Anders

Anders

Op de derde schone dag voel ik het direct.
Snerpende pijn in mijn onderbuik, in de ochtend, als hij zich nog even laat gelden en neemt. Mij neemt, volledig verdwenen. Drijfnat van het zweet word ik op zijn schouder wakker. Dit was het dan. Mijn ovulatie, eigen schuld, had je maar niet van die wilde nachten moeten doorbrengen met de man van een ander.
Verlangen de nek om gedraaid, al dat vluchten en al dat ontsnappen, schuilen, wentelen en koesteren, in alles wat je al lang weet, maar je laat het gebeuren. Misschien is het anders. Dit keer anders. Alles. 
Het is alles waar ik op hoop, dat ene verschilletje. Een dwaas ben ik, om het te blijven geloven. Alles, alles, alles lever ik er voor in, mezelf uit. Inside out, zoals zij het zei. Volledig.
Maar God, man, hoe werkt het dan?
Vertel me hoe het moet, ik kan alles leren, zoals de moeder van alle kijkende vrouwen me vroeg: "Ben je open?"
Oh Tel Aviv, zoet Tel Aviv, lelijke stad van troost, van verloedering en alles dat je voedt. Weet je, door jou ben ik van al dat andere gaan houden. Ik weet het zeker, diep, diep in jouw schoot ligt het geheim van de wereld, op dat lente heuveltje.

Deze dag was een drama, maar ik heb het gedaan zo goed als ik kon. Ik was lief tegen mijn vader die bezorgd was. En hij was lief tegen mij, met alles dat hij kon. Samen hebben we IKEA (Zie je het? De naam zegt het al; ik en anderen) overwonnen, man oh man, jij zoals ik, wat hebben wij een hekel aan die tent. Wat een treurigheid. Al die dingen en al die zaken om een huis in te richten, al die onderdelen die je dan ook nog eens moet gaan zoeken. Man oh man, volgens mij heeft het met de angst voor de dood te maken, en daar moet je dan ook nog je best voor doen.
Mijn computer klapte. Connecties en verbindingen, keer op keer. Ik word er mee ingepeperd.

Pittige geur door mijn huis, man with a bite, ik heb je gezien, ik heb je geroken, je diepste angsten. Weet je, misschien heb je me wel het allermooiste geven.
Toen je flipte en tripte, de buikdanseres haar heupen, zo gaat dat, maar heb je gezien, prachtige man? Zij heeft je heel zachtjes gewiegd, met de warmte van haar hele lichaam, alles dat ze wist en al heel lang kende.
En toen werd je moe, je lichaam had een plek gevonden, waar het kon rusten, en toen werd je bang, en ik heb je gegeven, al de wijsheid van mijn schoot.

Mooie Prachtige Man,

Ik kom nog heel even heel zacht tegen je fluisteren. De geur van je lichaam hangt nog door mijn huis. Je hebt volledig bezit genomen. Alles.
Ik heb je gezien, alles. Je gaf het me zo mooi, zo echt, van alles, terwijl je nam, alles, dat verboden was, wat je niet aanraken mocht. Mooi is dat aan jou. Jij met je rimpelige handen.

Kom dansen
Kom springen
Kom lachen
Kom zingen

Heb je het gehoord? Dit heb ik voor je gezongen, gisteren, toen je niet oplette.
Oh Tel Aviv, stad van zoet verlangen, ik mis de warmte van je schoot.

Jij zoals ik, en weet je, jij weet dat ook, het moet anders. Alles.

Amsterdam,
Jezzebel

Art: Hila Lulu Lin