Wee haar in het weekend

Heb je gezien? Het is donkerder geworden.
En ook de man van Gall & Gall heeft het op zijn lever.
Volgende week niet beter, weet hij zeker.
Maar hij weet alles beter.
En ik wil het anders. Ik wil cognac voor mijn vader. Een mooie.
En hij flanst dat flesje van de aanbieding, met dat glas.
Ik kijk er naar en dan naar hem, dat kan hij niet menen.
Wijnglas. Voor een stroperige zoete, draai ik mijn rug. Pontificaal.
Daar zijn ze op teruggekomen, stelligt hij uit de verte.
Vast en zeker. Maar hem heb ik niet meer aangekeken.
En ik ben door de regen naar huis gevlucht. Jas vergeten.
Of niet vergeten, maar de wereld kwam luchtig aan het raam voorbij. In zomer flut.
En de wintertrui van daar vind ik de balans, zonder jas, best fris.
Pullover, zoals mijn moeder zegt. Kleddernat kom ik thuis.
Op de tafel bij het raam ligt de tekening vergeten.
Zij is af, veilig opgeschuurd, slot en grendel, zoals paal en perk.
Voor de ogen van een ander.
Toen werd het treurig, tafel leeg, rommel op zijn plek.
Wee de vrouw die de man van een ander bemint. In het weekend.
Wee haar. En ook hem.
Ook voor hem geen pretje, knellende strop steeds strakker.
Al die aandacht, beetje delen, slordig afhandelen, alles.
 
Amsterdam,
Jezzebel

Art: Robert Longo