Shabat Shalom

Ze noemt zich G.I. Jane

Shabat heeft bezit van me genomen. Ik zag de zon ondergaan en de Joegoslaaf met al zijn knechtjes thuiskomen, dat was niet zo handig, maar ja, in het raam van mijn souterrain kom je de wereld tegen.
Shabat Shalom, ik heb een wijntje voor mezelf ingeschonken. De telefoon is uit. Deze avond is van mij. Ik verwacht dat ze elk moment door het open raam naar binnen stapt. Ze heeft het zelf gezegd: “Ik weet waar je woont.”
Gister kwam ik haar tegen op de verjaardag van mijn allerbeste vriendin, zij die zo mooi de paarden voor de wagen kan spannen, in haar nieuwe koetshuis. Oi va voi, wat ben ik trots op haar. Zij weet hoe het moet. En ik rotzooi maar wat aan, vroeger konden we daar om lachen. Misschien komt dat weer, over een tijdje.
Daar kwam ik haar tegen, zij die dankbaar was dat ik de eerste sigaret opstak. Ik ben nog niet zo goed ingeburgerd en roken vind ik lekker als ik het naar mijn zin heb.
Ze was die dag op dieet, samen hebben we de quiche veroverd en wat moesten we lachen om dat gesodemieter van ons. Ja, ik herkende haar meteen, daar hoefde ze haar naam niet voor te zeggen. Ze noemt zich G.I. Jane. En ik weet dat het waar is, ik hoor het haar zeggen, de mooiste quote ooit: “Suck my dick!” Zij heeft schijt aan dronkennaadje, ze heeft ballen, ze is een vrouw met pracht tanden.
Ik vraag of ze me thuis wil brengen, zij heeft een auto en ik hoge hakken waar ik die middag al heel wat kilometers op heb versleten, op zoek naar een baan, mijn eigen weg, mijn God, ik kies ze wel uit, de impulsen van mijn verlangen, dit keer verstopt in een villawijk, gewone mensen kunnen daar niet komen, geen trein of bus. Maar ik zet door, op mijn hoge hakken, ik zal er komen en ook gaan. Ik heb besloten het te willen, dan weet je het wel.
Ik vertel het haar. Ze doet nog een keer heel erg stoer. “Je bedoelt jij woont in Oost en ik moet naar West,” vraagt ze voor de ironie. Ik beaam, ik wijk niet. Ik vind dat ik het verdiend heb en zij is leuk, dat begrijpt ze vast.
Ze lacht breed, “Je hebt het verdiend. Ik breng je.” Maar op een gegeven moment vind ik het genoeg en zij is nog lang niet moe. G.I. Jane heeft haar op haar tanden, ze doet er nog een. Maar ook ik moet lachen. Samen met een andere vriendin van vroeger roken we een joint, ook dat is nogal confronterend, we kunnen er samen om lachen. Want de wereld draait zoals ze draait op de heupen van een buikdanseres. Zij weet er alles van. Ze bouwt op dit moment haar eigen huis. Dat had ik al gezien toen ik in een opwelling haar handen pakte en vroeg wat ze had gedaan. Ze bouwt haar eigen nest. Een man in depressie, een vader om wie iedereen zich zorgen maakt en twee kinderen die de ruimte nodig hebben, ze heeft de eerste steen geraapt. Want er is een tijd voor alle dingen en voor alle seizoenen onder de zon. Ze is zo mooi! Blij dat ik haar weer zie, zij die zo lekker om zichzelf kan lachen.
Uiteindelijk houd ik het toch langer vol dan G.I. Jane. Maar dan gaan we naar huis. Natuurlijk wil ze nog een wijntje. Ze sopt mijn speculaasjes in het laatste restje en klimt door het raam naar buiten.
Ze komt snel terug, ze heeft het beloofd.

Shabat Shalom,

Jezzebel,
Amsterdam