoog. Al mijn energie en al mijn kracht heb ik er aan uitgeleverd. Zachtjes oud worden het ideaal waar ik me aan klampte, met al mijn moed. En weet je, het gaat me lukken. Maar nu is het op, mijn lichaam in shock.
Zoals mijn gedachten.
Zo eenzaam soms, al dat willen, al dat dromen, al die kracht, al dat doorzetten, sta op, ga verder, kom op, niet vallen, niet knakken, niet huilen, niet stoppen, niet opgeven, niet zeuren, kappen!
Vlijmscherpe messen door mijn lichaam, volkomen leeg.
Straks weer anders, alles anders.
Ga nu maar slapen, de woorden waarmee ik mezelf troost, als de wereld aan me knaagt en tijd haar tanden in me zet.
Amsterdam,
Jezzebel
Foto: J. Simon
Voorspoedig herstel.
Groeten, Henk.
Opgeschud kussen, koppie thee en een hug.
En dat sterk zijn blabla komt volgende week wel weer. Nu even niet.
Het universum. Trillend van ontzag in haar aangezicht. Lucky you, ze houdt van je
Ik snap de foto niet. Ik begrijp ook nooit waarom mensen reageren. Als je zo mooi kan schrijven begrijp ik veel niet.
Ik geloof dat ik je tekst wel snap. En als ik even twijfel… dan lees ik nog een keer en voel het.
Beterschap, Jezzebel. Veel uitslapen en wandelen aan zee. Daar knap je snel van op.
Jezz,Take Care.
XScram
Dank voor alle lieve reacties.
Wat heb ik een hekel aan ziek zijn!
Bah!
@Henk, dank 🙂
@Morgaine, dankjewel Lieverd 🙂
@Landheha, maar man wat heb ik er mijn best voor moeten doen, en nu is het op.
@Duval, ik geloof dat ik niet goed begrijp wat je zegt. Toch dank voor je reactie.
@Mary, dankjewel Lieverd, veel slapen, ik ben nog niet bij wandelen, met dat koortsige lichaam.
@Thanks Scram.
Mooi stukje 🙂
En Beterschap, natuurlijk!
nu ja, dat had ik wel verwacht, dat jouw lichaam even laat afweten…roofbouw plegen wordt gestraft Jezzekind..je moet jezelf even weer opladen, de accu was dus bijna leeg…
het zal ook de weerslag zijn van de afgelopen maanden, zoiets komt altijd bij een dergelijke
grote verandering…dus ziek toch maar even uit
zou ik zeggen, ook al heb je er een hekel aan, nu juist aan overgeven en accepteren, des te eerder is het weer voorbij..
en ik was vandaag intussen ook even aan het bijtanken…maar in iets anders, namelijk m’n kledingkast…(even een dagje momma-vrij :)), morgen weer inpakken)…ja een paar leuke aanwinsten, ik heb mezelf verwend en de man vond alles goed en leuk… :))
nu moet jij je zelf even verwennen..slapen en rust zijn de beste medicijnen…
ik stuur je m’n healthy angel…
zonnige jeggroet
@Lisa, dankjewel 🙂
@Jeg, ja, roofbouw, tanden op elkaar en nu is het op. Ik denk dat je gelijk hebt, dit is het moment dat mijn lichaam het genoeg vindt en ik ben werkelijk een slappe vaatdoek! Bijna zoals een man, je kent het wel; ik ga half dood… 🙂
Gisteren kwam een vriendin langs met een potje boerenjongens. Of ik het even voor het slapengaan naar binnen wilde glokken (glazuur barst van je tanden, waarschuwde ze nog wel). Dat heb ik maar niet gedaan, maar ik moest er om lachen. 🙂
Lekker dat jij ook een rustig dagje hebt gehad.
Wat heb je voor leuke dingen gekocht?
Dag Liefies, het is weer tijd voor bed, oi va voi wat een leed.
🙂