Dwaas in de nacht
Als ik naar huis loop zie ik kuikentjes in de gracht, van die pluizige bolletjes, oh man, zo lief, zo mierzoet, soms moet je huilen.
Maar dat is onzin, ik kwam niet langs het water en toch gaat dat beeld door mijn hoofd, was het gisteren, eergisteren?
Ik ben de dagen kwijt, mijn ritme te pletter gekletterd op de kinderhoofdjes. Waar gaat het over?
Ik voel me een dwaas, in de nacht. Al die flarden die een dansje zijn begonnen, waar ben ik, hoe ga ik, wat doe ik… Geen moment van reflectie, geen tijd. Door, verder, nu niet piepen, nog zoveel te doen, zet dat leven op de rit, nu niet afhaken, niet duikelen, door met fladderen en kwetteren.
Oi va voi, hoeveel maanden is dit al bezig? En ik heb zo weinig geduld. Maar het gaat ook zo godvergeten langzaam veel te snel. Waar ben ik, hoe ga ik, wat doe ik… Ik heb geen idee.
Er zijn nog steeds momenten diep in mijn buik, dat ik in andere talen spreek, soms in het Engels, vanavond in een druk restaurant in het Ivriet, toen ik de aandacht van de ober wilde. Een situatie die me zo bekend is, daar zo dichtbij, zo ver, diep in mij, maar daar was ik niet. Ik ben hier, ik moet nog wennen, kleine beetjes tegelijk.
Jezzebel,
Amsterdam
Join the club, sweetie :-))
Ja precies. Doorgaan met fladderen en kwetteren tot het leven zich ontvouwt en je op een dag constateert:" hé, ik glijd gracieus door het water!".
Goedemorgen Liefies 🙂
@Jaap, I know, tijd, elke dag een beetje verder.
@K, 🙂 dat die dag dichtbij mag zijn! 🙂
Kuikentje wordt zwaan.
Oi va voi…22 mei Paradiso.
komt goed meis..
Ach ja, wat doe je met pluizige bolletjes…
wegblazen denk ik dan…
En neem de tram dat klettert minder met die lange benen van je.
Ik weet het, Nederland is geen vriendelijk land voor nieuwkomers. Het is daar ook zo vlak, allemaal, zo OpPeRvLaKkIg..
O sorry, ik mag niet meer zeuren van mijzelf. Schoonheid scheppen is belangrijker.
Een inval, gisteren, opde weg naar ‘n terras met biologisch voedsel:
Mijn hart maakt altijd een sprongetje, als ik de ongenuanceerde vrijheden herlees van die in wezen lieve dame die Jezze nog altijd is (of in elk geval doet uitschijnen te zijn 🙂
Laat dat een hartversterkertje zijn voor het lieve, kleine kuikentje (dat in wezen al veel groter is dan Nederland ooit zal worden).. Cheerz! 😉
Kuikentjes zijn gewoon natuur
Wij maken er mierzoet van, toch?
En ook hier nog wat af te sluiten en op te ruimen.
Goedemorgen Lieverds,
@Morgaine, thanks 🙂
@Frap, het beeld van die kuikentjes – en gisteren zag ik ook jonge puppies, overal babietjes – het laat zich niet zo gemakkelijk wegblazen, soms word je keihard geconfronteerd met de leegte van je schoot.
@Mephisto, niet mogen zeuren, is ook typisch Nederlands, toch? 🙂
@Mephisto, 🙂 thanks, lief je woorden.
@Annetta, kuikentjes, net zo goed als ik, maken deel uit van de natuur, indeed.