Nu nog het laatste onderdeel van dit pretpakket. De seksuele voorlichting. We moeten allebei giechelen als we de grote stenen trappen naar de bovenste verdieping van het rabbinaat beklimmen. Hier gaan we van genieten, nemen we ons voor.
Met drie andere aanstaande paartjes worden we een klaslokaaltje in gestuurd. We hangen een beetje ongemakkelijk in de schoolse bankjes en kijken afwachtend naar de rebetzin die binnenkomt.
Ze is jong en ziet er leuk uit. Een beetje artistiek. Fleurige grote sjaal om haar hoofd geknoopt in plaats van die stijve pruik met dat vreselijke hoedje. Grote oorbellen in haar oren en een paar prachtige, joekels van bruine ogen.
Ze gaat gemoedelijk bovenop een tafel voor ons zitten en trekt haar knieën tot aan haar neus op onder die lange, wapperende, gekleurde rokken.
Ze lacht ons stralend toe. We zullen wel denken, begint ze haar vrolijke verhaal. Wat konden wij nou nog van haar leren? Zij weet natuurlijk ook wel, gaat ze verder, zoals wij voor haar zitten met het woord vrijheid op onze gezichten geschreven, kan zij niet veel bijles geven. Zo langzamerhand zullen we alles wel gezien en gedaan hebben.
Ze pakt ons in. We kunnen het niet helpen en moeten om haar lachen.
Ja natuurlijk weet zij dat, voegt ze er aan toe. Want geloof haar maar. Zij is daar ook geweest. Ze weet precies hoe kinky het kan zijn. Zij weet het als geen ander. Want ze is niet altijd zo’n voorbeeldig Joods echtgenote geweest. Nog niet zo heel lang geleden was ze immers kunstenares.
Dat is overigens ook de reden, vertrouwt ze ons toe. De reden dat het rabbinaat haar gevraagd heeft dit te doen. Want de heren rabbijnen hier weten natuurlijk ook wel dat wij ons niets zullen aantrekken van een stokoude rebetzin. Ja, ze zijn slim hoor, die rabbijnen, zegt ze met een koket lachje.
En net als ze verder wil gaan met haar flitsende verhaal, rinkelt de telefoon.
Energiek staat ze op. Op die typisch populair Israëlische manier, waar hallo met een uitroep teken wordt uitgesproken, neemt ze aan. Ik kijk naar mijn Grote Liefde en lach naar hem. Hij verveelt zich stierlijk.
Als ik haar het woord probleem hoor zeggen, draai ik me met een ruk naar haar. Op dit woord zijn mijn oren geoefend. Ik heb al medelijden met het paartje dat zo onfortuinlijk is geweest niet de juiste antwoorden te geven. Ik houd mijn adem in en kijk naar de drie andere stelletjes. Wie zal het zijn?
De Naam, hoor ik haar zeggen en voel mijn hart een slag missen. Was het dan toch verkeerd gegaan met dat mens van het mikwe beneden? Had ik ergens een foutje gemaakt? Was ik te provocerend? In een flits schieten mijn ogen naar hem.
Hij haalt zijn schouders op en knikt bemoedigend.
De Naam, hoor ik haar nog een keer zeggen. Wie is De Naam?
Of we naar beneden willen gaan. Iets over de datum.
Oh God. Dus toch. Met zware schoenen lopen we de lange trappen af.
We gaan het kantoortje van de rebetzin weer binnen. Maar die kijkt ons verbaasd aan. Wat komen we doen, vraagt ze. Volgens haar is alles in orde.
Ja, laten we haar weten. Dat dachten wij ook. Maar we waren boven en daar werd gebeld.
Het spijt haar, zegt ze. Zij was het niet. We moeten bij de rabbijn zijn.
Ik voel me al wat beter. Gelukkig. Ik had de boel toch niet te ver op de spits gedreven met haar. Maar wat was er dan wel mis? Wat kon er verder nog mis zijn?
De rabbijn kijkt ons zorgelijk aan als we in zijn kantoortje plaatsnemen.
Het spijt hem, zegt hij bedachtzaam. Hij heeft het over het hoofd gezien. Er is een probleem met de datum. De dag dat wij willen trouwen is precies de dag na de herdenking van de vernietiging van de tempel.
Ja dat weten we, vertellen we hem. Tisha be Av. De negende van de Joodse maand Av, om precies te zijn. Dag van de verwoesting. Daarom trouwen we een dag later. Yud be Av. De tiende van Av. Op een vrijdag. Daar is toch niets mis mee?
Nou, zegt hij. Daar zit juist de kneep. Op de negende van Av, het vasten, zal hij voor het gemak maar zeggen, begint op zonsondergang de dag er voor. Dan wordt er de hele negende van Av niet gegeten en gedronken. Het is een zware dag. De vernietiging van de Tempel. Op die dag kan er geen sprake zijn van zoiets plezierigs als een huwelijk.
Sindsdien zijn we nooit meer zo dicht bij God geweest. Maar dat vasten is niet, zoals gebruikelijk, afgelopen als de zon ondergaat, diezelfde dag. Het gaat door tot de volgende dag, ongeveer rond het middag uur. Zo belangrijk is deze dag dat hij zelfs nog een beetje wordt uitgerekt, legt hij uit.
We kijken hem nog steeds niet helemaal begrijpend aan. We trouwen pas ’s middags, op de vrijdag er na, na twaalven dus wat is het probleem?
Dat zal hij vertellen. Er moet een ruimte zijn tussen die verdrietige gebeurtenis en die gelukkige van ons. Een soort bezinningsperiode. Je kan niet direct van het één op het ander overschakelen. Er moeten, als het ware, een paar neutrale uren tussen zitten. Maar omdat we trouwen op een vrijdag is er niet genoeg tijd voordat shabat ingaat. En zodra shabat begint, mag er geen werk meer worden gedaan. Dat weten we toch? Het zou betekenen dat de gasten niet naar huis kunnen, dat de catering de spullen niet kan opruimen en ook de rabbijn die het huwelijk inzegent heeft niet genoeg tijd om thuis shabbes te vieren.
Er is niet genoeg tijd tussen de overbruggingsperiode en het tijdstip dat shabat aanvangt. Het ligt te dicht bij elkaar.
Hij moest daar voor de zekerheid eens met collegae over van gedachten wisselen. Maar hij geeft ons niet veel hoop. Zoals hij het ziet kunnen we beter op een andere datum trouwen.
Maak ondertussen maar af waar je mee bezig bent, sommeert hij ons. Kom volgende week maar terug. Dan weet hij meer.
Amsterdam,
Jezzebel
Foto: S. Huttenhaim, Naked Dance
Chag Sameach, vanavond is shavuoth, het wekenfeest, feest waarop in Israël de vrouwen wit dragen en bloemen in het haar steken, wanneer een heel volk alleen zuivel eet, op een andere dag, misschien, zal ik je daar nog eens over vertellen.
Ik vind, dat je het fantastisch vertelt, het gaat door al die wendingen haast op een soap lijken, maar dat bedoel ik slechts positief!
Ja vertel Jezzebell….wat is in dit kader de betekenis van het WIT…
Jezz,mag het enkel met een besneden man en wat als hij dát weigert?
Je aanbevelingen weer meer dan waard vandaag.
As usual.
XScram
Volgens mij ligt de kracht van deze serie in, naast de mooie schrijfkunst,de concreetheid. Das genieten
Beetje vervelende verwikkeling maar ik vind het eerlijk gezegd ook weer begrijpelijk volgens de tradities die gevolgd worden.
je bent sneller dan het licht :-))
Hallo Liefies, wow, wat verwennen jullie me! Ik was zo benieuwd of dit allemaal niet veel te technisch zou zijn.
Gaat ie:
@Gingy, dank voor je lieve woorden, het is belangrijk voor mij, dat ook jij het verhaal kunt aanhoren. Oi va voi, er is zoveel te vertellen, Gingy, zoveel te delen. Dankjewel.
@Zwollywood, Liever op een andere dag. Het heeft te maken met alles dat ik mis en dat doet pijn, op een avond als vandaag, met moedermelk, met bruiden, met kraakheldere hemels en een hele nacht doorlernen, het heeft met alles te maken.
Wit is de kleur van de maagd, de bruid, de onschuld, de leegte, van pauze, openheid, kleur die niet bestaat, wit is alles… maar ik denk dat Isis daar nog veel meer van weet dan ik.
@Dunja, ik weet niet zeker of er een verbod is om het met een onbesneden man te doen. Ik weet wel dat er een gebod is voor mannen om besneden te zijn. Meestal wordt dat gedaan op de zevende dag van de geboorte door een moheel of een koshere chirurg in het ziekenhuis.
De meeste mannen kunnen dus niet weigeren. En het heeft te maken met het verbond dat God met Abraham sloot toen hij hem vertelde, Lech Lecha, ga van jezelf tot jezelf. Oi va voi, nog veel meer te vertellen en te delen.
Dank voor je vragen, het is fijn om het er over te hebben.
@Scram, dankjewel, en ik werd zo enthousiast van jullie dat ik mezelf ook maar even heb aanbevolen, ik heb er zo mijn best op gedaan.
Maar dat mag je vast niet zeggen, of niet doen, dat weet ik niet precies, ik houd me er nooit zo heel precies aan, aan de regels en zo.
@Eric, concreetheid? Man, dit is toch een hartstikke vaag verhaal? Over het bouwen van de tempel en al die waarheden en de dingen die ze zeggen en zo? 🙂
Dikke kus mooie man, fijn dat je af en toe komt kijken.
@K, ja, een beetje vervelend was het inderdaad wel. We waren al naar de drukkerij geweest. En familieleden in Amerika en Nederland hadden al tickets geboekt, tijd begon te dringen, steeds dichter bij de bruiloft, de datum die we zelf gekozen hadden.
En de dag na ons huwelijk zouden de verhuizers voor de deur staan om het hele boeltje in te pakken. De volgende dag, in de avond, hadden we al een vlucht naar Los Angeles geboekt. Omdat zijn vader was overleden en we zijn broer moesten helpen met het bedrijf en de puinhoop die was achtergelaten.
Ja, een beetje vervelend was het best, ondanks al die tradities en mooie gebruiken, gewoonten en zo.
@Zev, 🙂 Dat is echt een leuke opmerking.
Ik vertel maar gewoon verhaaltjes, sprookjes soms, maar alles heeft met alles te maken en dat vind ik lekker.
Je vertelt mooi 🙂
Toch wel hoor, het is concreetheid. Die foto geeft dat ook aan: no fading.
Wat waar is, of waarheid is, ach da’s fictie. Een abstractie van de realiteit, als het ware 🙂
Lieverds, ik ga slapen, vandaag helemaal op.
@Heer Lot, dankjewel.
@Nicolaas, das waar, maar ik heb nog wat te vertellen, en dat is zowel waarheid als een feit, lekker om het met jou te delen.
Morgen meer, zoals vandaag en gisteren.
Zo naïef van mijzelf dat ik mij niet realiseerde dat jij een gelovige bent,enfin dat kan er ook nog wel bij!
Het hoofdpersonage uit "Zwartboek" woont in Israël.
Typische Verstappen movie!
Shalom!
@Dunja, het is lekker om te geloven 🙂 todat je weet dat het niet waar is.
Ik probeer het zo precies mogelijk te vertellen als ik kan. Mooie vrouw, ik smeek je werkelijk, blijf er nog even bij. Doe het niet af, te gemakkelijk, nog zoveel te delen. Laten we het verder tillen. Jij, zoals ik.
Jaja, en toch weet je best wat ik bedoel, en ik blijk niet de enige. Prachtige foto trouwens. Dag mooie donkerblondine.
prachtig, de verhaalmelodie, ik lees mee
Ik vind dit mooi, het was natuurlijk ook ellendig en zwaar soms, en ‘kinderachtig’ en ‘overdreven gedoe’, maar ik vind het mooi!
Ik vind het mooi hoe het met zoveel aandacht wordt gedaan, er zo op alle details wordt gelet, ….
Wat hebben we aan al die betonnen staketsels, die zo nihilistisch zijn geworden dat je het toch écht geen Kunst meer kunt noemen – in mijn ogen- want het zijn de details, het met zorg kijken, luisteren, kiezen, uithouwen, bouwen, die het áf maken.
De verbeelding heeft iets nodig om op voort te kunnen borduren….
Good morning Liefies,
Vandaag weer een drukke dag, ondertussen moet ik ook nog even de rest van mijn leven op de rit zetten, daar ga ik vandaag maar weer eens mijn best voor doen.
@Eric, :-)Ik ben blij hoor, met alles dat je me vertelt. 🙂
@Morgaine, fijn dat je er bij bent, ik wou dat mijn internetverbindingen eindelijk in orde waren, dan zou ik zo veel meer volgen van jou en al die anderen. Neem het me maar niet kwalijk, misschien over een paar weken, zo is me nu beloofd.
Ik doe mijn best.
@Alice, oeh, dit zeg je mooi. Ja, ik ben het met je eens. Ik ben niet religieus, maar als ik iets doe dan wil ik het goed doen, helemaal.
Daarom koos ik voor het rabinaat en niet ergens op een kibboets bijvoorbeeld waar je een rabbijn een paar honderd shekel geeft en het hele zaakje ‘als vanzelf’ in orde komt.
Er komt nog meer, want we zijn er nog niet helemaal, zoals dat gaat.
Dag Lieverds, later meer, straks en zo, fijne dag. 🙂
je vertelt het prachtig, dat voorop gesteld….maar de tsss! en andere van ongeloof en boosheid sissende geluiden flitsen uit mijn mond en hart als ik het lees. Waarom moet Godsdienst altijd alles bepalen, inperken, dichtsnoeren…kapot maken. Het hele gebeuren waar je over schrijft, alleen omdat je wilt trouwen met de man die je liefhebt…Mijn hemel dat is toch een farce, een maskerade? Ik kan er ook om lachen, omdat jij het beschrijft met jouw luchtigheid, giechelend.
Ik hou van rituelen, maar deze ijzeren deuren, die nauwelijks zijn te beslechten en die bediend worden door hen die denken de vertegenwoordiger van de Allerhoogste te zijn, zouden aan mij niet besteed zijn. IK zou ze voorbij lopen, naar de Tuinen van de Vrijheid en met mijn eigen, liefdevolle rituelen, de liefde tussen mijn geliefde en mij bezegelen.
( desalniettemin…benieuwd naar het vervolg!)
kus, Asdale
Hi As! Fijn dat je er bent. Ik had je nog iets beloofd, dat ga ik zo doen, even bij je kijken naar die schrijfopdracht. Ik ben benieuwd! 🙂
Je vraagt me waarom. Daar heb ik geen antwoord op waarom Godsdienst dit of dat…
Ik vertel je alleen wat er gebeurt als je het eens precies doet, zoals ze zeggen hoe dat moet. Dat heb ik gedaan, all the way.
En mijn ‘omdat’ is niet helemaal de ‘omdat’ die je aangeeft.
Het was belangrijk voor me om een traditie die me was afgenomen, ik ben al de tweede generatie die niets meer wist, toen mijn omaatje het welletjes vond, door alles wat haar was aangedaan, terug wilde hebben.
Daarom heb ik het gedaan. Met alles dat ik had. Met mijn Grote Liefde in dat land waar ik zo krankzinnig veel van houd.
Zoals dat gaat.
Vanavond meer. 🙂
Nou nou nou je maakt nu toch wel echte jiddische eilie,schattekindje….lag je op je knieetjesss?
Je kan toch op je vijf vingers natellen,dat het hier storm loopt na die opmerking van Ien,je kan me beter komen helpen,als je al in je schone dagen zit?!
Btw pracht picture,wat bén je toch bééldig,dat lijF,kwijl kwijl..
🙂
Lieverd, ik was ook even druk.
Heb je het gezien? Vandaag is een dag van ruziemaken, van vrouwen, van zacht ook, van honden en mannen die zo ook hun vrouw aanhalen, she is a bitch, dat kun je zo zien, zij zit aan het roer. Ach man, ik heb zulke prachtige dingen gezien.
Ik kan heel mooi buigen, en ook knielen, ik ben daar goed in, maar voor hem bleef ik kaarsrecht overeind.
Ik zal het je vertellen, vanavond en zo.