Gisteren

Dromen

Mag ik nog even tegen je leunen? Gisteren heb ik genomen, om te treuzelen, en te dromen, heel even mijn ogen dicht. Van binnen naar buiten en weer terug, daar heb ik ze gesloten. Ik moet wennen aan het nieuwe perspectief. Van onder naar boven.
Heel mijn leven heb ik op de top van de wereld gewoond en uit menig zolderraam gestaard. Bovenste verdiepingen kwamen mij toe en ook de rots was een plek uit de hoogte. Ik zat niet in de golven, maar er ver boven.

Op mijn nieuwe huis drukt de zwaartekracht van het hele pand. Ik kon het voelen, die eerste nacht. En ook de wereld heeft een nieuw gezicht als ik in het raamkozijn zit van mijn souterrain. Mijn uitzicht een close up van de goot en de gracht. Aan de overkant zitten de zwervers op mijn huid. Soms laten ze me naar adem snakken, zo dichtbij, ze hebben mijn ritme.
Elke dag kijk ik er naar, wat wil de wereld me vertellen, mooie beelden die aan mijn raam voorbij trekken. Echte schuiten, bootjes en lovers rederijen, het was zo zonnig gisteren, zo echt Amsterdams, ik ben uit het raam geklommen. Mijn rug tegen de muur, mijn eigen huis in mijn nek, de adem van de stad heeft bezit van me genomen.

Ik heb gebeld, gesproken en gemaild, de boodschappen van mijn hart. Lang niet alles en iedereen, maar her en der heb ik aan de bel getrokken. En verder was ik niet meer vooruit te branden, de zon, haar vlammende vingers en een lazy afternoon. Mensen die voorbij kwamen moesten lachen, ik weet niet waarom en lachte terug, de wereld in my face, hoe anders.

Weet je, het getal dertien is geen ongeluksgetal.
In het Jodendom is het de numerieke verbeelding van het goddelijke. Soms zijn er geen vliegtuigstoelen met dit nummer en ook in hotels slaan ze dit getal vaak over. Geen plek waar mensen graag vertoeven, het verband van alles kan soms aardig knellen.

En toen ging de telefoon. Met de mobiel aan mijn oor ben ik weer naar binnen geklommen. Een televisiemaatschappij die de weg van weinigen bewandelt, lekker moeilijke programma’s is wat ze me vertelden en ik moet giechelen. Oh God, zo bijbelvast ben ik niet, dat wordt schateren volgende week als ik het van dichtbij ga bekijken.
Duim toch maar, je weet maar nooit.

Shabat Shalom

Jezzebel,
Amsterdam

Picture: J. Simon