Vandaag is ze jarig, mijn mooie denkende vriendin. Ik weet niet hoe oud ze is geworden, misschien al 61. Vanochtend heel vroeg belde ik haar, maar we hebben elkaar niet gesproken, haastig zat haar dag prop vol. Ze begon te schreeuwen, ze was zo blij, helaas geen tijd, dat ik me herinnerde, die dag van haar, ze zou me terugbellen.
Ik heb haar niet gesproken, ik mis haar. Zij is de belangrijkste vrouw in mijn leven. En ik ken haar nog niet eens zo lang. Een jaar of drie? Op een dag van de laatste drie, van wat uiteindelijk dertien jaar zullen zijn, kwam ik haar tegen, toen ik het eens anders wilde.
Heel verhaal over een man zoals zijn naam, van dat eenzame roofdier, huilend in de nacht. Hij was een autoriteit in het land van mijn hart. Man van de nieuwe liefde zoals hij het noemde. Ik had hem op televisie gezien en uit de krant geplukt, een beetje gezocht en gevonden. En hij raakte onder de indruk van mijn stem. Ik belde gewoon, het leek me leuk, misschien kon ik er een verhaal over schrijven. Hij wilde ontmoeten en mij leren, hoe dat werkte, al die nieuwe liefde, zo oud als de weg naar Rome. En aanvankelijk leek het me wel interessant, maar hij was net wat te opdringerig en bbq orgies met wilde stukken vlees, alles van iedereen, leek mij niets.
De ene na de andere uitnodiging sloeg ik af. Zo belangrijk was dat artikel ook weer niet.
Totdat hij kwam met iets nieuws. Gewaagd experiment ergens in een commune op een onbeheerst stukje strand in het noorden, daar waren ze bezig met Oosterse wijsheid, van het rigoureuze soort. Niet praten, niet roken, niet kussen, niet vozen. Mannen en vrouwen strikt gescheiden. Zeer intensief. Commando’s uit het leger vinden zo soms hun vrede als ze zich wreed door negen dagen eenzame meditatie weten te slepen. Maar er zijn er ook bij die al die heldere zelfbeschouwingen niet kunnen verdragen. Zij plegen zelfmoord. Het leek me randje, dat van die liefde in dat land van haat, ik geloof dat ik het daar bedacht.
Maar hij had een ander idee. Hij bracht me onder in de verbouwde trailer van een vriendin in de commune, ook hij zou daar verblijven, voor een paar dagen introductie, een boeddhistische monnik, gestrandde Israëliër zoals hij later vertelde, werd ingevlogen. Alles volgens de letter. Dat leek me veilig. Maar hij had gedacht, trio, ik was toch van het weten?
En dat kwam er niet van. Daar had ik geen zin in. Ik kwam voor iets anders, dat veel Calvinistischer, dat beviel me wel.
Daar kwam ik haar tegen met haar lange blonde haren en haar verkreukelde gezicht. Ze is schrijfster, ze heeft een belangrijke literatuurprijs gewonnen en ze was ooit criticus in Ha’aretz. Zij die vast zat, in de commune, in die trailer, in haar lege leven en in het schrijven. Ze is kettingrookster. En samen rookten we stiekem sigaretjes, even kletsen, even giechelen, alles dat verboden was, als we het hadden over het leven, dat van ons en die ander, zoals dat boek van haar (m)other.
Ze vertelde me de mooiste verhalen, en gaf me de mooiste woorden Hebreeuws, die van die gedachten die dwalen als de kinderen van bedoeïnen.
Daar bij haar is het begonnen, dat trekken van die lijntjes en alles dat er mee te maken heeft, jaren later.
Mijn mooie denkende vriendin, gaf me een opening, in het land van mijn hart. Van haar kreeg ik de kracht om te dromen en het lef om het waar te maken.
Zij is als een vlinder, dat blad in de wind, kind van de elementen, mother of the universe, vandaag is ze jarig en ik ben er niet bij.
Amsterdam,
Jezzebel
Art: Line drawings June 2007, 4
Je boft dat je haar bent tegen gekomen, en van haar heb mogen genieten en nog , mooie art, ik drink vandaag een rosé op jou mooie vriendin :-))
Ja, ik heb veel van haar mogen leren. Ik hoop dat ze eerdaags hier naar toe komt.
Lechaiem Heer Lot, op het leven.
🙂
Jammer dat het uit is….zo m
o
o
iiiiiiii..
Het stond diagonaal,maar dat doet het program niet.
@Dunya 🙂
Ik ben zo blij dat je er bent.
Hoe mooi Jezz…..prachtig.
Big Hug on a day like 2day….
Grappig, vandaag waren jarig: mijn halfbroer (Cor), een verloren vriendin en een gestorven zoontje van een andere vriendin (mislukte hartoperatie) het was haar zonnetje zei ze…..toen ik dat bericht kreeg pieste het bezoek van de overkant tegen het hek hier…..was compleet overstuur van dit alles.
Liefs aan jouw bijzondere vlindervriendin!
Zulke tekeningen als hierboven heb
ik erg vaak getekend, was het zowat
vergeten
En kannietaanbevelenpckapoet
laat,maar evengoed gefeliciteerd met je mooie vriendin…..and what is an age..nothing…. hou op, ik nader zelf al ras de 60 en voel me nog zóóó jong….
vanmiddag werd ik door een vrachtwagen bestuurder aangesproken met "lekker poppie"…
ik moest er vreselijk om lachen, zei tegen de man….man kijk eens beter, ik ben bijna 60…..hij geloofde me niet….hahahaha.
Maar mensen die gedachten hebben die rond dwalen als kinderen van Bedoeïnen, ai ja…..
daar mee moet je heel zuinig omspringen…. goud waard….je weet het daar voel ik me ook thuis..
Dat experiment …..daar wilde ik wel iets meer van weten…. :))
dus daar begon het het trekken van die lijntjes….ja het begint altijd ergens.
maar ik zie er heel veel in….ook zeer diep en intens en twee slachtig in de letterlijke en figuurlijke betekenis 🙂 get it?
jegkys
Ik zou eigenlijk best graag haar naam weten zodat ik haar via google en de koninklijke bibliotheek kan leren kennen…
Good morning Lieverds,
@Scram, dankjewel, ik mis haar, de hug maakt veel goed, maar niet alles. 🙂
@Annetta :-), wat fijn dat je weer even op bezoek komt.
Wat een zware dag voor jou die elfde juni. Ik hoop dat vandaag een stralende, koesterende warme dag voor je zal zijn.
No worries over aanbevelingen.
@Jeg, lekker poppie van me 🙂
Ik denk dat jij het ook hebt, wat zij heeft, dat stralende, dat prachtig mooi gedragen geheim van alle vrouwen, dat heeft niets met leeftijd te maken. Ook zij is mooi!
De commune in het noorden was werkelijk heel interessant, natuurlijk ging het uiteindelijk mis, omdat ‘alles delen’ nu eenmaal niet meer van deze tijd is.
Maar het mooiste van alles dat ze daar ‘probeerden’ is dat ik haar ben tegengekomen. Toen ze later terug naar Tel Aviv kwam hebben we de mooiste avonturen beleefd, de bijdrage
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/70324 gaat over haar, toen ze me leerde fietsen daar in die krankzinnige stad. 🙂
Die eindeloze cirkels Jeg, ik heb er vele tekeningen van, zeggen heel veel, ook ik zie dat allemaal. 🙂
@Eric, ze is niet terug te vinden, ik heb het wel eens geprobeerd, ze is niet vertaald.
Maar misschien komt ze hier naar toe, dan ga ik met haar de stad verkennen, wie weet je kom je haar tegen…
Al is het maar een beetje…. 😉
mooi en ook een beetje verdrietig, zo ver weg… maar eigenlijk hou je zo iemand altijd in je hart…
Mooi Jezz, als je over je vriendin vertelt, dan zeg je zoveel over jezelf…
Gelukkig kwam je haar tegen! Ik zie in de tekening een hele vrouw, zowel voor- als achterkant…….
Onuitgesproken intensiteit. Heb jij er nooit last van dat al die verbale heftigheid je echte beleven (ervan) in de weg staat? Of dat je ernaar wil leven als de verhalen mooier zijn dan de werkelijkheid? Kortom, dat je niks meer op waarde kan schatten?
Dat zou ik hebben, maar dat is natuurlijk bij iedereen anders.
Nou ja
groetjes
rené
Ha, gezellig, jullie zijn met velen gekomen 🙂
@Scram, ja, kleine beetjes, heel veel, zijn lekker, zo alles. 🙂
@Maria Dolores, hoe waar je woorden. Best verdrietig, maar wat ben ik blij dat ik haar ben tegen gekomen.
@Frap, 🙂 nu maak je me verlegen, dat is eigenlijk een beetje geheim, ik weet dat niet precies hoe dat zit, die wisselwerking tussen haar en mij. 🙂
@Solvejg, ja, heel gelukkig dat ik haar ben tegen gekomen. Weet je, het gebeurt niet meer zo veel, toch, als je ouder bent, dat je nog van die nieuwe, diepe vriendschappen maakt, maar vanaf het eerste moment dat ik haar zag wist ik het, jij bent mijn vriendin. 🙂
Ik geloof dat de tekening ook zeer beslist vrouwelijk is.
@Victor, ik vind het moeilijk om je een antwoord te geven. Dit is mijn echte beleven, meer heb ik niet.
En weet je, je kunt de verhalen niet mooier maken dan ze zijn. Je kunt uiteraard wel verleid worden iets te doen waar ‘best eens een verhaal in zou kunnen zitten’. Maar je moet eens opletten hoe je dan jezelf tegenkomt.
Want oi va voi, ik kan dwars zijn! 🙂
Dag Jezzebel! wat een mooie bijdrage weer. Ik ben ontroerd.Zo zie je weer, alles valt uiteindelijk in elkaar: omdat jij op die uitnodiging in ging ontmoette je iemand die je zo dierbaar is. Geweldig. En lef heb je!
Goedemorgen lieve Jezzebel,
ik moest je zoeken vandaag!
dat was weer eens wat anders….
Je tekening is prachtig! werkelijk waar, en inderdaad ik zie ook een mooie vrouw.
@Yolande 🙂 Je laat me giechelen, het is lekker om lef te hebben. En och, zij is zo ongelooflijk mooi, je hebt echt geluk als je iemand zoals zij tegenkomt. 🙂
@Alice, hallo Lieverd 🙂 dankjewel, ja die tekening, die tekening heeft iets. Ik heb er werkelijk een heel stel gemaakt, misschien elke dag wel eentje, sinds een tijdje.
Ik weet niet wat dat is.
Ik weet alleen die andere periode dat ik dat ook deed, dat was het begin van een pracht tijd! Misschien is dat waar ik mee bezig ben, ik weet het niet precies.
goed om te horen Jezz! vind je dat ook niet van die heerlijke momenten?
ik vind het zo rustgevend werken, ik denk, teken, schilder, vloek, gooi op de grond, zet mijn voeten toch weer ferm onder de tafel en begin opnieuw, en vaak dan voel ik de flow, ik verdwijn en alles wat er nog is is de tekening en mijn hand… het in dopen van mijn penseeltje, ik vind het heerlijk, eigenlijk lekkerder nog dan bloggen :))) – of vloek ik nu in de kerk?-
Oh ja, of oh nee 🙂
Dat weet ik niet zeker.
Ik weet niets van vloeken in de kerk 🙂
Maar tekenen, schilderen, plakken, schuren, schaven, hakken, kleuren, vijlen, zagen en timmeren, man, dat is nog veel en veel lekkerder dan bloggen.
Dat is voorbij de woorden. Toch?
🙂
grinnik! :)))
WOUW dit stuk = zo,je weet wel,zoo:
-Totdat hij kwam met iets nieuws. Gewaagd experiment ergens in een commune op een onbeheerst stukje strand in het noorden, daar waren ze bezig met Oosterse wijsheid, van het rigoureuze soort. Niet praten, niet roken, niet kussen, niet vozen. Mannen en vrouwen strikt gescheiden. Zeer intensief. Commando’s uit het leger vinden zo soms hun vrede als ze zich wreed door negen dagen eenzame meditatie weten te slepen. Maar er zijn er ook bij die al die heldere zelfbeschouwingen niet kunnen verdragen. Zij plegen zelfmoord. Het leek me randje, dat van die liefde in dat land van haat, ik geloof dat ik het daar bedacht.
Maar hij had een ander idee. Hij bracht me onder in de verbouwde trailer van een vriendin in de commune, ook hij zou daar verblijven, voor een paar dagen introductie, een boeddhistische monnik, gestrandde Israëliër zoals hij later vertelde, werd ingevlogen. Alles volgens de letter. Dat leek me veilig. Maar hij had gedacht, trio, ik was toch van het weten?
En dat kwam er niet van. Daar had ik geen zin in. Ik kwam voor iets anders, dat veel Calvinistischer, dat beviel me wel.-
Ja,ik ben nu weer weg.
😉