Dromen
Mag ik nog even tegen je leunen? Gisteren heb ik genomen, om te treuzelen, en te dromen, heel even mijn ogen dicht. Van binnen naar buiten en weer terug, daar heb ik ze gesloten. Ik moet wennen aan het nieuwe perspectief. Van onder naar boven.
Heel mijn leven heb ik op de top van de wereld gewoond en uit menig zolderraam gestaard. Bovenste verdiepingen kwamen mij toe en ook de rots was een plek uit de hoogte. Ik zat niet in de golven, maar er ver boven.
Op mijn nieuwe huis drukt de zwaartekracht van het hele pand. Ik kon het voelen, die eerste nacht. En ook de wereld heeft een nieuw gezicht als ik in het raamkozijn zit van mijn souterrain. Mijn uitzicht een close up van de goot en de gracht. Aan de overkant zitten de zwervers op mijn huid. Soms laten ze me naar adem snakken, zo dichtbij, ze hebben mijn ritme.
Elke dag kijk ik er naar, wat wil de wereld me vertellen, mooie beelden die aan mijn raam voorbij trekken. Echte schuiten, bootjes en lovers rederijen, het was zo zonnig gisteren, zo echt Amsterdams, ik ben uit het raam geklommen. Mijn rug tegen de muur, mijn eigen huis in mijn nek, de adem van de stad heeft bezit van me genomen.
Ik heb gebeld, gesproken en gemaild, de boodschappen van mijn hart. Lang niet alles en iedereen, maar her en der heb ik aan de bel getrokken. En verder was ik niet meer vooruit te branden, de zon, haar vlammende vingers en een lazy afternoon. Mensen die voorbij kwamen moesten lachen, ik weet niet waarom en lachte terug, de wereld in my face, hoe anders.
Weet je, het getal dertien is geen ongeluksgetal.
In het Jodendom is het de numerieke verbeelding van het goddelijke. Soms zijn er geen vliegtuigstoelen met dit nummer en ook in hotels slaan ze dit getal vaak over. Geen plek waar mensen graag vertoeven, het verband van alles kan soms aardig knellen.
En toen ging de telefoon. Met de mobiel aan mijn oor ben ik weer naar binnen geklommen. Een televisiemaatschappij die de weg van weinigen bewandelt, lekker moeilijke programma’s is wat ze me vertelden en ik moet giechelen. Oh God, zo bijbelvast ben ik niet, dat wordt schateren volgende week als ik het van dichtbij ga bekijken.
Duim toch maar, je weet maar nooit.
Shabat Shalom
Jezzebel,
Amsterdam
Picture: J. Simon
mooi geschreven… enne… succes met die televisiemaatschappij; ik zou benieuwd zijn als ze zelf zeggen dat ze de weg van weinigen bewandelen.
13 is een vrouwelijk krachtgetal. Eigenlijk zouden we ook 13 maanden moeten hebben, zodat we beter synchroon lopen met de maancyclus. Lekker moeilijke programma’s lijkt me echt leuk om te doen. Spannend, succes!
Amsterdam, geen tussenstop,
zon, werk, mail, phone
hm, ritme!
Een blog met een lach, dank je wel. Geniet van de zon, vandaag weer.
En ik blijf voor je duimen.
Dikke kus!
Een souterrain met een raam….ik zie het in mijn verbeelding,wat een fraaie plek waar jij woont,en dan die heerlijke bloedhete zon en het valt mij ook op dat mensen zo blij zijn en lachen….bij de VPRO?
Zooooo!!!!
Lots of suc666666!!!!
Reactie is geredigeerd
Mooie foto van jou,Jezz!
lekker opstaan en lekker gelezen.
smeer je wel in hoor.
Amsterdam, ze is er!
:)))
Vaste grond, Jezz. Wat voelt dat fijn. Take your time to smell the flowers.
En natuurlijk duim ik voor je.
Reactie is geredigeerd
het was Socrates die het al zei: velden en bomen leren me niets, het zijn de mensen in de stad die het doen"……
kijk naar ze en leer…..
geniet van de zon, je souterrain, je loomheid en luiheid….bekijk de dingen maar eens vanaf de onderkant…..dat biedt misschien nieuwe perspectieven :))
(doet me denken aan lang geleden, toen ik korte tijd met de man in een souterrain woonde…..
maar ik kreeg er toch wel snel genoeg van eerlijk gezegd….ik keek liever in de smoelwerken van de voorbijgangers dan tegen al die benen….het benauwde me, net zoals de stad me benauwde….ruimte had ik en heb ik nodig….
ten slotte…wederom I’ll point my toes for you next week…….het wordt weer spannend….
hug and jegkys….
ps:mooie foto…..echt heel mooi…
Reactie is geredigeerd
Treuzelen is goed, laat je niet opjagen. Zelfs niet door ‘het goddelijke’.
Mijn eigen huis in mijn nek. En het plein tegen je buik gedrukt. De zwervers onder je arm, onder je hoede. De gracht gorgelend en het wier langs je lippen, zullen we samen…….nou ja, hier dan even:>)
Is jubelen met een teen ook goed?
Als ik die gefotoshopte dame hierboven zie denk ik ze kan wel een moedervlekkie gebruiken.
Hoi liefie. Hoi Jezz. Sjavoea tov! Mensen die me zien geloven het niet direct, maar ik heb verrassend brede schouders. Kom gerust even leunen. Morgen wordt een mooie dag, je zult het zien. En ik heb het nu niet over die 28 graden buiten. Je gaat het maken Jezz. Want, kwetsbaar als je bent, je bent zo krachtig. Het gaat je lukken. Je kunt het. Truste.
Dank voor je reacties. 🙂
13/4 is mijn verjaardag. Allicht dat dat geen ongeluksgetal kan zijn!
En dat moet een mooi zicht zijn, Jezzy die als troll uit haar holl komt gekropen, als een reptiel afkomend op het eerste ochtendgloren..
Lang geleden dat ik nog zo zat! Maar hè, binnenkort ik ook weer, op 1 hoog, eigen stek, terug een eigen plek. Mag dan wel niet zo begaafd zijn als u (zie Eline), maar begrijp uw stappen even goed als de mijne in Gent.. Suxxes! 😉