Hier kniel ik
Ik schraap mijn keel en roep de rebetzin. Ze glimlacht me bemoedigend toe. Ik recht mijn rug en strek mijn handen naar haar uit.
Nauwkeurig bekijkt ze iedere vinger, iedere nagel. Ik houd mijn adem in.
Oh God, ik zal toch wel schoon zijn. Dan laat ze me mijn hoofd een beetje schuin houden en controleert eerst mijn linker en dan mijn rechter oor. Niet alleen in mijn oor kijkt ze, ook achter de schelp. Een plekje dat nogal eens vergeten wordt, zegt ze lachend. En als ook mijn teennagels nauwkeurig gecheckt zijn moet ik haar volgen.
Het mikwe zelf is een groot bassin gevuld met water. Het mag niet meer, wel minder, maar beslist niet meer, dan voor twee delen uit leidingwater bestaan. Het moet voor minstens vijf delen natuurlijk water bevatten. Dat kan van alles zijn, legt ze uit. Regenwater, maar ook bronwater of zelfs zeewater.
De zee is dus eigenlijk een groot, natuurlijk mikwe.
"Oi, als ik dat geweten had," giechel ik zenuwachtig.
Ze glimlacht flauwtjes en gaat onverstoorbaar verder. Ik moet zo, meteen als alle gebeden gezegd zijn, zorgen dat het water mijn hele lichaam kan bereiken.
Dus niet verkrampt in elkaar gedoken het water in.
Armen en benen moet ik spreiden en ik moet er op letten dat ook mijn vingers los van elkaar zijn. Het water moet overal komen.
Ze raadt me aan om zelfs mijn lippen een beetje te openen.
Ik kijk haar in paniek aan. Oh God. Hoe moet dit.
Ik krijg het warm in die bedompte ruimte die naar natte grot ruikt. Dit gedeelte van het mikwe is net een dampend hol. Onbetegelde stenen muren en het is er vochtig en klam. Mijn ogen dwalen naar mijn moeder en mijn aller beste vriendin die aan de zijkant van het bassin ademloos toekijken.
Het water schittert een beetje groenig.
Heb ik een handdoek bij me, vraagt de rebetzin. Ze houdt nonchalant met haar ene hand de punt vast, ze probeert waarschijnlijk mij te bedekken, maar het lijkt alsof ze slordig de was ophangt. Ze wendt haar hoofd af. In haar andere hand heeft ze de sidoer, het gebedenboek, open, ze begint.
Ik moet haar na zeggen.
Samen spreken we het gebed voor de aanstaande bruid uit. Voor een goed huwelijk. De zege voor kinderen, voor geslachtsgemeenschap en voor de reinheid van de vrouw.
Ik mag het water in.
Op de kant doet ze me voor hoe ik moet knielen.
En ik spreid mijn benen. Ik strijk mijn haar uit mijn gezicht en zorg dat het achterover, over mijn schouders hangt. Ik houd mijn armen een beetje van mijn lichaam en spreid mijn vingers. Zelfs mijn tenen strek ik.
De rebetzin prevelt nog een zegespreuk en bij amen moet ik onder. In een keer. Niets mag boven water blijven.
Amen.
Ik sluit mijn ogen en kniel.
Vijfduizend jaar traditie overspoelt me.
En ik voel me gekoesterd in de lauwe warmte van mijn stammoeders.
Drie keer ga ik voor dit ritueel door de knieën. Alle drie in een keer goed.
Mazal Tov, schreeuwt de rebetzin als ik voor de derde keer boven kom.
Ik ben de godin van mijn huis.
Jezzebel,
Amsterdam
Art: Gustav Klimt, The Maiden
Gelezen en wederom indrukwekkend. Ben benieuwd naar morgen.
Dank Zev, fijn om te horen.
Morgen gewoon verder natuurlijk, ik weet nog niet hoe, dat komt wel, als het morgen is.
Shavuah tov, Zev, goede week. 🙂
"Ik sluit mijn ogen en kniel
Vijfduizend jaar traditie overspoelt me"
" En ik voel me gekoesterd in de lauwe warmte van mijn stammoeders"
Dat moment Jezzebel, zal jij nooit vergeten, wat je toen voelde!
Wat kun jij trouwens beeldend schrijven! chapeau!
En nu is het tijd voor een wijntje 🙂
Reactie is geredigeerd
Godin van maan, aarde, zeeën.
Onstuimig je verlangen.
Wild je wil.
Ja, zo was het, ook voor mij, destijds en jij hebt er prachtige woorden aan gegeven.
Oh man 🙂
En nu moet ik giechelen. Morgen meer.
Dit is inderdaad heel mooi beschreven en wat fijn dat het zo goed voelde!
‘en nu moet ik giechelen…’
en ik glimlachen.
prachtig, als was ik er zelf geweest.
veel geluk, jezzebel.
Good morning Lieverds,
Vandaag helemaal niet zo lekker. Maar zo gaat dat soms. Oi va voi.
@Heer Lot, 🙂 Kopje thee maar, toch?
Dank voor je lovende woorden, fijn dat je het helemaal gevolgd hebt. Vandaag weer verder hoor, iets anders of zo. 🙂
@Nicolaas, die woorden zijn zo ongelooflijk prachtig. Dankjewel. 🙂
@Gingy, dank dat je er al die tijd bij geweest bent. Ik vond het werkelijk moeilijk om te vertellen. Ik wilde het zo graag allemaal vertellen, hoe moeilijk, soms ook frustrerend, en soms gekmakend krankzinnig, maar ook helemaal aan het einde hoe mooi het was.
Dankjewel 🙂
@K, Jij ook heel erg bedankt voor al je reacties, en de keren dat we botsten en elkaar toch weer vonden en steeds weer probeerden, samen, om het verhaal te blijven volgen.
Dankjewel.
@Marijke, dankjewel Marijke, fijn dat je er om kunt glimlachen, dat moet ik straks ook maar eens proberen.
Ik doe mijn best 🙂
Dag Lieverds, tot straks, later of zo.
glimlachen om jouw giechelen…
begrijp me alsjeblieft niet verkeerd :).
Je hebt het weer prachtig verwoord Jezz, en ik ben onder de indruk van de manier waarop je de traditie ervaren hebt.
@marijke, ik dacht dat ik je goed begreep.
En ik giechelde om alles, om het verhaal, de toestanden, mijn willetje en hoe dat gaat en zo. Daar moest jij toch ook om glimlachen, die giechel van mij?
@Mo, wat lief van je! 🙂
Dankjewel Mo, het was best een zwaar verhaal om te vertellen, want tuurlijk, het is zo gemakkelijk om het hele zaakje onderuit te trekken. Dit is belachelijk, dat is belachelijk, dat zal allemaal wel, maar waar het om ging was dat ik dit graag wilde doen en het dus helemaal ‘goed’ heb gedaan.
Goed tussen aanhalingstekens natuurlijk, want weten wij veel wat goed is. Dat zal wel.
En het was ook erg lekker om het te vertellen en te delen. En dat ik reacties kreeg die me nog meer lieten vertellen, waardoor ik verder kon komen.
Misschien was dat wel het allermooiste van dit verhaal.
Dankjewel Mo 🙂
Ik ben blij zoveel te kunnen leren van je.
Tradities kunnen veel indruk maken als je ze niet kent. Ze komen voor in alle smaken, zoet,bitter,zuur,zout.
Dank ook voor de mooie afbeelding.
XScram
@Scram, dank voor je woorden.
Fijn dat je er bij was, elke aflevering, dat vond ik echt heel bijzonder, en ook je aanmoedigende woorden, dankjewel.
Prachtig Jezz, ik heb ze alle twee achter elkaar gelezen, of ik er zelf bij was. Met tranen in mijn ogen…..
Oeh, wat lief dat je dat zegt Solvejg, maar eigenlijk hoorde alles er bij, van het begin tot het einde, en nog steeds niet af.
Gelukkig, ik ben er zo blij om, het is lekker om te kletsen.
En ook ik moet soms huilen, maar vandaag weer verder en soms, is het zo fijn als er dan vriendinnen zijn die even komen kletsen.
Dankjewel 🙂
wow Jezzebel, wat mooi…
de stilte en de ontroering, open gaan…
🙂 Dankjewel Alice, Lieverd, het was ook werkelijk prachtig, zo diep van binnen.