Op de dag van alle mannen

Op de dag van die ene man, of zoals ze zeggen, van op en onder, top en teen, toen zwol mijn buik. Maar ook toen, die andere dag, dat je er bij was. Man, dat was goddelijk, geraakt door het allerhoogste, diep, diep van binnen, daar waar het giechelt en fluistert en trilt en schokt en het hart nooit slaapt, daar heb je me geraakt op die dag.

Of zoals die zwerver vandaag zong, toen ik tegenover hem zat, met de stem van alle mannen en alleen die ene, die van hem is, en ik hoorde, eerst hoorde, zoals ze zeggen, nogal anders, eerst doen dan luisteren, jouw stem.
Come as you are, is wat hij schreeuwde, ik begreep het meteen. En ook zijn vrienden er omheen, die pleegde zelfmoord man, lalde er een, toen hij me aan keek en ik moest lachen, toen deed hij het voor, vinger tegen zijn hoofd, even van het bankje, op zijn dronkenbenen, heel gracieus, door de knieën, daar bij dat bankje van alle mannen, voor de toneelschool, aan de overkant, van mij. 
En wist ik, hij heeft een held gekozen, een mooie, geen heilige, dat weet hij.
Misschien kan hij het verder tillen.

En op die prachtige dag, dag van die ene man en al die anderen, toen liet ik het gaan. Alles, en hoe hield ik het vast, heel precies, dit wel, dat niet, zoals dat gaat, geen logische stapjes, of zoals Meat Love dat ooit eens zo prachtig bezong, maar die woorden ben ik kwijt, ik keek naar de beelden, en ken die prachtige rauwe stem, ah ja, mannen en baseball, dat gaat van honk naar honk.

Maar dat is niet waar, dat is heilig, dat is bedekt, met blue, purple and scarlet wool, van het fijnst geweven linnen, gordijnen als geitenhaar en de huid van dat lam – of was het een ram? – rood geverfd, zoals ze zeggen, en dan die andere huiden, sluiers van mysterie, waar jij en ik het nog over hebben en we samen zullen vinden, op een dag, die was zoals toen, zoals hij zal zijn, op een dag als vandaag, als een man thuis komt.
Als een vrouw in zijn huis komt.

Amsterdam,
Jezzebel, 

Foto: Mij onbekend,

toegift