Mag ik nog even in de holte van je oksel schuilen? Voor eeuwig even.
Dit is de langste winter van mijn leven. Tot op mijn botten verkleumd, tranen voor altijd.
Ingebed de dagen, licht vergeten, die al weer korten.
Weet je, ik vloog er vandaan toen je me bracht in het donker, razende februari, storm en regen, koud voor ons, zo ben ik geland, zo is het gebleven, nooit meer ander weer en zelfs de mooie dagen in mei, een doekje voor het bloeden, zoals onze winter, met van die zonnige er tussen, soms.
Het stormt en stort en de dakgoot klettert tot aan de rand gevuld, in het halletje lekkage en op de binnenplaats overstroming, zo treurig, alles.
Ik ben het vergeten, hoe je dat doet, in de stromende regen.
Zoals wij dat daar wel eens vergaten, als de honden er geen brood van lustten, misschien het lekkerst van zo’n winter, cake en koekjes, zolang dat oventje maar loeide en het huis verwarmde, van binnen uit.
Weet je, elke avond zet ik de elektrische deken aan, hartje zomer. Die van jou, toen het winter werd en ik niet langer in je bed wilde slapen. Toen ik het koud kreeg op de logeerkamer en jij me met al je gloeiende liefde verwarmde toen je me verwende, cadeautje bij thuiskomst, toen ik er al niet meer was.
Ik heb nog geen zomerjurkje gedragen en al mijn truien en vesten zijn tot op de draad versleten, er zijn dagen bij dat ik het maar nauwelijks red, soms is het net te hoog gegrepen, alles.
Straks wordt het anders, weer, misschien wel beter.
En met wie doe jij dat nu? Ben je nog wel eens op de rots? En met wie rook je dan je doebie en lach je nog even in de blauwe verte, alsof het je niet raken kan, al die hemelse tranen, pas-in-december-weer.
Meer dan tachtig procent vochtigheid vertelde je, ik verlang er naar, de hitte diep van binnen, klamme ondraaglijkheid, aan de poorten van de hel, morgen niet beter.
En met wie kan ik nu kletsen over de geheimen van het universum, de maan en de sterren, dinosaurusliefde en astronautendromen?
Het stort hier van de regen, zwaar bewolkte hemel, voor altijd gesloten.
En in wiens haren kan ik die bloedrode gloed van morgen zien schijnen?
En wie kan ik eindeloos kushandjes blazen totdat ik je niet meer zie?
En wie slaat zijn armen om me heen en tsjilpt zachtjes in mijn oor?
Waar kan ik het vinden, die gouden stralen diep van binnen?
Toen het zomer werd.
Amsterdam,
Jezzebel
mooi, warm verlangen, jouw zomer moet snel weer beginnen.
triest geschreven!
wat een gemis toch, en wat is het allemaal toch wennen… agh!
wat zou G.I. jane zeggen, ik vond die foto prachtig, ik zie haar nu al spugen op de stoep. "pffwuhg!" zou ze er aan toevoegen.
Tenminste de G.I jane uit mijn verhaal :))
Lieverds, nog even, diep in deze nacht.
@Jacob, ik hoop op de zomer, warmte diep van binnen.
@Alice, G.I. Jane gaf me laatst de mooiste woorden ooit, over die gouden lokken en ogen als meren die niet kunnen jokken.
🙂
heb ik je verdrietig gemaakt?
ik alles, te veel en jij niets?
ai ai het leven is zo hard….zelfs als je gelukkig bent Jezzekind….zelfs dan….
ik wilde nog tegen je zeggen,dat geluk eigenlijk alleen in jezelf te vinden is….
misschien is dat een kleine troost…..
en nogmaals bedankt…het was echt te gek…
jegkys.
Oh Jezz, oh Jezz, oh Jezz, oh Jezz…
Ik wens je zoveel liefde!
aan zoveel winter en kou moet toch wel gauw een einde komen.
wie weet wel morgen, wie weet wel straks.
Reactie is geredigeerd
Een lange,hete liefdevolle zomer…..
Dat moet het zijn!
Goedemorgen, heb je het gezien, de zon schijnt zo stralend, ondanks de wind.
Lekker weer voor het eens fris te laten uitwaaien.
@JegLieverd, oi va voi! Jij hebt me niet verdrietig gemaakt, joh! Ik vond het zo leuk om je te spreken.
Het is mijn eigen heimwee, het zal slijten, misschien, langzaam.
@Jaap, Lieverd, dankjewel 🙂
Dikke kus.
@Marijke, op dit moment schijnt de zon en dat neemt niemand me af, toch? 🙂
Dank voor je lieve woorden.
@Scram, oehhh nieuw koppetje, leuk!
Ja, een lange, hete, liefdevolle zomer, oi va voi, dat zij zich spoedig mag tonen in al haar pracht.
Ach liefje je moet zo`n verhaal van twee kanten bekijken,wie weet wat de ander van jou vindt,wat weet je nou van andermans pijn?
Ik zie dit soort verhalen geregeld verschijnen en ken soms zo`n mens persoonlijk en dan denk ik…jaja nou ik weet wel beter…vaak is degeen die het hardst kermt niet degeen met de grootste wond,ik heb daar een ruime ervaring mee,het gaat om de metafysica der verschijnselen en goed kunnen schrijven is helaas niet evident aan goed zijn en spreken…
Jij kan idd goed schrijven!!!
Wat een sensuele lippen…heerlijk met die geloken ogen,heb ook zo`n foto van mijzelf..de fotograaf was in love met mij,daarom werd de foto zo fraai;-))))
@Dunya,
Ik kan inderdaad niets vertellen over de ander zijn pijn.
En ik kan me voorstellen dat je het bij mij af en toe wel gezien hebt.
Maar weet je, dit is mijn leven, en ik heb het maar gewoon opgeschreven, zoals dat gaat, elke dag, later kan ik het altijd nog weggooien.
Dank voor je mooie compliment 🙂
Wat ongelooflijk mooi dat er ook zo’n foto van jou is. Ah ja, de liefde, alles dat met liefde gemaakt wordt, dat straalt, toch?
Fijne dag, ik ben zo blij met het zonnetje.
Maar kindje kindje,in de zon denk ik aan jouw woorden en besef ik hoe kil een liefdeloos leven aanvoelt,ach meisjemeisss wat ben ik blij dat ik jou ontmoette hier op dat kille letter forum,waar mensen vechten om voorrang en zichzelf dikwijls zo groot tonen maar zo nietig zijn,wat zijn we kwetsbaar in onze menszijn..xxxxx voor op jouw schrijfhand!!!!
Als ik een dichtersgeest bezat,schreef ik op dit albumblad…;-))))
Wat bén ik een bevoorrecht mens…
Dunja, weet je, ik ben erg blij dat ik jou ben tegengekomen.
En ik weet niet hoe ik dat beter zeggen kan, het is fijn om naar je te luisteren en van je te leren.
Dankjewel.
Een midzomernachtsdroom,hondje van me…Summer of love,be sure to wear some flowers in your hair…xxxx x!!!
A neverending story,darling woman…in jou vond ik mijzelf terug..
Met wie dóe jij het nu,scheetje van een mens?
Weet je Dunya, ik mis het. Ik heb last van heimwee, alles en iedereen die ik achterliet.
Maar vandaag is lekker, het waait stevig in Amsterdam en ik ben naar Vlieger geweest en heb een doek op maat besteld. Een ander doek ligt te drogen en er is nog een verhaal dat wacht, daar doe ik het mee, zo goed als dat gaat.
Och, hoe ik verlang naar de summer of love.
Dag Lieverd 🙂
..gelukkig, ik dacht misschien dat…….nou ja, je weet wel…..
maar zolang je nog samen kunt schateren over dit soort dingen gaat het nog goed met ons moet je maar denken….het is allemaal soms erg triest en verdrietig en het zal moeten slijten, ja zeker, maar zolang je er ook humor in ziet is er nog veel hoop…..en daar kun je je dan aan vast klampen….dan komt er weer een beetje evenwicht…..tab aldrig dit smile…zeggen de denen(verlies nooit je lach)
maar het blijft natuurlijk a struggle for love….
:)) en :(( = :(x)
jegkys en geniet van de zon…
Reactie is geredigeerd
Hi Jeg, Lieverd, blij dat je nog even komt buurten.
Ja lachen is fijn, en ik doe het veel hoor, zo goed als ik kan. Maar er zijn ook dagen bij dat het op is, de rek er uit, zo gaat dat.
Struggle for love…. zo zou het niet moeten zijn toch?
Hoe waar die woorden.
Dikke kus!
En man wat ben ik blij dat jij er ook bent!
🙂
Hmmm… we schijnen niet echt vrindjes meer te zijn, maar eigenlijk geen idee waarom. Het kwam maar zo. Misschien ligt het aan het klimaat? En van de roosvicee kwam het ook al niet.
Oei… bedenk ik opeens, dit is wel errug offtopic. Anyway. I wish you well!
Reactie is geredigeerd
Fijn dat je er over begint Eline.
Hoe komt het denk je?
Ik geloof dat ik weet waar het begon.
Toen ik een keer op jouw blog reageerde op een bijdrage die ik niet zo goed vond en probeerde uit te leggen hoe dat beter kon.
Dat had ik misschien niet moeten doen, maar weet je, ik wilde je werkelijk helpen.
En weet je, zo heb ik ook schrijven geleerd. Vroeger. Toen ik het honderd keer over moest doen. Ik wou dat iemand me toen eens uitgelegd had hoe het beter kon, dat was wat ik met jou probeerde te delen. En ik denk dat het pijn deed.
Wat denk jij?
Ik weet wat je bedoelt, ik denk dat ik daar redelijk open op heb gereageerd. Ik denk eerlijk gezegd dat het al een stuk eerder begon. Kort nadat je terugkwam. Vertel jij het maar.
Dan heb ik werkelijk geen flauw idee.
Waarom denk je dat het toen al begon, was er een aanleiding?
Nee, eigenlijk dacht ik dat we vrindjes waren. Tot je stekelig begon te reageren. Wat denk je zelf, vertel maar. Vertel het me precies.
Eline, ik heb er werkelijk geen probleem mee om je precies te vertellen hoe het zit.
Dat heb ik je gegeven hierboven, toen ik reageerde op la donna est mobilée die ik niet zo bar goed vond en je vertelde waarom.
Daar begon het voor mij mee.
Maar voor jou begon het eerder, dus dan ben jij degene die mij moet vertellen waarom jij dat vond.
Want ik weet dat niet, ik had het niet, ik voelde het niet.
Begrijp je?
Nee. Dat begrijp ik niet. Die donna zit jou dwars, mij niet. Ik heb je zelfs genoemd, in de volgende bijdrage. Niet voor niets. Goede kritiek is altijd welkom. Maar ik heb het idee dat het niets met stukjes te maken heeft, niet met schrijfstijl. Maar ik kan er de vinger niet op leggen. Ik heb je – herhaaldelijk – uitgenodigd om een keer bij te kletsen. Toen het rustiger werd, om je heen. Ik nodig mensen niet uit voor roosvicee (of iets anders) als ik daar geen aanleiding voor zie. Dus vertel jij het me maar. Het is geen probleem, maar het leek me tijd het maar eens een keer uit te spreken. Als mensen die het goed en duidelijk weten te zeggen.
Het enige wat ik kon bedenken Eline, was dat wat er gebeurde bij jouw bijdrage.
Dus allebei de aanleidingen bestaan niet en toch voelen we het allebei.
Het spijt me dat ik nog geen roosvicee met je heb gedronken.
Ik heb al de vrienden die me dierbaar zijn nog niet eens allemaal gezien, kleine beetjes Eline, ik moet ondertussen ook nog even een bestaan opbouwen, zorgen dat ik verhalen kan blijven schrijven, zorgen dat ik mijn huur kan betalen, zorgen dat mijn leven op de rit komt, dat er een vaste baan komt en dat ik mijn echte vrienden ook af en toe nog eens zie als ik niet schrijf of schilder.
We zitten allebei achter onze pc, merk ik 😉 Jezz, snap volkomen hoe moeilijk het is een nieuw bestaan op te bouwen. Maar ik heb er vertrouwen in dat het je gaat lukken. Maak verstandige keuzes! Denk in grote lijnen.
Weet je, ik denk heel anders dan jij, jij denkt heel anders dan mij. Misschien is dat wel een van de redenen dat ik jouw stukken altijd graag gelezen heb. Ik vind er iets dat geen deel is van mij, maar wat ik toch kan begrijpen. Alleen proef ik de laatste tijd ondertonen, dingen die niet uitgesproken worden en toch weer wel, en ik heb liever dat je het precies vertelt. Jij bent van de oneindige nuance, ik van de heldere taal. Jij vertelt vanuit jezelf, ik kruip soms graag in een andere huid.
Misschien moeten we maar afzien van de roosvicee en het op een wijntje houden, of een Glenfiddich, als het er nog van komt.
Die wrevel, die aanleiding – die is niet tastbaar. Maar we zijn er allebei sensitief voor, denk ik.
@Eline, misschien zijn we heel anders, ik denk van niet, anders zouden we elkaar niet zo op de huid zitten. Dat houdt je ook scherp, dat maakt het interessant, soms.
En denk niet dat je de enige bent van duidelijke taal, daar verdien ik mijn brood mee, ik ben daar goed in, ik kan het je precies vertellen.
En in de stukken die ik hier publiceer gaat het over niets en niemand, alles en iedereen.
Maak er maar wat van. Het is onzin, zoals jij reageerde in mijn bijdrage http://www.volkskrantblog.nl/bericht/137762 en mij vroeg op te biechenten over wie het ging, werkelijk je neemt het veel te persoonlijk en zo goed ken ik je gewoon niet.
En misschien kom ik naar café De Jaren, maar dat weet ik nog niet zeker.
Ik wil het nog even aankijken.
We lijken op elkaar en we zijn heel verschillend. Denk ik. Ik ben in ieder geval benieuwd naar je. Volg jouw stukken al heel lang.
Ik vatte jouw stuk niet persoonlijk op. Maar het leek me erg specifiek, vandaar mijn vraag, begrijp je?
Anyway, misschien tot ziens in De Jaren.
Ik ga in ieder geval, vanwege Jaaps voorlopig laatste, en omdat er anderen komen die ik mag. Het lijkt me leuk een keer, een 3D Jezz. Ben nog steeds benieuwd naar je.
Succes, ondertussen. No hard feelings.