Deze middag voel ik het bloed plotseling naar mijn slapen stijgen. Ik ben razend. Maar weet niet waarom. Met al mijn aandacht probeer ik me door een moeilijk interview te worstelen.
Het is belangrijk dat ik haar verhaal goed vertel, zij heeft heel veel moeite gedaan om het aan mij door te geven. Zij is ziek en zij verdient al mijn energie en al mijn aandacht.
Maar deze ochtend heb je me volledig leeggezogen met dat gesprek. Uren lang nam je alles van mij. Je bleef maar babbelen en kletsen, nog even vertellen, even roepen, even lokken en tarten, en af en toe deed je alsof je luisterde, als ik ook wat wilde zeggen. Maar je kon me niet horen. Nog voordat de zinnen van mijn lippen rolden had je al uitgemaakt wie ik was. Weggewimpeld met een arrogant gebaar. Wreed, noemde je me ook, toen ik vertelde over een ander. Wat me dwars zat.
En je ging maar door met stempelen, mij kon je al lang niet meer horen of zien.
Ik probeerde je te vertellen. Dit gaat zo niet. Ik moet dat verhaal met heel mijn hart tikken. Ik moet ook bestaan. Ook ik moet ademen, voordat ik weer gezellig met jou kan kletsen. Nog een uur hield je me vast.
Daarna liet je me gaan. Ik kon beginnen, aan wat ik me had voorgenomen deze dag, pas in de middag, van de vroege ochtend tot de middag heb je al mijn tijd genomen.
Tijd die ik je gaf, oh vergis je niet, ik ben net zo schuldig.
Maar nu is het genoeg.
Dit gaat zo niet.
Razend was ik deze middag, maar meer dan een paar snel gekalkte woorden kon ik niet geven. Ik was nog steeds met dat interview bezig, morgenochtend vroeg mijn deadline. Ik wil er mijn best voor doen.
Niet denken, niet wroeten, niet begrijpen en niet laten gaan, mijn gedachten kunnen nu niet dwalen, hoofd er bij.
Nu is het donker, de dag voorbij. Mijn verhaal af, ik denk dat het goed is, morgenochtend zal ik er nog eens scherp naar kijken, als ik weer fris ben, als ik weer energie heb.
Fris gedoucht heb ik op de gracht gezeten en nu schenk ik voor mezelf een rosé in. Het is voorbij, verhaal af.
Vlak voordat ik de laatste punt zet, komt een oude man in het raamkozijn staan van mijn souterrain. Ik voel me ongemakkelijk, eigenlijk wil ik er iets van zeggen, hij staat in mijn raam, maar hij doet niemand kwaad en ik laat hem gaan.
Totdat ik water hoor kletteren en me omdraai, die oude zwerver staat wild te plassen op mijn stoep, in mijn raam.
En ik word razend, ik jaag hem weg met harde stem en gooi er een flinke emmer sop met bleekwater overheen. Klootzak, dit is mijn huis!
Of zoals de woorden in mijn kantlijn. Nah lo lehashtin, please don’t pee, sacred place.
Amsterdam,
Jezzebel,
Art: Line drawings June 2007
Heel veel furie. De stukken die ik van je gelezen heb waren goed, al heb ik ze vast niet allemaal gezien. Ongekende kwaliteit voor hun kader. Laat je niet van de wijs brengen! Enne… sjavoea tov.
Groot gelijk, lieverd. Sjavoea tov! Verder geen leed :-))
Altijd je eigen thuis verdedigen. Met hand en tand. Brengt mij ook veel goeds.
Rust nu Jezz, morgen is er weer een dag.
XScram
dus bij jou ook flinke onweer….
maar dat kon je weten, want je moet niet afwachten, maar leren meteen nee te zeggen Jezz…….soft and friendly,dat wel….maar gewoon nee…zowel tegen haar als tegen hem…
:/) jeghils
Bij mij staan ze ook tegen de voordeur te pissen. Dan loopt het zo de hal in. Een keer kon ik niet naar buiten omdat ik hoorde dat meneer bezig was. Had ik de deur opengetrokken om hem in mekaar te tremmen, dan: hoe groot was ie en met z’n hoevelen waren ze? Boksbal van me overnemen?
oh ja vergeet ik het bijna…je tekening
ik heb even geleden ook zo’n soort tekening gescanned…
hij kwam tevoorschijn samen met een hoop andere tekeningen (getekend in Zwitserland rond de jaren ’70) toen ik iets aan het zoeken was in mijn studiepapieren…..
ik ga ze op m’n blog zetten, maar moet nog even denken over hoe ik dat ga doen…..
Wel weet ik dat het in een "zoekende periode was" met ook een "nieuw begin"….
grappig hé!
Good morning.
@Eline, dankjewel 🙂
@Jaap, verder geen leed 🙂
@Scram, heel belangrijk 🙂
@Jeg, dat zie je inderdaad heel scherp. Er valt nog veel te leren. 🙂
@Eric, ik tik wel venijnige stukkies, dat helpt ook 🙂
@Jeg, ja, heel bijzonder wat je me vertelt over deze tekening.
Zeven jaar lang had ik er geen donder aan gedaan, niet tekenen, niet schilderen, niets.
En het was een ‘crisis’ periode in mijn leven.
Ik begon met mediteren, het volgen van je ademhaling rising, falling
Vaak ging ik naar het strand om een uurtje met mijn ogen dicht te zitten. Totdat het op een dag vreselijk genoeg was.
Ik weet niet wat er gebeurde, maar ik ging naar huis, trok een vel kopierpapier uit de machine en begon met de eerste de beste pen, dat was die geknakte roos bij de bijdrage razend. Wekenlang heb ik me met dit soort line drawings bezig gehouden, er zitten hele mooie tussen, die ik ook nog niet op de pc heb staan.
Totdat ook dit weer genoeg was.
Maar nu ik nog steeds niet al mijn spullen kan gebruiken is dat lijntjes trekken opnieuw mijn toevlucht.
Misschien heeft het inderdaad met een ‘zoekperiode’ en een ‘nieuw begin’ te maken.
Thanks Lieverd.
Dag Liefies, vandaag weer verder.
Het doet mij ook denken aan doolhoven en labyrinthen, vormen die vroeger gebruikt werden om te zoeken, te vinden, te vragen, de innerlijke weg te onderzoeken. Bij een doolhof is het de kunst een uitweg te vinden, bij een labyrinth leiden alle wegen naar het midden: de kern.
@Morgaine,
Blij ben ik met wat je me vertelt!
Ik zal nog eens naar de map met ouwetjes kijken, daar valt volgens mij ook nog wat over te vertellen.
Dankjewel Lieverd.
🙂
Ha Jezz! Ik herken wat je zegt: het leegzuigen van energie, het doodvermoeid achterblijven na een hopeloos gesprek. Ik lees tussen de regels door dat je ook rare kritiek kreeg waar je niets mee kon (‘stempelen’). En dan toch iets af maken! Geweldig! Misschien gaf je boosheid je energie? Houd je goed en ik hoop dat je ook bij een tweede lezing nog tevreden bent! Liefs!
Wat lekker dat je dat nog even kwam zeggen!
Verhaal was ook vanochtend nog een ‘goed’ verhaal. Ik heb er mijn best op gedaan. Het is weg, deadline gehaald. En toen begon ik met het schoonmaken van mijn huis…
Oi, er valt nog een verhaal te vertellen.
Ik ga er maar eens mee beginnen.
Echt bedankt, dat je nog even langs kwam. Dikke kus. 🙂
God kindje toch wat maak je weer een elyyyy,ik las laatst nog over woede aanvallen en wat je daar tegen kunt ondernemen,zal ik het voor je opzoeken,liefje?
@Dunja, lief van je, maar het hoeft niet.
Ik heb er niet zo heel erg vaak last van en meestal vind ik het wel nuttig, als een ander ook eens ziet dat er een grens is.
ps: wat een prachtige tekeningen! Dat vond ik al, maar ik besefte niet dat ze van eigen hand waren
Ach je bent bezig met je grens?
Veel sterkte dan maar weer.
@Eric, dankjewel 🙂
@Dunya, ja, die grens ligt niet zo lekker. Ik kan dat niet goed aangeven. Geen idee hoe dat moet.
En weet je, zou je het toch voor me op willen zoeken? Misschien kan ik er iets van leren.
misschien als ik je schrijf
besef jij dat jij de overtocht al gemaakt hebt
en net een tikkie verder bent
met uitzoeken
en zelfs al een eigen huis,
dat is toch rijkdom
ik kom eraan
kus Moon
Ik kan mij geheel en al identificeren met die oude zwerver..
@Moon, ik ben hier al weer bijna vier maanden. Succes met de grote oversteek, Nederland is leuk hoor.
@Partout, I know… jij laat het vaak lopen.
Reactie is geredigeerd
Well done Jezz!!
Soms is het lekker om furieus te zijn. Zeker als er reden toe is.
2 jaar later zit ik er nog mee in mijn Kopffffffffff!
Maarrrr de teksten waren fabelhaft in deze periode.
@Dunya, je maakt me echt verlegen, zelf vind ik het niet zo’n ‘lekker’ stuk. 🙂