Vierde dag
Het is de vierde dag van mijn schone dagen, dikke vette pech, geen louterend mikwe voor mij aan het einde, geen liefkozing en geen geboorte. Bij mij gaat het anders, zoals altijd.
En zoals dat gaat, alles hetzelfde, ik weet dat ik bang ben, ik moet weer loslaten, al dat goddelijke, het komt dichterbij, de dagen dat je weer tot de gewone stervelingen behoort, mijn lichaam weet het.
Vandaag begon goed, ik moest zo lachen, ik voelde me blij, opgeruimd, gisteren was ik goed doorgekomen, lekker geslapen, vandaag was er van alles dat moest en alles dat ik ook kon ondernemen, voor mezelf, maar geen afspraken, niemand die iets van me moest.
En toch… ik was niet vooruit te branden.
Mijn lichaam doet pijn, spierpijn en ik voel het zeuren in mijn onderbuik. Ben ik mezelf aan het belazeren? Ik weet het niet meer. Ik heb weer zo ongelooflijk hard gesproken, zoveel waarheden verkondigd. En echt, ik heb mijn best gedaan om er goed naar te kijken, om je te geven wat mij ook een mogelijkheid leek, niet om je te vertellen wat je er mee moet doen, maar zodat je er eens naar kunt kijken, anders.
Ik begin met boodschappen. Ook belangrijk, goed voor mezelf zorgen. Toiletpapier, cola, sigaretten en oorreinigers. Ik geef je alle details, zodat je er goed naar kunt kijken en er zelf iets van maken.
Maar in Albert Heijn merk ik dat ik helemaal niet zo scherp aan het kijken ben, mijn hoofd is warrig. Ik vergeet het bonnetje uit de flessenmachine en kom daar veel te laat achter, laat maar, het zit me niet lekker. En als ik helemaal aan het einde klaar ben met dat vreselijke boodschappen doen, al die leegte die je moet vullen, en al die verleidingen, man oh man, wat heb ik het daar soms moeilijk mee, besluit ik er toch nog even mijn best voor te doen.
En ik vertel bij de sigarettenbalie (dat was ik met mijn warrige hoofd ook vergeten. Het liefst koop ik sigaretten meteen als ik binnenkom, niet aan het einde, als ik klaar met shoppen ben, dan wil ik er uit, zo snel mogelijk) mijn warrige verhaal, sorry, ik was vergeten het bonnetje er uit te halen. Drie euro, misschien iets meer, ik weet het niet meer zeker, ik ben in de war, ik had een fles die niet paste en de machine niet wilde, daar begon ik over na te denken en toen ging het mis.
Het meisje achter de balie begint met excuses, het spijt haar, daar kan zij niets aan doen. Dat ben ik met haar eens. Maar zou ze toch even kunnen kijken of er op een of andere manier nog een bonnetje is blijven steken, dat moet je volgens mij in zo’n computer kunnen zien. Ze haalt de chef er bij. Hij kijkt me aan en zegt dat hij er zijn best voor gaat doen. Hij komt terug, met mijn bonnetje, ik geloof het bijna niet.
En ik had nog mazzel ook, iemand had extra ingeleverd op mijn bonnetje en was er halverwege mee gestopt, ik kreeg een bonnetje van bijna vier euro.
Ik moet lachen.
En dan belt hij, de man van een ander. Het gaat helemaal niet zo lekker. Hij moet nu eindelijk aan de slag. Het begint werkelijk tijd te worden. En ook met zijn vrouw gaat het niet zo lekker. Ze zouden wel eens kunnen opbreken. Nu is hij aan het kijken, hoe hij dat moet invullen, al die nieuwe vragen en problemen.
En ik doe er nog een schepje bovenop. Ik geef hem die ene vreemde mogelijkheid, waarom gaat hij niet terug naar waar hij vandaan kwam?
Hij raakt in paniek en legt het me precies uit. Het kan niet. Het betekent dat hij de kinderen niet zal zien, hij wil het niet.
"Ja, maar," zeg ik zo zacht als ik kan, "waarom vraag je niet aan haar of ze mee komt? Zelfs àls jullie uit elkaar gaan. Ook voor haar zijn er daar veel meer mogelijkheden, en ook zij is een moeder, zij weet dat haar kinderen daar de beste kans maken."
Hij wil het niet, hij weet nu al wat ze gaat zeggen. Hij wil het er niet met haar over hebben.
Maar ik vraag het hem nog een keer met klem, om het alsjeblieft eens aan haar te vertellen en eens te kijken wat ze zegt en wat ze doet.
En ook heb ik tegen hem gezegd, lief voor zichzelf te zijn, een klein beetje, gewoon een klein beginnetje, net even anders.
En dan vraag ik hem hoe het weer is.
Hij vindt het afschuwelijk, buiten is het warmer dan binnen, volledig bewolkt, en als je de ramen opent, waait al dat stof naar binnen, af en toe vallen er modderige druppels.
"Oehhh," zeg ik en word blij. Chamsien, die warme woestijnwind die in deze periode over het land heerst. Zij is meedogenloos, je kunt nauwelijks ademen, alles in een sinister melkgeel licht gehuld, alsof er een atoombom is gevallen, the day after.
"Lekker," zeg ik tegen hem, "je weet dat die straks zal breken en dat het weer verandert, dan komen er golven. Ga lekker surfen vanmiddag, ik weet hoe belangrijk het is voor jou, in de buurt van water, dat is je bron."
Ik heb pinda’s gegeten, een borrel gedronken, samen met hem een jointje gerookt, ik heb de boel goed vernaggeld, maar ik heb mezelf gedwongen om te slapen en weer even rust te nemen, even zorgen dat het veilig is, zo dichtbij mezelf als ik kan. Ik ben misselijk.
Morgen komen de mannen van IKEA de boel in elkaar zetten, dan heb ik eindelijk de kasten om de dozen van mijn leven uit te pakken. Al die spullen en al die zaken die ik belangrijk genoeg vond om te houden.
En weet je waar ik bang voor ben? Dat ik niet goed voor mezelf zorg, maar ik doe mijn best, zo goed als ik kan, dat moet ik niet vergeten.
Amsterdam,
Jezzebel
Art: Sigalit Landau, zoals ik je dat wel eens eerder heb laten zien, maar dan anders.
Jezzebel je doet je best,inderdaad niet vergeten :-)er komen dagen aan(hoop ik dan toch) dat het leven even draait op de heupen van de buikdanseres zoals zij ze graag wilt 🙂
en ondertussen "luister"ik naar je verhalen:-)
Moe, aan het einde van de dag, lees ik jouw verhaal. Probeer ik te luisteren naar wat je zegt of zou willen zeggen. Maar er vliegt een enorme donkere, stoffige wolk op me af. Een regen van vermoeidheid en zwaarte die ik nu even niet kan tillen.
Ik hoop op lichtheid in jouw bestaan want oi, oi wat is het zwaar allemaal, wat is elke stap een schier onoverwinnelijk gapend gat in de afgrond, elke handeling een loodzware last.
Niet boos worden lieve jezzebel maar soms denk ik, Mens ga eens léven, gun jezelf lucht en ruimte om te ademen en neem het leven niet zo zwaar en zwart en donker.
Maar misschien ben ik zelf even te moe…..miscchien.
Jongens, ben ik weer even voordat ik de tent sluit, want werkelijk de tranen hangen soms erg los.
No worries, alles oké, ik weet hoe het werkt.
Het leven is een pijpkaneel, ieder zuigt en krijgt zijn deel.
@Heer Lot, dank voor het luisteren. Dat is precies wat ik aan het vertellen ben, hoe het leven draait, zoals het draait, op de heupen van een buikdanseres, no matter waar je het mee vult.
@Asdale, lieverd, als je moe bent dan moet je gaan rusten als dat lukt, het is belangrijk, hoor, om te luisteren naar die signalen.
Ik begrijp wat je me wilt zeggen en ik ben niet boos, ik wil alleen zo graag met je delen, hoe dat gaat. De dingen en de zaken en wat er allemaal bij komt kijken.
Daar ben ik al een paar dagen mee bezig, heel precies, zo goed als ik kan.
Blijkbaar vind ik het belangrijk As, en weet je? Ik houd van de woorden lekker belangrijk, want volgens mij is dat het enige dat waar is, alles, alles, alles doet er toe.
Dag liefies, nu ben ik weer even verder aan het tuttebellen, met mezelf en zo.
Yeah, life’s a bitch and then you die….
Go Jezz. Keep your head up high.
Respect.
X Scram
Sinister,mooiste woord vandaag.
vandaag heb ik je gelezen!
Ik had hem al eens eerder gezien, maar dan anders. Het is wel tekenend dat je dit laat zien en niet die andere. Jezz, zorg goed voor jezelf. Pak die dozen uit, vind je leven terug en meer dan je best doen kun je niet, kan niemand, stapje voor stapje. Bij chamsien moest ik glimlachen en dacht aan mijn eerste woordjes ivriet: cham poo! Cheer up, Jezz
het is al laat……maar ik ben er nog even voor je…jouw verhaal zoals mijn droom…over leven en dood tegelijkertijd…. parallel met elkaar..congruent zo je wil….ik zet het morgen op m’n blog….moet nog even denken en zoeken naar de woorden..vind bij jouw verhaal nog wat inspiratie……
maar wat moet je..verder dus…het leven danst door en je moet mee….
dus daar ga je weer…..op naar een volgende dag…houd vol schoonheid…
this a just the point of departure on your way to the real turning-point…..
slaap goed en zorg goed voor jezelf….
jegkys….
lieve Jezz
wat schrijf je toch dicht bij mijn hart
ik ben nog aan het gaan
geholpen door liefde van de kinderen waar ik mee werk
ga ik nog tranen huilen maar ook verder
zorg voor jezelf, Moon
dozen open, vergeten schatten, oja, dit kocht ik daar en daar, dierbaarheden in karton, beduimelde boeken en eigen-aardigheden..
hug van mij
ik kus je in de ochtend 🙂
Goedemorgen Jezzebel!
Good morning Lieverds, even vlug, maar wat ben ik blij dat je er bent!
Vandaag een volle dag en ik ga proberen er nog veel meer in te proppen dan alles dat al geregeld is en werkelijk moet.
Gaat ie:
@Scram 🙂
Life is a bitch and then… you marry her 🙂
@O zo, toch? 🙂
@Doortje, en ik ben er blij mee! 🙂 Thanks, Lieverd.
@Solvejg, oehhh, je zegt hier fijne dingen! Cham poh, lekker he? 🙂 Ik houd net als jij van de chamsien, soms is het bedekt, alles wazig, zodat je het weer een beetje beter kunt zien, als je je best er voor doet, of als je het maar laat… zoals dat gaat.
Weet je dat ik vaak in het half donker stond te schilderen? Dat vond ik het lekkerst, gewoon een beetje aanklooien. Om het dan de volgende ochtend nog even heel precies allemaal precies goed te doen. 🙂
@Jeg, ik ben zo ongelooflijk blij met jou, ja, blijkbaar is dat wat ik ontdekt heb in deze dagen waarvan ze zeggen dat je het dichtst bij ‘God’ bent.
Oi va voi, de angst voor de dood en alles dat daar bij komt kijken.
En weet je Jeg, weet je wat heel belangrijk is, volgens mij?
Dat je weet dat je de dingen die je lekker vindt goed voor je zijn, het is het enige waar je op kunt vertrouwen en daar dan maar het beste van hopen.
@Moon, ik denk veel aan je, hoe dat nu voor jou is en hoe dat gaat, wanneer kom jij terug?
@Morgaine, Lieverd, weet je, lekker he?! 🙂
En ik wil je nog iets zeggen, weet je dat ik het meteen wist, ik herkende je, jij houdt ook van eigen-aaridgheden, van die lekkere 🙂
Dag Liefies, ik ben weer even solliciteren geloof ik. Dan weet je het wel. 🙂
Good morning Alice, dikke vette kus! 🙂
‘Hou het heel’, lieve Jezzebel! En je lezers zullen ook een beetje voor je zorgen! Niet vergeten! Wees ook maar een beetje lief voor jezelf!
gelezen, zorg goed voor jezelf, blijf er dichtbij, da’s veilig zoals je al ondervond
Ben ik nog even, vandaag helemaal niet zo lekker, oi va voi wat was ik lelijk.
Als ik lef heb dan ga ik je er over vertellen, later, en misschien wordt deze dag toch nog anders, ik weet het niet. Ik laat het nu maar gebeuren.
@Yolande, ik was er niet goed in. Ik heb uitgehaald. Hard en lelijk.
@Galadriel, ik doe mijn best, met meer en minder succes 🙂
Oorreinigers:>)))
Precies zoals je een keer vertelde ‘de waan van alle dag’- gelukkig dat we nog eten mogen kopen, denk ik altijd bij het boodschappen doen.
Liefs!
Jez,
om lief te hebben, geef je je tranen, soms van spijt, soms van ootmoed, van verdriet of gewoon omdat het tegenzit: je moet heel en heel veel tranen vergieten om het recht op liefhebben te verwerven:
Dans l’amour, il faut des larmes,
Dans l’amour, il faut donner…
Et ceux qui n’ont pas de larmes
Ne pourront jamais aimer…
Il faut tant, et tant de larmes
Pour avoir le droit d’aimer…
Reactie is geredigeerd
14 juni ben ik weer op NL bodem
kus Moon
Affirmation for today:
"I am centered
and safe
in the home
of myself"
kus Moon