Op tafel staan de bloemen die je me op het hart drukte, gestuurd met kilometers lange armen, die me van binnen raken. Ik moet huilen als de man van de bestelling me vertelt aan wie ze zijn gericht, zij die een naam heeft.
Rozen zo groot als sprookjes en chrysanten als spinnenwebben, van het teerste wit.
Bloemen als tranen zo mooi. En als ik mijn ogen sluit zal ik honderd jaar slapen.
Shabat is gevallen, de wereld steeds donkerder. En het glas van één van de kaarsen is geknapt, uit elkaar gesprongen. Ik heb het weggegooid.
En ik weet niet waar ik die glaasjes moet kopen die ik daar gewoon in Super Sal kon krijgen. Die kleine glaasjes voor supermarktkaarsen, doodgewoon zo speciaal, er staan twee dozen in het keukenkastje, van die gewone shabatkaarsen die ik magisch vond. Omdat ze klein en compact waren, omdat ze smolten tot vloeibare was, in no time, en uren brandden, soms ging ik er mee naar bed en soms stond ik er mee op, met het licht van shabat dat me wakker kuste, soms is het eindeloos somber buiten.
En werkelijk je bent zo lief voor me, maar stampvoetend sta ik voor je. Bozig, kattig, narrig, verwend Prinsesje Onhebbelijkheid, wat is ze heerlijk zoals je zegt, maar ik geloof je niet.
Ik vind mezelf vreselijk. Lelijk. Je geeft me zo veel. Ik ben een hebberd en steeds is het me niet genoeg. Ik reik naar de maan en de sterren, naar het geheim van de goden, het universum en het heelal, ik wil alles, alles, alles en soms is alles dat is, alles dat we hebben, alles dat was en alles dat zal zijn, het is me soms niet genoeg.
Dan word ik woedend. En ik weet het is veel, en alles alles. Maar ik kan je niet ruiken, niet ademen, niet kussen, niet likken, niet zuigen, niet aanraken, niet vasthouden, niet bijten, niet knijpen, niet krabben, niet proeven, niet drinken, niet horen, niet voelen, niet strelen, niet verstoppen en godvergeten niet delen. Ik kan je niet delen! En niet wegstoppen.
Al mijn liefde beantwoord in gestolen uren, het zijn er duizend, zoals die ene nacht, maar, maar, maar, zou ik op je borst willen rammelen, maar!
En ik wou dat het eindelijk brak, zoals dat goedkope supermarkt glaasje, al mijn weerstand en al mijn verzet. En ik weet je kunt het me niet geven, als ik je niet kan vertellen wat het is, dat wat ik werkelijk verlang.
Dieper in mezelf probeer ik de stilte, deze donkere vrijdagnacht, als ik andere kaarsen heb aangestoken en de rust is gedaald.
Shabat heeft de wereld in sluiers gehuld, binnen is zij naakt als ze mijn adem kust..
Shabat Shalom,
Amsterdam
Jezzebel
Mss mijn oren?
Vin je die wel wat?
Ik vin jou heerlijk,zo rein,puur en zuiver,vooral zo zuiver als kristallen glazen met reliëf!
Shalom Shabbat,darling!
Is ze mooi of niet….die onderlip…je zou er een moord voordoen!
So hurt,I`m so hurt..is dat zo?
Sleep well,mooie schrijfster..
@Dunya, ik hoop jouw oren, ik blijf doorkletsen hoor.
@Dunya, ze is prachtig toch? Ik moet om je lachen. Soms maak je me ontzettend blij. 🙂
@Dunya, niet verdrietig zijn, schone slaapster, ik ben zo blij dat je er bent.
Dag lieverd, doorbordurend op het thema: we hebben (analoog aan Freek de Jonge) enerzijds Prins Iepe en anderzijds Prins Heerlijk. Ik kies te alle tijden voor Prins Heerlijk. Laat Prins Iepe verrekken! :-))
Prinsesje Heerlijk? Dat is wel een geinige naam, maar ik vind het nogal twijfelachtig of prinsesje zijn wel heerlijk is. In ieder geval zou ik niet met eentje willen ruilen, al was ze de schoonheid zelve.
Onweerstaanbaar, riskante liefde ?
Good morning Lieverds 🙂
@Jaap, 🙂 Mijn omaatje zei altijd; schijt aan dronken naadje als ze werkelijk dapper werd. 🙂
@K, de meeste prinsesjes worden geboren, of gemaakt. Meestal heb je het niet voor het uitkiezen en als je bloed zo vurig is dat je stampvoetend tegenover je grote liefde staat, dan weet je; ah, het prinsesje is haar muiltje nog niet kwijt. 🙂
@Jacob, liefde is je hart en je ziel in de waag stellen, toch?
Liefde is heerlijk!
🙂
Shabat Shalom Lieverd, op het plein in Amsterdam schijnt de zon stralend.
Oehhh trouwens, over liefde zoet als frambozen http://www.volkskrantblog.nl/bericht/138294…
😉
jezzebel, schitterende uitleg aan K, over hoe prinsesjes ontstaan. Wie is niet wel eens een prins of prinsesje geweest?
stampvoetend "Nee!" roepend, bevelen rondstrooiend "Ik wil nu!"
grinnik, tis wel leuk, af en toe :))
🙂 @Alice, ik moest ook giechelen, het is best heerlijk, af en toe: Nu, nu, nu!
Iemand die staat te stampvoeten, vind ik wel een leuk beeld. Het toppunt van WIL. Maar eerlijk gezegd ben ik blij dat ik het zelf niet heb. Het lijkt me nogal frustrerend.
Bloemen als tranen zo mooi…..
Jezz, ik las weer graag 🙂
Liefies, ben ik nog even 🙂
@K, ja dat ben ik met je eens, frustratie het juiste woord, daar hebben we allemaal toch wel eens last van, of ben jij God op aarde?
@Scram, dank voor je fijne woorden, je hebt geen idee hoe blij je me maakt. 🙂
Ik ben niet gauw gefrustreerd nee. Ik heb een mate van relativeren waar anderen dan van zeggen dat ze het onverschilligheid vinden. Ik weet het niet zo; ik wil niet veel, daarom frustreert me weinig?
Ben is een groot woord maar ik wil best als God op aarde leven, why not?
Reactie is geredigeerd
@K, en nu maak je me aan het giechelen! 🙂
Ja, paradijsjes maken, daar houd ik ook van, soms stampvoetend! 🙂
Het is mij ook nooit genoeg, dat stampvoeten, oowww dat ken ik. Al kreeg ik de hele aarde, dan zou ik nog honger hebben.
Oi Sandra, hoe ik het herken, healthy apetite, toch?
🙂
Dank voor je woorden, ze maken me blij, zo open en eerlijk.
je gedrevenheid in taal imponeert
🙂
Ik moet er van giechelen, dankjewel Frederici 🙂