En de volgende week als we voor de laatste keer het rabanoet binnengaan, kloppen we met moed van wanhopigen op de deur van de rabbijn zijn kantoor.
Hij kijkt ons verbaasd aan, begrijpt niet wat we komen doen. Oh ja, zegt hij. Dat was waar ook. Hadden we het nog niet gehoord? Hij heeft er met collega’s over gesproken en het is hoogst ongebruikelijk, maar niet verboden. Hij, persoonlijk, vroeg zich af of het niet beter was toch een andere datum te kiezen. Een bruiloft is nu eenmaal een vrolijke en gelukkige aangelegenheid dat moest eigenlijk niet vermengd worden met verdriet. Maar dat is zijn persoonlijke mening.
Ik kijk hem uitdagend aan. En ik zeg hem dat hij dat best kan denken. Maar is het niet zo dat er op iedere bruiloft, juist op vrolijke en gelukkige momenten, ook een moment van bezinning is? Dat is toch ook de reden dat we het, in een servet verpakte, glas kapot trappen onder de choepa? Dat staat immers symbool voor de vernietiging van de tempel. Het is toch zo dat we Jeruzalem nooit mogen vergeten, ook niet op zo’n prachtig moment als een bruiloft? Of vergis ik me nu, vraag ik hem nog eens.
Hij kijkt me verbijsterd aan. Ja, dat is zo, geeft hij toe. Het was ook maar zijn persoonlijke mening.
Ik glimlach naar hem en vertel hem over hoe het juist getuigd van vertrouwen in de toekomst om boven op die puinhoop van vernietiging voor het leven te kiezen.
Hij kan niet anders dan me gelijk geven.
En joelend gaan we naar buiten.
Gelukt.
Dit gaat allemaal door mijn hoofd terwijl ik me voor de tweede keer afvraag, hoe het moet. Als deze vrouw niet komt, dan wordt er niet getrouwd morgen. Zonder mikwe geen choepa.
Ik wrijf met de topjes van mijn vingers over mijn slapen, strek mijn rug en vraag me af wanneer ik zeker weet dat ze niet meer komt. Ik kan niet anders dan wachten. Nog even in elk geval.
Een vrouw met een wandelwagen en een kind aan de hand komt aangelopen. Met een geroutineerd gebaar bonst ze de wagen rakelings langs ons de trappen op. Mijn Grote Liefde staat op en helpt haar het wagentje naar boven tillen.
Daar is ze. Eindelijk. Ze is lelijk en grof gebouwd. De vormeloze donkerblauwe jurk tot aan haar enkels zit om haar omvangrijke lijf geplakt. Op haar hoofd draagt ze een grauwe katoenen doek. Alles bedekt en geen spoortje make-up. Maar in haar gezicht zie ik ook iets moois. Puur en kwetsbaar. Dat geeft me een beetje moed. Ze maakt er verder geen woorden over vuil, dat ze laat is. Ze gaat meteen aan de slag. Ik moet me uitkleden en douchen, zegt ze.
Maar ik ben thuis al in bad geweest, sputter ik tegen. Ze negeert mijn opmerking en wijst me de kleedkamer aan.
Het is duidelijk niet de eerste keer dat ze met nerveuze bruidjes te maken heeft.
Hier zijn de douchecabines, gaat ze onverstoorbaar verder. Dit is de plek waar het gaat gebeuren. En hier het kamertje om te tuttebellen. Voor straks, als het allemaal achter de rug is.
Hier kan ik me mooi maken voor het grote moment. Het moment dat ik de koningin van mijn huis zal zijn. Maar eerst.
Zorgvuldig schoonmaken, vertelt ze me streng. Ik moet vooral goed op mijn nagels en oren letten.
Dan kijkt ze even zorgelijk naar mijn lange haren. Heel goed kammen, is haar advies. Straks mag geen haar meer los zitten. Ik moet haar maar even roepen als ik klaar ben. Dan komt ze me controleren en kunnen we eindelijk beginnen.
Ik krijg hetzelfde misselijke gevoel als vroeger op zwemles en mijn buik zich samentrok voor de badmeester met de haak.
Met een paar woorden heeft ze me veranderd in een klein meisje dat zich klappertandend en met trillende vingers uitkleedt.
Amsterdam,
Jezzebel
Foto: S. Hüttenhain, Droplets
Leven op een puinhoop. Mooie keuze! Jezz, er komt een tijd en dan lees ik weer alles, maar dit was alweer heel mooi…..
Dank Solvejg, het is fijn om te horen.
Ik geloof niet dat dat de keuze was, hoewel het soms anders lijkt, als ik om me heen kijk naar dat zooitje bij mij dat ik nog steeds niet op de rit heb. Ik geloof dat het heel duidelijk een keuze voor het leven was. Alles.
Fijn dat je er bij bent, nu kan ik er weer wat over vertellen, samen kunnen we het heel ver tillen, alles dat we weten en alles dat we delen.
Ik denk dat dat belangrijk is, en oi va voi, daar doe ik mijn best voor, en dat wordt dus weer lachen en huilen en tranen en kussen en zo.
Je kent dat wel. 🙂
Oooh wat mooi weer Jezz…..
En voor de rest weet je het.
XScram
Dank Scram, maar toch ben ik benieuwd, en dat meen ik werkelijk, wat vind je mooi?
Dat zij van mij met een paar woorden een klein meisje maakte?
Of dat hij mij onzin probeerde te verkopen en zijn eigen mening opdrong, vanuit een machtspositie?
Toch?
Hi hi, eigenlijk had je hem mooi getackled,de rabbijn, zonder dat dit voor hem zo voelde. En de haak van de badmeester! Dat was balen, als die bij iemand gebruikt werd! Ben benieuwd hoe je mikwe verder gaat.
Reactie is geredigeerd
Kan ik niet gewoon in één keer je blog aanbevelen, het inbinden, meeslepen, lezen en herlezen in de trein en aan de toog?
Want al die korte stukjes, al die korte tijd die ik nauwelijks kan vrijmaken..
Ken je http://www.volkskrantblog.nl/bericht/130516?
Vuur nu, tijdens het treinen. Geen Jezz, omdat u nog niet in gebonden versie bestaat en een laptop mij te ver gaat, op de trein. En Imre heeft Auschwitz overleefd, wat hem een tikkie ouder en wijzer maakt dan ons, dwaze dolle honden in een te dure etalage (leven in het na-oorlogse).
wauw..
Nog, nog; waar kan ik je bundel bestellen? 😉
Prachtig Jezz!
Verschuilen achter een ‘persoonlijke mening’… En dat noemt zich Rabijn. Nou nou, poeh poeh.
Ach ja, daar zul je ook wel gradaties in hebben…
Jongens, dank voor jullie reacties, morgen meer.
Soms moet een buikdanseres ook slapen.
Slaap lekker 🙂
Jezz : Vooral de passage vanaf het arriveren van de vrouw heb je heel beeldend beshreven.
Je ziet haar staan, en ziet alles plaatsvinden.
Daarbij het gevoel van de badmeester met z’n haak…dat kennen we denk ik allemaal wel een beetje 😉
Helder ?
Goedemorgen Lieverds,
Oi va voi, vandaag helemaal niet zo lekker, wat heb ik een buikpijn, net als gisteren.
Gaat ie:
@K, ik denk wel dat hij het voelde hoor, ik ben nogal confronterend als ik iemand eens vertel hoe het zit.
Maar hij kon er niets tegenin brengen, dit waren die regels van hem, het is onzin om mij bullshit of halve waarheden te verkopen. Ik had geluk, ik kende de regels, ik had gestudeerd met orthodoxe Joodse vrouwen in Amsterdam, zij die mij over de liefde vertelden.
In het Jodendom is het gebruikelijk dat glas kapot te trappen, elke bruiloft, bij het hoogste dat je kunt bereiken, als man en vrouw een nieuw universum scheppen, zoals God zijn, wordt de verwoesting van de tempel herdacht, dus ga mij niet vertellen dat er bij zo’n vrolijke gelegenheid eigenlijk geen droevenis hoort.
In Israël horen die twee bij elkaar.
Op de dag dat alle doden worden herdacht van alle oorlogen die Israël heeft gevoerd, Jom Hazikaron, tijdens zonsondergang, als de dag dus eigenlijk voorbij is, is het direct onafhankelijkheidsdag, Jom Ha’atsmaoet.
Dus direct uit de treurnis een feestelijke, zeer belangrijke gebeurtenis.
Die man was aan het kletsen. 🙂
@Mephisto, was dat maar waar. Deze buikdanseres, laat hier de paarlen van haar hart vallen, voor niets en zo. 🙂
@Mo, ah, vertel nou eens, het is zo jammer als mensen alleen ‘mooi’ zeggen, hoewel ik er natuurlijk heel erg blij mee ben, maar wat vind je mooi?
Het is fijn om te kletsen Mo en ik ben ontzettend blij dat je er bij bent. 🙂
@Landheha, ik denk niet dat hij zich verschool. Maar hij drong zijn mening aan mij op. En dat mag niet. Binnen het kader van de ‘wet’ mag ik zelf kiezen.
En omdat het niet verboden is, zijn we getrouwd en ging ik naar het mikwe, vanavond vertel ik je er meer over, als het echt gebeurt en zo. 🙂
@Scram, dank voor je uitleg, glashelder 🙂
Oi, oi, oi, die badmeester met die haak, die wilde wat. 🙂
En waarschijnlijk moest ik ook aan hem denken, omdat dit zo’n typische ‘zwembad’ omgeving was. Het rook er naar chloor en naar water en natte vloer en natte muren en zo.
Vanavond zal ik het je precies vertellen, het verhaal nog niet klaar.
Dag Lieverds, fijne dag. 🙂
Ik bedoelde dat je het mooi vertelde, ik kon het helemaal voor me zien, en ook de herkenbaarheid is mooi; ik zag bijna hoe ik daar zelf van volwassen vrouw in een klein meisje zou moeten veranderen.
Oeh Mo, je woorden maken me blij 🙂
Je hebt geen idee, ja wat een toestand, daar sta je dan, met je hele hebben en houden, je hele flitsende grote mond en alles dat daar bij komt, zij haalde mij tsjiktsjak, zoals ze dat in Israël zo mooi zeggen als ze in een oogwenk bedoelen, uit elkaar.
Maar wat ik het mooiste vond, was dat ik uiteindelijk, helemaal aan het einde, toch toegaf. Dat komt nog.
Dank voor je woorden. 🙂
Mijn hemel Jezz! Kan het nog erger dan dit? Ik lees het met verbijstering!
Mooi, en nu ga jij vragen, wat vind je dan mooi?
dat jij stapje voor stapje, een ervaring opschrijft, waarvan je als lezer, het bijna voor je ziet 🙂 en das knap gedaan 🙂
Reactie is geredigeerd
Hi Liefies 🙂
Het echte mooie, dat wat werkelijk puur is, dat komt nog.
Ik ga het je vertellen. Straks.
@As, het is werkelijk prachtig hoor, maar je hoeft er natuurlijk niet van te houden. Ik heb je alleen verteld hoe ik het doe, all the way, wat het ook is. Mooi en lelijk. Uiteindelijk zal het wel goed komen. En dan is het mooi! 🙂
@Heer Lot, dankjewel, en het is echt fijn als iemand het je vertelt want dan weet je, oeh dat gaat lekker. 🙂
Dag Liefies straks meer, ik ben nog even aan de gracht zitten. Even denken. Hoe verder en zo 🙂
Mmm. ja. ik ken dat wel 🙂 Lekker he? Zo’n gracht…..
Oi va voi Solvejg, blij dat je er bent, soms is het lekker, maar soms kom je jezelf ook behoorlijk tegen en dan doet het pijn, dikke tranen.
Dank voor je woorden. 🙂
DIE FOTÖ
@Dunja, vertel eens, alsjeblieft?
Ach schat de tekst is weer `s weggevallen,ik vond die druppels op haar huid zo fantastisch,jij hebt altijd zulke aansprekende foto`s,ik zie aan je werk enigszins wie je bent..
Soms werken artiesten erg pietepeuterig,maar jij niet.
Jij bent een echt Vúúrteken,warm….brede gebaren en gul!
Men kan zich laven aan jouw overvloed!!!
🙂
Ik moet giechelen.
Wat lief van je, dat je dat nog een keer kwam vertellen.
Wat mooi, wat ongelooflijk lief!
🙂
Dankjewel 🙂