Deze avond heeft hij me eindelijk te pakken, we lopen elkaar al een paar dagen mis, laten her en der berichten achter, maar we hebben niet gesproken, niet gehoord.
Ik vraag hem hoe het is, hoe het gaat.
‘Ja lekker,’ zegt hij en vertelt: ‘Ik ben met de kleine onderweg naar een vriend.’
Zijn vrouw heeft elke donderdagavond een meeting met een groepje vrouwen, een stuk of twintig, dit keer bij hen.
‘And probably bash about men,’ giebelt hij in mijn oor. Ik hoor zijn grinnik, hij schaamt zich.
En ook ik moet giechelen. Dat kan hij zo mooi, een beetje om zichzelf lachen.
‘Ah, ja,’ zeg ik, ‘je klinkt als een échte man.’
Samen moeten we lachen.
Man oh man, wat mis ik hem.
En die kleine.
‘Ja,’ vertelt hij verder, ‘zodra de eerste twee vrouwen binnenkwamen, klemde die kleine zich aan mijn been. Sindsdien heeft hij niet meer losgelaten. Ik heb hem maar mee genomen, maar eigenlijk is het laat voor hem.’
En weer moet ik lachen. ‘Ook al een man’s man. Och wat mis ik die Lieverd.’
Ik gebruik ons geheime woord.
Zoals ik het zo vaak tegen die kleine zei, Lieverd, en hem kietelde en kuste, honderdduizend kussen van mijn hart. Hij wist mijn naam niet, die mocht hij niet weten, hij noemde me zoals ik hem noemde, Lieverd.
‘Och,’ zegt hij met een uitroepteken. ‘Hij mist jou ook. Van de week stond ik op het balkon een sigaretje te roken, toen hij kwam en zei: "Let’s go Lieverd, let’s go." ‘
‘ I’m on the case,’ zegt hij.
Jezzebel,
Verwegistan
Wat een leed
Own picture
oh!
geen woorden even verder:)
Mooi, Jezz :-))
Golvende woorden…
🙂 Thanks, voor jullie reacties.
Verwegistan, is ook ver weg:>)
Het gaat lekker. Niks mis mee dan.
Goedemorgen Liefies,
@Annet, ja, heel ver weg, alienated voel ik me soms. Afgesneden van de mensen van wie ik zoveel houd.
@K, wat denk je, als ik mijn stukje onderteken met "Wat een leed," dat het lekker gaat?
Dag Liefies.
Bedoelde ook niet met jou in dit geval.
Sterkte Jezz, maar je hebt de uitroep: "wat een leed" totaal onderhevig gemaakt aan devaluatie van de betekenis!
Met wie gaat het lekker dan K?
Ik vraag het je omdat ik benieuwd ben hoe je er naar kijkt.
Uiteraard heb ik wat een leed zo vaak gebruikt dat jij denkt dat het allemaal wel meevalt, vergis je niet… Er staat altijd een kern van waarheid.
Ik vraag hem hoe het is, hoe het gaat.
‘Ja lekker,’ zegt hij en vertelt: ‘Ik ben met de kleine onderweg naar een vriend.’
-Deze bedoelde ik. Je schrijft het toch zelf?
-En wat betreft ‘wat een leed’. Ik denk dat het komt hoe ik tegen het leven aan kijk. Met zo’n term bevestig je de status en dat vind ik niet zo verstandig. Het blokkeert.
Thanks K, voor je uitleg.
Ja, hij zegt: "Ja, lekker," zoals mensen zo vaak zeggen, "Ja, goed hoor."
Maar als je vraagt wat dan zo lekker of goed gaat, dan krijg je het verhaal.
Bij hem ook niet zo lekker dus. Hij vlucht zijn huis uit met zijn zoon, laat op de avond, onderweg naar een vriend.
En ik zeg "Wat een leed," meestal relativerend, maar altijd met een kern van waarheid. Er zit hier natuurlijk een groot verdriet.
Of dat wel of niet blokkeert, I dunno.
Dit is mijn manier.
Mooooi geschreven weer.
XScram