Vandaag alweer een dag die veel en alles is. Lacherig, jankerig, ibbelig en soms ronduit kribbig. Hoewel ik geprobeerd heb om dat een beetje in te dammen, echt waar, maar ik voelde dat ik uithaalde, toen je me vroeg of ik even een bedankbriefje voor afgewezen sollicitanten in elkaar wilde knallen. Ik ben je secretaresse niet! Jij hebt Schoevers!
Oi va voi, ik merk dat mijn laatste sollicitatiegesprek me meer pijn heeft gedaan dan ik wilde toegeven. Ik was zo groots, zo moedig. Maar man oh man, wat heeft hij me pijn gedaan, toen hij me al die waarheden in mijn gezicht wreef, ik, dat domme gansje.
En godverdomme, het spijt me dat ik het zeg, maar werkelijk waar, ik heb geen zin om dat waar te maken. Lazer maar op, val maar helemaal dood, ik ga de wereld laten rommelen en schommelen. Dan weet je het wel.
Op de achtergrond hoor ik al die stemmen. Alles en iedereen, zij die het me nog even willen vertellen. Alles. Hoe dat gaat en hoe dat moet. Na dat verrekte sollicitatiegesprek heb ik trouwens wel goed voor mezelf gezorgd, ik heb de hulptroepen ingeschakeld, links en rechts berichtjes achtergelaten, even laten weten dat ik er was en dat ik een beetje liefde nodig had. Heel veel.
Zo vertelde ik mijn mooie vriendin met ballen in Jeruzalem hoe goed ik voor mezelf zorgde, want, dit en dat.
Zo kwam G.I. Jane nog even bij me buurten. En zo zwierf mijn mooie denkende vriendin uit Tel Aviv eindeloos door mijn hoofd, net als mijn art teacher, de moeder van alle vrouwen die durven kijken.
Mijn vriendin uit Jeruzalem, vond het helemaal prut. Ik zorgde zeer beslist niet goed voor mezelf, want punt 1, punt 2, punt 3, op een mannelijke manier, heel overzichtelijk.
Hè?! Ik snapte er niets van. Ja, natuurlijk, ze had gelijk. De woorden op het blog, die moest ik voor mezelf houden. Niet meer praten, niet meer kletsen, nu concentreren, dromen waarmaken.
Oh God, straks gaan ze het stelen, mijn woorden, mijn hart. Ze maakte me vreselijk bang.
En toen kwam mijn mooie denkende vriendin nog even buurten, in mijn gedachten. Al die keren dat ik over haar heb gesproken, hier, de plek waar ik mijn hart liet leeglopen, alles. Als ik haar er over vertelde, over die ene, heilige plek, dan begon ze te lachen, te giechelen, te vertellen en uit te leggen. Ik moet huilen terwijl ik de woorden probeer te vangen, zoals zij het deed, met allebei je handen.
"I like it," was alles wat ze zei, zo mooi, zo lekker, ik kon het horen, hoe ze er van hield als ik haar vertelde over het blog.
En ook mijn mooie kijkende vriendin, mijn art teacher, zij werd opgewonden van het blog. Zoals ik. Een plek waar je kunt dansen en spelen en klagen en jammeren en je nooit vervelen, dat is leuk. Dat is lekker, daar houden wij van.
Maar mijn vriendin met ballen uit Jeruzalem is praktisch, waarom had ik in godsnaam dat treinkaartje dat hij met heel zijn ego en al zijn ballen zo genereus aanbood niet aangenomen?!
Ik zal het je vertellen, mooie vrouw uit Jeruzalem, ik heb geen zin om tegen hem dankjewel te zeggen. En weet je, vergeet het alsjeblieft niet, mijn missie is er maar één, ik wil alles, alles en iedereen, niemand buitengesloten, alles er in. Daar moet je je kwetsbaar voor durven maken. Want wie ben ik, om te bepalen hoe het moet en hoe het gaat.
Met dit blog probeer ik één iemand te raken, hij of zij die het verder kan dragen, net dat ene verschilletje kan maken, omdat de wereld draait, zoals zij draait, op de heupen van een buikdanseres.
En weet je, daar ga ik mijn best voor doen, hoe dan ook, wat je me ook zegt. Vergeet niet dat ik je heb uitgekozen, omdat niemand naar je wilde luisteren en ik vond dat ook jij gehoord moest worden.
Daarom ga ik nog even door met kletsen en vertellen, alle dingen en alle zaken.
Er zal een moment zijn dat het anders is, alles. Omdat er mensen met ballen, met moed, met een hart en met verstand zijn opgestaan, omdat zij durfden te luisteren naar alles, alles dat waar is, kijk er alsjeblieft nog heel even met al je ballen en heel je hart naar.
Amsterdam,
Jezzebel
Art: Hila Lulu Lin, Hayfa 1
laat je door mijn bloemen even in gedachten begeleiden- ballenbloemen: rozen en pioenen.
hey lieverd, ik kom even buurten midden in de nacht, ik had eigenlijk al in bed horen liggen…. maar ja , zo gaat dat dan he?
Je wilt niks missen, en dit en dat, en eigenlijk zus, en veel ervan is ook wachten!
ik ben het wachten beu, dat is voor mij als op zoek gaan naar mijn ballen 🙂
Waren er eerst veel jaren dat ik meende, nee werkelijk geloofde, dat het loonde om te wachten, nu ineens begin ik mij soms wat gehaaster te voelen; dit dat zus en zo ,… worden dwingende gedachten in mijn hoofd die ik niet meer kan negeren, het krijgt gestalte, vult de kamer, vult mijn hoofd, het wil eruit, ruimte krijgen….
…
gekoesterd worden, liefdevol en vreugdevol ontvangen worden….
poverdorie hoe benen we het bij Jezzebel ??
kus Alice
Lieve Mensen, vanacht alweer helemaal prut. Dikke tranen, ik weet niet waarom. Alles dat er te leven valt, man oh man, wat doet het soms pijn.
Ik ga de boel morgen maar eens goed versteren, ik voel het aankomen.Ik heb er geen zin in, alles dat moet, en alles dat is afgesproken.
Ik ga de kantjes er vanaf lopen, op mijn manier, ik vertel het je nog wel.
Slaap lekker, houd me in godsnaam nog even vast. man oh man, wat doet deze nacht pijn.
heeej…shhhhh… het is al goed, alles is al goed…
KOm, dan drinken we samen eerst even koffie..
Goedemorgen! Jezzebel 🙂
Jezz,Jezz…Je weet het…..
Een kleur voor jou vandaag…..
Maak het helderblauw….
Mijn respect krijg je erbij…..
XSCram.
….en tóch met liefde gelezen….
Reactie is geredigeerd
Ballen zijn duur tegenwoordig. Tweedehandsen willen we niet, ze moeten nieuw zijn, met de nieuwste snufjes en veel bling bling. Ik zag er een paar liggen, op het waterlooplein. Ik durfde ze niet te kopen. In het tuincentrum: ‘grow your own balls’: een doe het zelf pakket. Dat ga ik proberen:)
…….en een wijze vrouw [ .))] sprak de woorden:
nature is hitting back….
nature to be commanded must be obeyed….
droog je tranen en bewaar ze….verdriet komt voor later..vecht daar ook tegen…maak je sterk en groot…bewapen je van top tot teen…..en ga er tegen aan..
want de wereld draait toch zoals ie draait….
ondanks de wiegende heupen van de buikdanseres….
ik ben blij voor je dat je zo’n wijze vriendin hebt…
Sterkte jezzebel!Je komt "er" wel, wellicht ben je "er" al voor een gedeelte.
Er is maar een manier, de juiste!
lieve groet van Koen.
Reactie is geredigeerd
ps
je hebt volop talenten, vergeet dat nooit!vertrouw op eigen kracht!
lieve groet nogmaals, morgen weer een dag, nieuwe kansen, als de tranen komen, komen ze, is niet erg, is goed.
Ach wat lief van Koen….jaja ik sluit me bij hem aan….(maar dan die ogen..van dat blauwwww waarik niettegenkán…o o O OOOOO!!!!)
Je laat die wereld al rommelen en als dit pas het begin is……………:-)
De ‘man die je pijn deed, met zijn waarheden’ moet opppassen! Ganzen zijn wakers over een land, ze lopen trots en soms sissend en blazend op iemand af. En hoe groot je dan bent, dan schrik je. Kleine gansjes leren dat, echt! en als ze het niet meer weten, mogen ze terug naar de eerste klas.
Het is een keuze die jij kennelijk maakt: voor jou is het leven heftige betrokkenheid, vooral bij een aantal "nabije " vrienden en jezelf. Maar afstand tot het hele gedoe schept ruimte en ontvankelijke leegte, en betrokkenheid op een ander vlak, universeler zonder de menselijke maat te verliezen.
Dit kwam zomaar bij me op, neem het niet al te serieus.
groet
rené
Jongens, het is weer om helemaal tureluurs van te worden.
De computer alweer geklapt. En dus weer prutsen, ik doe mijn best, maar oi va voi er zijn momenten bij dat ik zou willen huilen, niets meer doen en wachten totdat iemand met een magisch toverstafje zwaait en het hele zaakje weer goed tovert, wat een leed!
🙂
Gaat ie weer:
@Alice Good morning :-), hoe is vandaag?
@Scram, dank 🙂 Oi va voi, mijn dagen zijn soms gloeiend en krijsend who-knows-what color 🙂
@Morgaine, ballen zijn godgloeiend duur, ik ben ook bezig met dat doe-het-zelf-paket, maar ja, dan weet je het wel, man oh man. 🙂
@Jeg, soms is het echt niet gemakkelijk. Om werkelijk helemaal stapelkrankzinnig van te worden, maar ik doe mijn best, elke dag een beetje meer.
Er zal toch wel een moment komen dat ik het hele zooitje gewoon op de rit heb? En kan schateren om al deze toestanden?
Weet je, wat wel lekker is, dat alles dat wel gelukt en voor elkaar is, daar weet je van dat dat voorlopig niet meer hoeft, daar hoef je niet meer naar te kijken, totdat het weer mis is. 🙂
Maar nu zit de buikdanseres inderdaad nog even met haar connecties en aansluitingen te prutsen.
🙂
Thanks Lieverd, fijn dat je er bent!
@Koen, oh man, wat fijn dat je dit allemaal even zegt 🙂
@Dunja, Hila’s ogen? Prachtig zijn ze he? Weet je, zij werkt heel veel daarmee in haar werk, ik zie ze altijd terug, en stap voor stap begin ik beter te begrijpen hoe dat werkt, voor haar, voor mij en voor die ander.
Zoals voor jou.
Oi man, ik heb je veel te vertellen! Maar, nou ja en zo, ook dat is voor later. 🙂
@Zev, je moest eens weten hoe 🙂
@Yolande, ik moet om je lachen. Daar dacht ik vandaag ook aan. Ik heb nog wat voor ‘m, dat gaat me vandaag niet lukken met al dat prutswerk met computers, maar volgens mij heb ik nog een verhaal te vertellen. En ik weet wel een plek waar ze dat misschien willen hebben.
Ik geloof dat ik dat maar even ga doen, een beetje rammelen aan al die deuren en zo.
Thanks, prachtvrouw, wat geef je me een kracht. Ook daar ga ik nog meer over vertellen, later, en zo. 🙂
@Victor, oh maar je zegt hier volgens mij hele belangrijke dingen.
Ik ben het met je eens.
Afstand en het bepalen van grenzen, definately an issue 🙂
Dag Liefies, het is weer even rommelen, maar ik zie je later weer.
🙂
Reactie is geredigeerd