Als de bloesem aan de hemel staat en buik en maag zich draaien en keren, als de adem geloken is, zoals sterren stijgen, voel ik duizend ogen.
Zij die mij tillen, strelen, geselen en villen.
Duizelingwekkende hoogten, al die gedachten, zoals zij al zei, toen ik het je vertelde.
Mooie Man, zou ik je willen vragen, zou je het willen strelen, zo zacht, zoals alleen jij dat kan, met vingers die magisch zijn, zoals krekels tsjirpen, als het betoverd is?
Zacht en zuiver als zijde, als die verlossende bries, als in een woestijnnacht, samen fluisteren.
Wensen en vallende sterren, zij horen bij elkaar, zo gaat dat in sprookjes van duizend nachten, waar het donker is, waar raketten vallen als fonteinen.
Bouwwerk van mijn hart, en het moet anders, ik weet het. Maar ook voorzichtig, zo voorzichtig, dit is de vrouw die zoals hij is, zij is mijn mooie denkende vriendin, mag ik je vertellen over haar?
Zij die zichzelf aan het straffen is, omdat ze het wilde tillen, hoger, sky high, dit kon zo niet langer, dit gaat niet goed, dit en dat.
Maar vorige week is ze beschoten. Een traangranaat raakte haar hand en ze bloedde alle kleuren, van binnen, hand waarmee ze schrijft, de woorden van haar hart, oh man zij kan dat zo mooi, als ze fluistert, als ze haar lippen tuit en zegt, I like it, daar hebben ze haar geraakt.
Nu durft ze niet meer te demonstreren, althans minder, alleen nog Bi’ilin. Daar is ze beschoten in het huis van haar Arabische vriendin.
Zara, die als een moeder is, voor mijn mooie denkende vriendin, en al die anderen, prachtige mannen en vrouwen uit het land van mijn hart, die elke week komen, om te vertellen, en te getuigen.
Zij die als verrader gezien worden links en rechts, maar doorgaan, steeds opnieuw proberen, zoals Zara met de olijven uit de boomgaard van haar familie, waar ze nog maar nauwelijks bij kan. Duizend bommen en granaten voor de olijven van Zara’s gaard, die ze voedt aan de mensen die bij haar komen, als ze schuilen en zij haar laatste brood met hun deelt.
Haar huis overvallen, de deur gesloten, behalve het raam daarboven, daar vond mijn mooie denkende vriendin de opening, toen ze schreeuwde, daar bij dat raam, waar ze haar hand door stak: "Niet schieten, er zijn hier kinderen, er zijn Israëliërs."
"Ze richtten hun geweer op mij," vertelt mijn mooie denkende vriendin. "Hij schoot op mij."
Nu is ze bang en schuldig, want ze heeft nog wat te doen, een wereld die draait, en het redden van de dampkring, ze is zo vreselijk bang.
Mooie Man, die zoals zij is, zoals zij ook weet, van die pauw en zijn veren, ik ga haar helpen en misschien kunnen we het samen, zo goed als dat gaat, kleine beetjes, zullen we het zachtjes doen?
Amsterdam,
Jezzebel
Art: Sigalit Landau, zoals ik al eens eerder gebruikte
Pff…wat in 1 woord: kut, of wat zeg je dan voor stoms…wat erg. Geef veel goeie woorden van mij aan haar door, behalve de schuttingwoorden. Ze is bewonderenswaardig!
Goedemorgen Eric,
Dank voor je woorden, ik zal het haar vertellen. Ze is zo ongelooflijk verdrietig.
In respect voor haar gelezen.
Bijna beangstigend mooi verwoord.
Dank Jezzebel…
Thanks Scram 🙂 Misschien is het daarom zo stil?
ja, samen doen.
het is zo erg en tegelijk zo mooi beschreven dat je echt niet weet wat je zeggen moet.
liefs voor jullie allebei.
Reactie is geredigeerd
oi oi oi!! Wat afschuwlijk…
Waarom zou ze zich schuldig voelen?
ach ach .. als er toch eens iemand was, opstond, die alle angsten weg kon nemen,
Jezzebel, je hebt het er zo vaak over gehad, en inderdaad we hebben behoefte aan mensen met ballen! Er wordt van alle kanten meer en meer gevraagd dat we onze moed tonen
@Morgaine, ja samen is fijn, samen tillen, heel voorzichtig, steeds een beetje hoger, beetje verder. Dankjewel 🙂
@Marijke, dank voor je fijne reactie, die steunt enorm.
@Alice, komt goed hoor 🙂
Ik zie het overal om me heen gebeuren. Hele kleine beetjes, mensen staan op, doen het eens een beetje anders en dat geeft mij moed.
Jou toch ook?
Dag Lieverds, nu ben ik weer even mezelf redden, want oi va voi, de wereld die draait… 🙂
Op mijn handpalm blaas ik bloesem naar jullie beiden. In mijn vingertoppen bloeit de lente
om je zachtjes te kunnen tillen naar een bloembed waar geen oorlogszweep meer voelbaar is.
Jezz., het moet anders, een omslag in denken is zo hard nodig!
Heb respect voor je vriendin, die die moed toont!
Ben ik nog even, ik ben aan het broeden, er is nog iets dat wacht, dat geduldig is, maar dat haar kop op steekt, steeds harder, dan weet je het wel, de buikdanseres gaat weer doen waar ze goed in is, met die heupen, zachtjes draaien, beetje wiegen en zo 🙂
@Frap, dank voor je woorden, ja, oorlog slaat er in.
@Gingy, uitroeptekens niet nodig, zij is mijn mooie denkende vriendin, misschien wel de mooiste vrouw die ik ken, dat ga ik zachtjes heel zachtjes met al mijn kracht en alles dat ik heb doen, wat dacht jij dan?
Dag Liefies, tot later 🙂
Ha jezz. zo zie je maar weer, dat accenten in een korte reactie heel anders kunnen overkomen. Ik bedoelde : "Ik" heb respect enz.
Het lijkt inderdaad, alsof ik het anders bedoelde, zo zie je maar..
Gingy, ik ben blij met je reactie!
🙂
Want samen kunnen we van elkaar leren.
Ik begreep je goed hoor, al je zorgen en al de zaken die er werkelijk toe doen, omdat ze met diep van binnen te maken hebben, met je hart en zo, dan weet je het wel. 🙂
Ik doe mijn best Gingy, dat is steeds wat ik wil zeggen, ik weet niet precies wat goed of juist is, maar ik probeer het zo te doen dat ik er van kan houden, heel zacht, heel klein, misschien is het genoeg.
Dag Lieverd, dankjewel.
Wat erg! Het is ook te gevaarlijk. Met demonstreren kun je ongewild agressie oproepen. Is er werkelijk geen andere manier?
@K, het is gevaarlijk, maar het is haar manier, dat is van haar.
Daar heeft ze wel mij mee geraakt en ik hoop het verder te tillen, en weer iemand te raken.
Maar zij stond werkelijk op de barricades, in die rotzooi, zonder haar was het nooit begonnen.
Dus opnieuw K, ik weet niet wat goed of niet goed is.
Bij mij op het plein staat een enorm standbeeld van de Dokwerker.
Symbool van Nederlanders die in opstand kwamen toen het ze genoeg was.
Pracht beeld!
🙂
Fantastisch Jezzebel, heel goed passend bij mijn droom.
In feite is deze man ondanks zijn erectie ook geen held, de veren zijn gehavend, zoals in mijn droom, en treffen hem als pijlen…
Wat goed dat je hem gevonden hebt! 🙂
Mooi ding dat object, maximale expressie! Aanbeveling!