In het Jodendom wordt gezegd dat als een vrouw ongesteld is, zij het dichtst bij God is. Ik geloof dat het waar is. Zij is open, ontvankelijk.
Deze nacht voel ik me er heel dichtbij. De wereld kwam aan mij voorbij in al die pijn.
Zoals Eva. Veroordeeld om te betalen, voor de lusten van haar schoot. In pijn zou zij baren, in pijn zou zij haar maandelijkse stonden doorstaan. Een vrouw, elke vrouw, kan je vertellen over pijn. Als je het wilt horen.
Ik heb het vandaag gezien, gehoord en gevoeld. Vandaag deed pijn.
Agressief sfeertje op het plein. Niet om te fokken. Er is paniek, Antilliaanse jongens schreeuwen naar hun vriend die het wil opgeven, hij is zo dronken, hij kan niet meer op zijn benen staan. Ik wilde er niet naar kijken. Voordat ik het weet ben ik uit het raam geklommen, om de wereld te redden. De kreet van pijn kan ik verstaan, overal ter wereld. Maar ik deed het raam niet dicht. Ik weet dat dit erbij hoort. Vandaag doet pijn. Testosteron klettert door de straten. Al een paar dagen dat de zon de wereld hel verlicht, de dagen dat je zult zien en zult voelen, de warmte van de wereld die draait op de heupen van een buikdanseres. En dat doet zeer!
Alles dat je niet hebt en waar je naar verlangt, en in die ander kom je jezelf tegen.
Het was vanochtend meteen raak, vrouw die tranen bloedt, leegte van haar schoot, zij werd wakker van de pijn. Pijn van leegte, de wereld, de woorden en de beelden. Want de dingen gaan zoals ze gaan. Nu eens dit, dan weer dat.
Ik zat vanochtend op de kade in het zonnetje. Even denken, even voelen. In die pijn kan ik niet langer vluchten, geen ruimte, de meest heilige plek van mezelf. Daar kom ik de wereld tegen. En ik begon te huilen, maar er kwam een rondvaartboot voorbij, toeristen met handycams en digicams. Man, ik heb mijn handen voor mijn gezicht geslagen. Zo wil ik niet gezien worden. Zij, dat Amsterdamse meisje, huilend op de kade.
Het doet me denken aan mijn tante en het verhaal dat ze me jaren geleden vertelde. Toen ze naar Yad Vashem ging, het Holocaustmuseum in Jeruzalem, zij, zo’n echte Jodin, dat kun je zien, haar leven heeft ze besteed, om te vergeten, de dingen die ze zag en alles dat ze was. Zij was zo dapper om het monster in zijn gezicht te kijken, daar in het land waar ze niets mee heeft, maar waar het bloed van door haar aderen stroomt. Zij begon te huilen, toeristen schoten er plaatjes van. Zij, Jodin geconfronteerd met haar pijn in het Heilige Land. Ze is nooit meer teruggegaan.
En ik moet denken aan een ander prachtig moment. Toen iemand me vertelde hoe dat zit met zij die het liefst met hun ogen dicht zitten. En alle magiërs die hun ogen sluiten. Ze willen het niet weten en niet zien. Maar je moet eens kijken, wat er gebeurt als je je ogen opent. Dan kom je de wereld tegen.
Aan de overkant genoten de zwervers in het zonnetje. Ze strooiden brood voor de eendjes en deden dat zo eerlijk mogelijk, zodat alles en iedereen aan bod kwam, de kuikens, de moeder, de vader, de koeten, de reigers, de duiven en de meeuwen, stad en zee hebben ze gevoed. Ik vond het zo mooi, ik was het vergeten, heel, heel vroeger nam m’n moeder, en soms de oppas, me wel eens mee om in een parmantig bontmanteltje de eendjes te voeren. Ik kwam de wereld tegen, ik weet het zeker en was het vergeten. Dat zij dat nog weten!
Maar toen kwam er een groepje dames voorbij, waarschijnlijk toeristen. Eén van hen viel en bleef een tijdje zitten, de dames er omheen, voorzichtig, voorzichtig! even horen, gaat het?
Klanken van hun hart dreven over het water, mijn oren zijn er gevoelig voor. Ik moest weer even kijken, even weten hoe dat zat. En zelfs de enige zwerfster tussen al die onverschillige mannen op het bankje vlakbij, kon het niet laten. Ook zij moest de wereld redden. Ze stond op, in haar lompen, biertje in de hand, om te vragen aan de dame of ze kon helpen. Maar daar wilden de dames natuurlijk niets van weten.
Wat was ze kwetsbaar. Daarna zag ik haar weer zitten, zwerfster in haar pijn, ineen gedoken. Ik kon haar voelen.
En deze avond hoor ik de kreten van de Antillianen ik moest wel kijken, mijn oren zo gevoelig. Een voor een kwamen ze verhaal halen bij die ene die dreigde te verliezen. "Je bent 21 man! Je kunt miljonair worden!"
Maar de buren hebben de politie erbij gehaald, ze kunnen het niet langer verdragen, al die pijn, in your face nigger!, zoals zij het zeggen.
En de enige hoogblonde vrouw die standaard op mijn plein hangt en ook al dagen ruzie maakt met haar Lange, Verslaafde!, zoals zij hem gillend noemt, kwam langs mijn raam gewandeld in het zwart. Op rose gympen, rose buideltje door haar jas bungelend, kleuren van het kleine meisje dat ze ook is, onder die lange zwarte leren jas.
"Het was zo’n mooi plein," beantwoordt ze mijn glimlach, ook haar gezicht is zacht.
"Het is een mooi plein," zeg ik zacht. Ik wil dat ze het weet, ik hoorde dat ze zich er zorgen over maakt, laatst toen ze krijste: "Jullie pissen tegen die boom, er wonen hier nette mensen!"
Ik heb er geen last van. Ik vind ze zo mooi, al die mensen die me laten zien wie ik ben en ook kan zijn.
Maar dat is als ik tranen bloed, de tranen van mijn hart en mijn lege schoot.
Zoals het bedoeld is, toen God ook eens moest vloeken.
Want de wereld draait zoals zij draait, op de heupen van een buikdanseres op een nacht als Koninginnenacht.
Jezzebel,
Amsterdam
Art: Hila Lulu Lin
Dikke kus.
Mooi, lieverd! :-))
Indrukwekkend.
Groeten, Henk.
Wauw lieve Jezz….als ik daar was geweest was ik naast je komen zitten….ook met ogen dicht…en waren we daarna…na een tijdje…. in slow motion opgestaan en had ik je een plein laten zien met veel bomen…en vogels…spelende kinderen…zuidelijke muziek…heerlijk koel biertje of wijntje…nog steeds met ogen dicht….xxxxxx
Dat snap ik niet zo goed; het dichtst bij God tijdens het ongesteld zijn? Tijdens de ovulatie zou toch veel logischer zijn. Mogelijkheid van nieuw leven, van schepping. Hoe wordt dat uitgelegd dan?
Ik denk toch echt niet dat God vloekt Jezz; dat is een gedachte van de mens.
Prachtige wenkbrauwen heeft die vrouw…..en was het niet dat een bloedende vrouw bij de orthodoxe oude joodse gemeenschap als onrein werd verklaard….dat zie je bij veel andere culturen ook…in Afrika moet je bij een bepaalde stam apart in een bijhuis slapen….hier dacht men vroeger ook zo primitief…gelukkig zijn de tijden veranderd…nu nog de tampons en de verbandjes permanent naast de wc rol geplaatst…ik heb daar al een ontwerpje voor…maar kan het ideetje de wereld niet in sturen omdat het dan meteen gepikt wordt…
Je bent goed bezig Jezz…heel goed…zo blijf je met de kunsten bezig in dit soms vreemde vierkante morsige landje; )))))
Goedemorgen 🙂
Het is weer stuiteren. Op de heupen van een buikdanseres.
Gaat ie:
@Zev, thanks 🙂
@Jaap, vertel eens, als je wilt, wat vind je mooi?
@Henk, dank, dank, dank, maar liever wil ik er meer van weten, hoe zit dat, waarom? 🙂
@Isis, weet je, ik zag het opeens zo duidelijk, hoe we daar samen leunden tegen die boom, in het zonnetje, grote fles water erbij of een wijntje, misschien een biertje, zo lekker was het niet vond ik, maar in Amsterdam liepen ze dapper in bouwvakkershemdjes.
Met open ogen kon ik het me voorstellen 🙂
@K, in het Jodendom wordt het ‘goddelijke’ altijd bekeken als de kracht van leven én dood. Hij die schept vernietigt ook. Dat geldt ook voor haar.
Vruchtbaar nestje wordt ongebruikt afgestoten, een nieuwe periode aangebroken.
Ik heb het er eerder over gehad, ik kom er nog op terug, de quetoret, het hoogste offer dat je aan God kon maken in de dagen van de tempel. Die wierrook had de kracht van leven en dood. Het komt later. Het heeft met de gebroken vessels te maken en Tikoen Olam, het helen van de wereld. Misschien dat ik het daar ooit nog over zal hebben, als er tijd is.
Enneh, K, God heeft heel wat vervloekingen op zijn naam staan, kijk maar even in dat grote boek. De tien plagen, het dertiende nageslacht… you name it, he made it.
@Isis, Hila Lulu Lin is een pracht kunstenares, ik vermoed dat ze dit zelf is.
Het klopt wat je zegt, vrouwen die bloeden zijn ‘onrein’. Onaanraakbaar en volgens mij heeft dat ook met het goddelijke te maken. Gewone stervelingen kunnen niet te dichtbij God komen, in de tempel was die plek alleen voor de Hoge Priester, nadat hij zich gereinigd had en speciale kleden aangetrokken.
In een Joods orthodox gezin, schuift de man het bed een stukje uit elkaar als zij ‘nidah’ is, ze mogen niet van dezelfde lepel eten, niet uit hetzelfde glas drinken of per ongeluk dezelfde vork gebruiken. Niet aanraken. Daar wordt allemaal rekening mee gehouden. In de bus zitten de dames dan ook meestal niet naast hun man, op die dagen.
Ik weet niet of het primitief is. Het is een ritueel, ik ga je er meer over vertellen, de komende dagen, hoe dat gaat en hoe dat is.
Benieuwd ben ik naar dat ontwerp van jou! Heb je iemand gevonden die het kan uitwerken?
Thanks Isis, je gaf me veel deze nacht. Het is fijn om het er precies over te hebben.
Dag Liefies, de buikdanseres moet het boeltje weer even laten draaien, zoals het gaat.
Tot later. 🙂
Ik denk niet dat je nog waarde moet hechten aan een boek met openbaringen die bedoeld waren voor mensen met een veel beperkter bewustzijn Jezz. Ik ken het niet, bewust niet. Want als je zet jezelf terug in ontwikkeling als je dat nu gaat toepassen. Misschien was dat nodig in die tijd ja, een voorstelling van een vernietigende God om de zaak in de hand te houden. Maar maak niet de fout dat dat beeld nu toe te passen, bij een mensheid die al veel verder geëvolueerd is. iemand vergeleek het eens met zo’n babypakje, zo’n hansopje. Dat heb je aan als je een baby bent, maar niemand haalt het in zijn hoofd om het als volwassene aan te trekken want het je bent het totaal ontgroeit. Zo is het hoe ik tegenover oude bijbelvoorstellingen sta. Er zit natuurlijk wel waarheid in, maar deze was voor de mensen van die tijd, omdat ze het opeen andere manier niet zouden kunnen begrijpen. Geen vernietigende God dus voor mij! En ook geen vervloekingen.
Reactie is geredigeerd
Ik kom op dit vroege uur even niet voorbij de foto,… sorry Jezz, vanavond kom ik weer terug ..
@K, jij deed toch aan Kabbalah? Denk je niet dat het belangrijk is om daar de basis voor te kennen?
Ik ben niet religieus, ik geloof niet. Maar ik geloof dat er in de bijbel, wel degelijk oude waarheden staan.
Ik vertelde je over één van die zaken die volgens mij kloppen. Vrouwen die ongesteld zijn, zijn dichtbij het ‘goddelijke’ of hoe je het wilt noemen, de wijsheid van de wereld, de orde van het universum, whatever.
Ik heb geprobeerd om te laten zien hoe dat werkt voor mij.
That’s all, verder moet iedereen er maar van maken wat hij er in ziet.
Dit is van mij.
@Alice, 🙂 tot straks Alice, maak er een mooie dag van, de zon schijnt zo stralend, de wereld die er om vraagt, om gekust te worden.
Zo lekker 🙂
Het is niet nodig er boos over te worden. Ik ben slechts bekend met een samenvattend principe van de Kabbalah, maar we hebben wel de 23 boeken van de Zohar. Een vernietigende God associeerde ik echter met het Oude Testament en van daaruit keek ik er heen. De Kabbalah is niet het zelfde als de Bijbelgeschriften. Maar dat ter zijde. Mijn probleem was dat ik dat niet zo vòel. Daarom stelde ik er vraagtekens bij hoe dat dan gezien wordt.
@K, ik wil het er toch eens met je over hebben. Hoe dat vaak gaat tussen jou en mij. Misschien heb je er iets aan.
Maar op het moment dat je mij vertelt wat ik doen moet, waar ik wel en niet in moet geloven of naar kijken, dan haak ik af.
Ik doe het op mijn eigen manier en dit kwam ik tegen.
Prima dat je vraagtekens zet, maar laat ze dan alsjeblieft als vraagtekens klinken en niet als bevelen, dan word ik dwars.
Want de dingen gaan zoals ze gaan, op de heupen van een buikdanseres.
Daar hadden we het over, toch?
Daar kan geen God tegenop. Maar daar komen we nog op, later.
Feestneus op 🙂
After all, het is Koninginnedag. Ik ben vandaag weer geestige toestanden tegen gekomen, we hebben het er nog wel eens over.
Toedeloe liefies.
🙂
I did it my way 🙂
Hey thanks! Ik heb eens even terug gekeken in die reacties. Ik begrijp het nou wat beter. Het ligt aan mijn totaal ongelukkig gekozen wijze van uitleg. Als ik probeer aan te geven hoe ik de zaken zie gebruik ik inderdaad woorden als "je moet". Dit is echter voor mij een manier van redeneren voor mezelf en is helemaal niet bedoeld als betekenis van jìj moet. Ik zal daar op gaan letten voortaan.
Reactie is geredigeerd
Jezz, wat ik mooi vind is de wisselwerking tussen jou en de hoogblonde vrouw die standaard op jouw plein is.
Jongens, ben ik weer even.
Gaat ie:
@Zev, I do my best 🙂
@K, Dank dat je er even naar wilde kijken. Fijn dat je het mij ook even liet zien. Ik begrijp je weer een beetje beter, fijn is dat.
@Jaap, thanks man 🙂
Het is fijn om te horen, als iemand de dingen en de zaken met je deelt, dan kun je er zelf nog eens over nadenken.
Dag Liefies
Zoals het bedoeld is, toen God ook eens moest vloeken.
Lééft die nog dan?
Voor de rest sluit ik mij bij Jaap aan, met de bijwerking van Schoone Antilianen die het ook nog te moeilijk hebben om rechtop te staan. "Wat een moederkloek altijd doet sidderen", denk ik dan.
Toch ende Nietwaar?
@Mephisto,
Toch! 🙂
Got that right baby, ik zag het pas later, ik ga er over vertellen, misschien.
🙂
je schoot, je pen, je schept leven en gevoel, voor anderen die meevoelen met wat je, in je waanzinnig knappe stijl, verwoord. Volhouden, de maan is over het sterkste licht heen… de dagen lengen, de hersft is nog ver weg.