DOMMEDOOS

DOMMEDOOS

Domme, domme, dwaze vrouw
Jij zoals ik, hoe vaak heb ik het niet gezegd?
Vanaf het begin.
Van mijn woorden blijf je af.
Jij die niet leren wou
Je zult het voelen
Met een beetje geluk, op een dag begrijpen wat ze bedoelen.
Weet je trouwens, hoe ze je noemen?
Domme Doos, hij die achter je staat bijvoorbeeld.
Hij staat niet naast je, je ziet hem niet.
Je hoort niet wat hij zegt als je er niet bent.
Helemaal niet zo flatteus.
Maar daar heb je het dan ook wel een beetje naar gemaakt.
Toch? Toch!
Jij die maar door bleef drammen, niet wijken, lekker zeiken.
Jij die niet wilde kijken, niet weten en niet leren,
Palingen die voor je kronkelen.
Mooi manipuleren al die lijfen en betweters.
Zij die zo lekker schreeuwen;
Jezzebel voor de leeuwen!
Of de honden, dat is hetzelfde.
Zij die zonder zonden zijn, zoals ze denken.
Zij werpen, verse modder.
Als het om een ander gaat, geen hand in eigen boezem.
Ik kan me van jou nog woorden herinneren
als het om je ex-liefde gaat bijvoorbeeld,
die werkelijk plat zijn,
zoals dat dubbeltje, nooit een kwartje en zo.
Je sloeg de plank volledig mis, toen je je gelijk ging halen.
Who the fuck cares over wie het gaat.
Dus kom niet aan mijn hoofd zeuren wie ik bedoel.
Jij, ik, hij, zij, wij en jullie, we zijn niet anders,
Prooi aan de vergankelijkheid.
Ashes to ashes, dust to dust.
Maar weet je, als al het stof en al het gruis is weggeblazen
blijft er echte liefde over. Mijn monumentje.
De passie van het woord. In al haar stralend vlijmscherpe tanden.
En de woorden die ik daar voor gebruik, die zijn van mij.
Net als de gedachten en al die woorden die ik niet uitspreek.

Bijt jij maar lekker je tanden stuk, of zo,
breek mij de bek niet open.
Mijn stem, van deze nacht,
van gisteren, vandaag en overmorgen
mijn eigen, alleen in een eenzaam bed,
daar blijf je met je beduimelde talentloze vingers vanaf.
En wat ben ik dom.
Dikke bult, lege vaten die me klinken.
Ik had je de liefde kunnen verklaren.
In 1001 bedrijven Honing en Olijfolie.
Nog even inwrijven.
Heel precies uitleggen hoe het zit en hoe dat gaat,
Alles dat er mee te maken heeft op een rijtje kwakken.
Zoals die ander dat nogal oppervlakkig poogde.
Het werd rood voor je ogen, toen je het daar bij liet.
Lekker makkelijk, nog even blaten, mekkeren en jammeren.
En ik? Ik koos voor die dommedoos,
die van mij.
En daar blijf je met je vieze vingertjes vanaf.

Shavuah Tov,
dat de volgende week rijp mag zijn
als de eerste dadels en vijgen,
zoet en plakkerig,
met verlangen naar meer,
veel meer.

Amsterdam,
Jezzebel