Op de dag van alle vrouwen, zij hebben allemaal een moeder, net als alle mannen, die een vrouw hebben die hun vader heeft gemaakt, of zoon, is het de zevende van mijn schone dagen.
Daar wilde ik je over vertellen, maar zoals dat gaat, de dingen en de zaken, soms komt er een prachtige vrouw tussen, want de wereld draait zoals zij draait op de heupen van een buikdanseres.
Gisteren heb ik haar de brief geschreven waar ze me al heel lang geleden om gevraagd heeft. Die heb ik toen geweigerd. Ronduit.
Ik schrijf geen brieven van mijn hart op commando, daar is een tijd en plaats voor.
Daar heb ik haar veel pijn mee gedaan en ook mijn vader, die zo ongelooflijk mooi goed voor haar kan zorgen.
Zoals hij me afgelopen zaterdag vertelde aan de telefoon, toen we samen konden lachen.
Ik wilde het mijn moeder naar de zin maken, er eens goed mijn best voor doen, dan weet je het wel. Deze eerste keer na dertien lange jaren, maakte ik haar weer de moeder die ze altijd was, dat moest mooi worden.
Wat moet het haar een pijn hebben gedaan, al die keren dat ik er niet bij was. Ik had wel aan haar gedacht, gebeld, een cadeautje gestuurd of laten verzorgen, maar ik was er niet. Net als die andere twee die er ook bij horen.
Ze waren alleen, op al die dagen, al die dagen dat het pijn deed om nu juist die moeder te zijn.
Totaal ontredderd stond ik in de Bijenkorf. Op de huishoudafdeling, daar hebben ze van die mooie hebbendingen, daar houdt ze van.
En ze houdt van Zack, ik stond voor de stellage, elk potje, iedere design lepel heb ik in mijn handen gehad, ze had het al.
Totaal verloren zwierf ik rondje na rondje, nog maar eens proberen, misschien had ik niet goed gekeken. Wat moest ik in godsnaam voor haar kopen. Mijn mooie moeder, zij die zo van mooie spullen houdt, ze heeft alles dat er voor me uitgestald ligt, het mooiste van het mooiste. Hoe moet dat nou? Hoe kan ik haar laten weten, dat ik er mijn best voor doe, als ik niets kan vinden?
En mijn moeder is geen moeder voor een bosje bloemen of een tekening. Je moet er echt, echt je best voor doen, zoals ik al zei, stad en land afreizen hoort daar bij.
Ik besluit er even de tijd voor te nemen, geen paniek, ik doe mijn best, zo goed als ik kan. Ik ga naar de literatuurafdeling en word gelijk rustig, oh man, wat houd ik toch van boeken, neem een cola en een sigaret. Even nadenken. Ik bel mijn vader.
"Ik bel je over een kwartier terug," zegt hij snel. Ik hoor zijn paniek, maar dat laat ik niet gebeuren, lazer maar op, hij zou me er mee helpen. En ik zeg: "Man, ik heb een moeder die alles heeft."
"Ja," zegt hij, dat heb je met een man zoals ik die zo goed voor haar zorgt."
Samen moeten we lachen.
Man, zo’n man ga ik zoeken, eentje die zijn vrouw op handen draagt, zodat haar heupen bekoorlijk wiegen.
Tegen mijn vader zeg ik dat ik dit op mijn eigen manier ga oplossen.
Bye bye, bijenkorf. De bloemenmarkt. Ik koop 2 maal 50 babytulpen. Honderd witte voor haar uit Amsterdam.
En diep in de nacht vind ik dat ene cadeau dat ze nog niet had. Ik schrijf haar de brief van mijn hart. Ik vertel het haar, hoe ik het allemaal gezien heb, alles wie ze is. Die ene prachtige moeder die me alles heeft geleerd wat ik heb geprobeerd verder te dragen, zo goed als ik kan.
Vandaag hebben we er samen om gehuild om die moeder die we niet zijn, en toch zijn, ieder op onze eigen manier.
Amsterdam,
Jezzebel
Art: Boaz Tal (ook al eens eerder gebruikt, maar ja, je weet wat er gebeurt als iets echt mooi is
Fijn!
Heb je de vrouwen op mijn blog van gisteren gezien (http://www.volkskrantblog.nl/bericht/127909)?
Goedemorgen 🙂
@Eric, dank 🙂
@Klaas, het spijt me, niet gezien, ik zit op een inbelverbinding, ik volg het nog maar nauwelijks.
Dag Lieverds, fijne dag.
Jezz….Mooi!!!
Dankjewel 😉
XSCram
Je had het er laatst over. De dingen zien zo als ze waarachtig zijn. Wel. Het mooiste cadeau is niet te koop.
En dit is de brief, zo universeel, zo goed,dank je Jezz., want nu kan ik huilen om dat wat er niet meer is. Ik ben de moeder, zowel als de dochter.
Mooi, ik krijg er meteen een schuldgevoel van, ik heb haar graf niet bezocht, slechte zoon die ik ben. 😉
Wat een ontroerend stukje. Wat zal je moeder blij zijn geweest met die brief! Ik ben er te laat voor, ben blij dat jij het hebt gedaan, uit je hart!
Lieverds,
Ben ik weer even. Even kletsen, voordat ik alweer verder moet.
@Scram, met heel veel liefde gedaan 🙂
@K, ja, ik doe mijn best, zo goed als ik kan en zij ook. Daar kunnen hele mooie dingen van komen en zo 🙂
@Gingy, Lieverd, ja, ik begrijp je, ik voelde het zo goed, al die pijn gisteren, die van mezelf, mijn moeder en de wereld.
Ik ben zo blij dat jij hier ook iets aan hebt, wat fijn dat je me dat laat weten.
Dankjewel.
@Blacksmoker, jij bent geen slechte zoon hoor, heb je wel een beetje goed voor jezelf gezorgd? Zoals zij dat misschien soms voor je deed?
@Yolande, wat lief dat je me dit vertelt. Weet je, toen ze het me een paar jaar geleden vroeg, toen zei ik dat ik het haar zou schrijven, maar niet wist wanneer. Toen dat wat lang duurde kwamen uiteraard de verwijten "Jij hebt niet…" dit en dat.
En mijn mooie denkende vriendin vroeg me ook: "Waarom schrijf je die brief niet."
Maar weet je, volgens mij is het erger om een brief te krijgen die niet waar is dan geen brief te krijgen.
Dag Lieverd, dikke kus.
🙂
oef….nog steeds op m’n oude computer, want het zit me nu ook niet zo mee…krijg de nwe wireless adslmodem/router niet aangesloten….
dus de oude rommel maar weer even voor vanavond.
maar nu jouw verhaal….een brief….dé brief…
een heel goed idee om het zo te doen…ik krijg de indruk dat jouw brief wel goed ontvangen is..
het kan ook anders uitpakken…dat heb ik zelf meegemaakt…schrijf het dan maar op zeiden mijn ouders, toen ik steeds weer herhaalde dat ik niet de gelegenheid kreeg te zeggen wat ik wilde zeggen….en ik schreef die brief die later de beroemde "rotbrief" zou worden….zo recht uit m’n hart, goed overwogen, eerlijker kon niet…precies zoals ik het voelde….
het bleek de grootste knuppel ooit in het familie hoenderhok gegooid….de naweeën zijn nog te voelen nu na zeker 20 jaar…in het begin vreselijk protest en wat al niet, want iedereen werd met z’n neus op de feiten gedrukt en moest positie kiezen, maar uiteindelijk was toch iedereen blij dat ik die brief heb durven schrijven..alle rotzooi kwam boven en de lucht is er behoorlijk van geklaard…
weer een les geleerd…maak van je hart nooit een moordkuil en schuif de ellende en narigheid nooit onder het vloerkleed, zelfs niet ter wille van de lieve vrede….het is funest als je dat doet…
soms moet je hard zijn in het leven, vooral als het om echte liefde gaat….
jouw moeder begreep het..de mijne ook…..
zo fijn om te horen…zo fijn dat je het opschrijft en met ons deelt..
jegkys….
Jeg, Lieverd, ik ben bij je, ik begrijp je, dat vind ik zo mooi aan jou, ook jij kunt dat zo mooi, je hart geven, alles, mooie én lelijk, alles.
Dag Prachtige Vriendin, wat ben ik blij dat je er bij bent.
Mooi ,dat je die brief heb geschreven:-)
Je hebt me geraakt, Jezz.
Goedemorgen 🙂
Dank heer Lot 🙂
Dank Eline, fijn dat je me dat laat weten. 🙂
Fijne dag Lieverds, ik ben nog even solliciteren.
met 100 witte tulpen…
Flax, heb ik gezegd dat ik van haar houd 🙂