Ja, maar…
Diep in de nacht en honderden telefoontjes later hebben we het voor elkaar. Er is ergens in Amerika een orthodoxe Jood die, als zijn moeder naar hem toekomt, het papier zal tekenen. Kosher certificaat krijgt hij. Uiteraard, hij is Jood. Wel tegen een kleine vergoeding, dat spreekt vanzelf.
Languit ploffen we op de bank achterover en kijken elkaar aan. Dan schieten we in de lach. Dit hadden we helemaal verwacht. Niets aan de hand dus. Het rabbinaat is moeilijk. Volgende week gewoon nog een keer proberen.
Wapperend met de fax zitten we een week later weer op diezelfde stoeltjes. Helemaal blij zijn we. De rabbijn met scheve keppel ook.
Maar helaas, we zijn er nog niet. De zaak moet nu voorkomen. De Grote Liefde moet een afspraak maken en drie weken later met twee vrienden – ja, mag hij zelf uitkiezen – voor het rabbinale tribunaal komen.
De vrienden moeten getuigen dat hij Jood is. Pas daarna kunnen we weer verder op onze kruistocht om te mogen trouwen.
Weer gaan we naar huis en opnieuw kunnen we gelukkig lachen. Wat een toestand!
Eerst maar eens de vrienden organiseren, of ze willen getuigen.
"Ik ga er niet om liegen," laat een vriend weten. Hij komt uit Zuid-Afrika, uit een priestersgeslacht, man van grote woorden.
"Je hoeft ook niet te liegen," vertel ik hem onderweg naar het rabbinaat, daar waar mijn Grote Liefde, hij met die vlammende rode haren, voor een tribunaal van rabbijnen moet bewijzen dat hij Jood is, omdat hij wil trouwen, een nieuw leven bouwen.
"Ja maar," gaat de vriend onzeker verder, "als hij nou vraagt of jullie kosher zijn, thuis?"
"Dan zeg je precies dat, wat jij denkt dat het juiste antwoord is. Je hoeft niet te liegen, alleen maar proberen te bewijzen dat hij Jood is."
De fax geeft uiteindelijk de doorslag.
Een week later kunnen we weer verder proberen een huwelijk te organiseren, in Israël.
Amsterdam,
Jezzebel
Picture: Beth Meshugaiem, zoals het in de volksmond genoemd wordt, dit prachtige huis, dat wel wat van Gaudi wegheeft, dit slechts een detail.
Ha Jezz. ik ben er nog steeds bij, maar waar staat dit bijzondere huis?
Met groet en dank voor je bezoek aan mij en je mooie reactie.
Staat dit huis niet in Ulan Baator (Mongolië)? Dat heb ik recent nog ergens in een krant gezien. O, uit je laatste woorden maak ik op dat dit zeer waarschijnlijk NIET het geval is…;-)
Reactie is geredigeerd
Jongens, ben ik nog even.
@Gingy, dit huis staat in Tel Aviv, vlakbij het Hilton, onderweg naar die parkeerplaats daar, zie je een bankje in dezelfde stijl, daar aan de overkant staat dit prachtige huis.
Huis als een tempel, echt een mooie plek.
@Jos, oehhh, laat eens zien als je wilt, misschien heb je een link? Ik ben benieuwd waar dat huis nog meer zou kunnen staan.
Zo, de aanhouder wint.
*Leest nog steeds mee* 🙂
Jullie moeten wel veel van elkaar gehouden hebben om dat allemaal te willen doorstaan…
Inderdaad, prachtig huis!
Mooi Jezz….heel mooi.
Inderdaad Gaudi achtig.
XScram
ik word er nog steeds droevig en boos van, maar ik lees verder….
groet D
Die flat!!!!WOUW!!!
Good morning Lieverds,
@K, ja, uiteindelijk wint de aanhouder, maar oi va voi, soms moet je er echt je best voor doen.
We zijn er nog niet, ik zal het je vertellen.
@Heer Lot, fijn dat je er bij bent, zal ik nog een wijntje inschenken? Of liever een kopje thee zo ‘s ochtends vroeg? 🙂
@Mo, big Love, veel Israëliërs vinden het huis afschuwelijk, maar het is werkelijk prachtig, mét uitzicht op zee, ook niet mis. 🙂
@Scram, thanks, ik heb het jammer genoeg nooit van binnen gezien, maar op het dak staat een prachtig theehuis, ook helemaal in stijl. Rechts boven op de foto kun je er een stukje van zien.
@Door, fijn dat je er bij bent, niet droevig of boos worden, het komt uiteindelijk ook goed. Alles. Dag Liefie, fijne dag vandaag, vandaag is beter, wedden?
@Architect, 🙂 Mooi he? Oi, wat was ik verliefd op dat pand.
Dag Liefies, ik ben nog even een interview aan het doen. Later weer meer.
Wat een administratieve rompslomp, om in Israel te kunnen trouwen moet je bijna net zoveel geduld hebben als voor een internetaansluiting bij KPN :-))
Het huis doet me denken aan Hundertwasser.
Hé Jezzebel. Ben weer helemaal bijgelezen. Wat een gedoe allemaal. Maar het levert wel weer een prachtverhaal op.
Dat gebouw is inderdaad prachtig en het deed me meteen aan Gaudi denken. Er staat bijna net zo’n complex in Barcelona. Wie was er eerder, Gaudi of de architect van dit gebouw in Israël?
Wonderlijke overeenkomst. maar goed, twee zielen, één gedachte..het bestaat. Levens lopen soms synchroon.
Heb je werk? ( gezien het interview!) ik loop hopeloos achter met alles en iedereen hier op het blog. ben al blij dat ik vandaag de schrijfopdracht van Morgaine uit de pen heb gekregen zodat die morgen hier te lezen is…hahaha.
Volgens mij vaar jij redelijk wel op dit moment!
hoop dat het intervieuw goed is verlopen,en wil wel graag een wijntje :-)maar dat mag je ook wel geven als ik je volgende bijdrage lees 🙂
Liefies, ben ik nog even.
Vandaag een drukke, volle dag, opeens vliegen de interviews me om de oren 🙂
@Jaap, ik hoorde dat er dit weekend in de Volkskrant een dergelijk KPN verhaal staat als ik nu aan het vege lijf heb meegemaakt. Mijn God, over leed gesproken, daar is trouwen in Israël niets bij 🙂
Man, en niemand om je beklag bij te doen. Niemand om aan te spreken.
In Tel Aviv heb ik de heren rabbijnen en af en toe een rebetzin flink bij de lurfen gehad, en dat is dan wel weer lekker.
Straks, het volgende gedeelte, het gesprek met de rebetzin over de schone dagen en zo.
@Asdale, Lekker dat je er weer bent!
Ik denk dat Gaudi eerder was.
Er is nog geen ‘vast’ werk, maar ik ren me suf van het ene naar het andere interview, dat maakt me erg blij.
Ik kom morgen en straks even bij je kijken naar die schrijfopdracht, ik ben benieuwd.
Enneh, ja, het gaat best lekker op het moment, ik doe mijn best, soms is het heel spannend want ik doe het werkelijk helemaal alleen en niemand die je iets uit handen neemt. Dus als ik weer een ochtend met de KPN aan de telefoon hang om te vragen hoe of wat, is er wel een hele ochtend naar de gallemiezen waarin geen verhaal geschreven is, dat is soms frustrerend, alles is belangrijk, alles moet.
Maar beetje bij beetje komt het goed, dat hoop ik dan maar. 🙂
Dag Liefie.
@Heer Lot, vast een wijntje voor Heer Lot, en straks nog eentje natuurlijk.
Ik ben nog even uitwapperen op de kade, het is zo’n zachte avond.
Dag Liefies, tot later.
Ademloos volg ik het ritme van he verhaal, een sap voorwaarts, twee stappen terug.
Mon Dieu, il faut tant et tant de larmes
Pour avoir le droit d’aimer…
Je moet zoveel tranen geven om het recht om lief te hebben te verwerven…
sorry voor de typo’s hierboven, was kennelijk erg moe gisteravond!
Hi Yolande,
Fijn dat je er nog even bent, ik begreep je goed hoor.
Ik dacht nog over je woorden na. Is dat zo? Moeten er eerst tranen geplengd worden voordat je mag liefhebben?
Ik weet het niet zeker.