Op Hilversum Noord eten ze half binnen en half buiten shoarma in een Turkse Wrap. Treinen trekken als karavanen treurig verder. Vermoeide reizigers schieten door als vergezichten.
Naast het verlaten spoor groeit mimosa, ik moet aan de maggigeur van vroeger denken.
Ik wil ze plukken, die natte gele bloemetjes, maar de Intercity Amersfoort houdt me tegen.
Zo’n spoor dat zo’n sprinter trekt, daar is mijn fantasie eigenlijk te levendig voor.
Paardenbloemen verliezen hun pluizen, in de stromende regen op de bielzen geplakt. Vlak voor Weesp dobberen in elkaar gedoken zwanen voorbij.
Schaapjes, lammetjes, koetjes en kalfjes, zij grazen maar, zij blaten maar.
Alweer moet ik overstappen, een wissel trekken en ook nog opschieten, haastig van hier naar daar. De wereld drijfnat aan mijn voeten.
Ter compensatie rook ik een eenzaam sigaretje in vijftien minuten vertraging. En ik dender verder. Richting Amsterdam, een ander leven, pietsie different story, buiten glijdt kleurloos nabij. Binnen blijven tranen plakken.
Troosteloos als graffiti die nergens begint en nergens eindigt op dit eindeloze spoor. Laag na laag laat een eenzame spuitgast zijn druilende handtekening achter. Afdruk, opdruk, indruk, verdruk ik. Tegen de beslagen ruiten tuit ik mijn lippen, de lucht lichter, en ik?
Ik zit in deze schokkende stolp die zijn bestemming niet vindt.
Amsterdam Centraal, dames en heren, tijd om te kiezen, zijspoor, andere bestemming.
Ik lees dat flutterige boekje van hem tot de laatste bladzijde uit. Straks is het een cadeautje voor die andere schrijver, hij van wie het gestolen is, de idee. Ik moest het hem maar eens gaan brengen, vond hij. Dat zei hij al, hij zit vast en ik begrijp het, dat krijg je er van als je de woorden jat, doodspoor, einde verhaal.
Ik bereid me voor op de vragen, de geheimen van zijn succesvolle bestaan, ik geloof die glimlach niet en ik wil heel wat van hem weten.
Op Sloterdijk stap ik uit en over in de snelle wagen van de fotograaf, we kletsen, we grinniken, we luchten ons hart. Ze laat me lachen en weten, ook voor haar niet gemakkelijk. Gekmakende concurrentie en ik weet met wie ze te maken heeft. Ik vertel haar, dat het belangrijk is, om goed voor de bron te zorgen, stapje verder, ietsje breder.
Op zijn blote voeten en in zijn hemd doet hij open. Op tafel ligt een placemat zonder bord, bovenaan staat een, goed gevuld glas wijn onaangeraakt. Buiten ligt de rails er verlaten bij, net als het gedeukte blikje Grolsch in zijn tuin.
Het maakt me zo treurig. Zijn vrouw minder dan drie maanden terug overleden. hij heeft het moeilijk. Dat geeft hij toe, heel eerlijk, maar eerst wil hij zijn verhaal kwijt, nogal romantisch, nogal gewaagd, voor een man op zijn leeftijd, net na de dood en zo.
Maar hij heeft het leven van een schrijver geleefd, de meest bekende van Nederland, hij vertelt het vol trots, cijfers en getallen, geen weerga gekend.
Hij heeft geen kinderen en niet langer een spiegel, niemand die hem vertelt of het wel of niet past en dus is hij moedig, hij kiest met heel zijn Calvinistische hart voor lekker leuk. En mij port hij tussen mijn ribben, of langs mijn schouder, zijn handen soms net iets te vrij, ik laat het maar, zachtjes oud worden, dat het hem gegeven mag zijn.
Amsterdam,
Jezzebel
Foto: Cartright
Ja, je bent wel kampioen nieuwsgierig maken, zeg! De meest bekende van Nederland…mmm
ah hej Jezz, je bent er weer.. :))
mooi zo…. doe wat je moet doen…laat iedereen maar iedereen…je doet het goed…
ga er maar lekker voor….
succes met het uitwerken van alles, je plannen en zo….en vergeet nu niet door te gaan met schilderen….ook al heb je maar even tijd.doen!!!
jegliefs
On-the-road, tranen achter beslagen ruiten, maakt me eager, naar die different story.
Ja, laat maar iedereen, luister niet naar mij…eh…
Mooi, erg mooi, zoals jij die man in zijn waarde laat.
Helemaal aan de einder komen de sporen bij elkaar. Je hoeft niet te gaan kijken, je weet het zeker.
weer een prima verhaal, maar over welk genie gaat het nu eigenlijk??????
ik heb wel even een aanbeveling gegeven uiteraard!
tjezusss jezzz bloedmooi takkenwijffff,ik hou het hier opnieuw niet droog,u know..: I LOVE U!!!!
Zijspoor,andere bestemming….
Niet altijd een even makkelijke keuze…
Soms best even prettig, zo’n zijspoor….
Mooi geschreven Jezz…
Je was in Hilversum
geboortedorp waaraan
ik elke dag denk en
waar ik elke dag even
loop, langs die mooie
huizen, de geheime
tuinen, de mensen met
al hun boeken.
Dank je wel Jezzebel
prachtig geschreven
🙂
Dacht je bij die picture aan mijn eye-make-up of aan de gifgroene kleur van mijn ogen met de parallel lopende grenzenloze naïviteit,Jezzzy?
Jongens, ik heb een deadline morgenochtend 8.00 uur, naast mijn andere werk, dus even fluks:
@Eric, hmmm 🙂
@Jeg, weet je dat art er bij inschoot, totdat ik je woorden las en ook dat er weer in propte, in die ongelooflijk volle dag. Thanks! 🙂
@Nicolaas, ja treine zijn magisch, al die sporen.
@Nadia, hij gaf me zo’n ongelooflijk mooi en dapper verhaal!
@Frap, als jij het zegt… 🙂
@Fred, een pracht man, echt waar, iemand die zijn hart gaf, volledig naakt. Ik hoefde er geen enkele moeite voor te doen, in het begin, later wel, toen heb ik hem het plezier gedaan om verder te vragen, hij wilde zo graag vertellen, man, er is al die tijd niemand meer die naar hem luistert, dat is vreselijk.
@Fred, thank you, most kind 🙂
@Maaike,ik herken je IP nummer en ik ben bang geworden.
@Scram, geen enkel probleem, ik had een strak schema, hoofd er bij, er viel nog heel wat te proppen in die dag als je het met al je hersens, heel je hart, al je ballen en al je kracht deed. Ik deed mijn best.
@annetta, ah, jij ook een Goois meisje 🙂
Jongens, later meer.
Reactie is geredigeerd
@Dunya, heb je me gemist?
Hé Jezz!
Gent is een mooi dorp, hoor!
Niet zo grauw. We vechten voor kleur, samen met Congolezen, Ghanezen, Turken, Marokkanen, Belgen, Duitsers, Engelsen, you-name-it. Joden, if you wish, al kom ik "die neus" (ik moet altijd aan Turken denken?) vooral tegen in de dekenij (van origine een organisatiegraad die straatinwoners bijstond in hun overlevingsdrang in de middeleeuwse winters, met bijvoorbeeld hete chocola, koffie of warme dekens)..
En de burgemeester is een man die ik ‘s avonds op straat begroet, terwijl hij naar huis wandelt en ik met een gitzwarte Nederlander over straat hetzelfde doe..
Maja, Amsterdam heeft jouw hulp op dit moment zéker meer nodig dan Gent. Teveel Nederlanders in België die het in Nederland niet meer trekken 😉
Reactie is geredigeerd
pareltje 🙂
Ja, mooi is dat, als een schrijver zo open en eerlijk is. Je ziet dat ook terug in zijn boeken. Ik herinner me een kort verhaal over vernielde bloemen. Gelezen in 1975, op school tijdens een les Nederlands. Ik vond dat zo’n indrukwekkend verhaal, dat ik het nooit vergeten ben.