Daar heb ik vandaag iemand behoorlijk pijn mee gedaan. Ik belde haar op, op de sterfdag van haar zoon. En ik was zo blij om haar stem te horen, zo dichtbij haar te zijn, dat ik de verkeerde dingen zei, misschien te dichtbij, te dichtbij, ik was blij. Ze wilde verdrietig zijn.
Ze liet me niet meer praten, ze hing op. “Nog veel jaren.”
En ik voelde haar pijn. En die van mij. Ik huil terwijl ik het opschrijf.
Ze heeft geen idee hoe dierbaar ze me is. Hoe haar zoon aan de wortels ligt van die boom die ik nu ben. Ik wilde het haar vertellen, hoe belangrijk hij voor mij is geweest. Hoeveel er is gebeurd, hoe er iets op zijn plaats terecht kwam, door die dappere zoon van haar.
Oh mijn God, dit is het moeilijkste verhaal dat ik totnogtoe verteld heb. Ik weet niet hoe ik weet niet hoe.
Voorzichtig, voorzichtig, het zijn de woorden van mijn dag. En ik probeer het werkelijk, ik weet wat er gaat komen, ik heb er al vaker naar gekeken.
Een van ons gaat uithalen, dat wordt huilen, dat wordt huilen, zoals mijn moeder vroeger altijd zei. Afscheid nemen doet pijn, dat kun je voelen. Morgen is er een nieuwe fase, een nieuw begin, de rest van dat krankzinnige leven van mij.
Ik probeer er goed naar te kijken, het heel precies te voelen, ik wil het weten.
En echt het gaat best goed, ik doe mijn best, zij ook.
Ik kan er niet bij, ik kan er niet bij.
Erev Chag, erev chag… de woorden zitten in de herhaling al een paar dagen in mijn hoofd. Het is dat godvergeten bloedoffer, paskal lamb, de uittocht uit Egypte, de rommel er uit. Er is nog zoveel te vertellen. Maar mijn tijd is op, de stekkers er uit, tot het volgende moment dat ik weer in de lucht ben. Ik hoop dat het snel is, ik heb nog een verhaal te vertellen.
En hier schreef ik het op.
Om te kijken of het waar is, of het klopte, of het recht van leven heeft.
Jezzebel,
Tussenstop
Art: Hila Lulu Lin, U41
Ongrijpbaar……….
Groeten, Henk.
Succes Jezz, met je eigen vaste grond.
Het is gemakkelijk, iemand te verwonden met woorden. Zelfs met de beste bedoelingen.
Wat gister betreft: ik verschuil me niet. Ik verkies alleen niet alles overal te vertellen. Mijn keuze.
Dat lam – woest is mijn zoon daar elk jaar om. Waarom konden ze niet gewoon verf gebruiken, wil hij weten. Ik heb geen antwoord.
Neem de kans.
Los van het virtuele duik je in de inkt.
Take good care of yourself….take good care of your self en tot later Boeroeboeroe vrouw; )))))
Gaat toch allemaal helemaal weer goed komen! Als ze dit gelezen heeft is het al goed, haast. Jaja, voor al uw wijze geruststelling is er Sombrero op bestelling!
misschien was het haar eigen schuld…ze wilde gewoon verdriet…verder niets….
ga jij je stekkers er zo dadelijk maar weer eens uittrekken…en snel weer inloggen, want je hebt massa’s te vertellen…..
en niet te hard rennen met die lange prachtige benen van je…..take your time and be patient now and than..
hug and jegkys….tot gauw…
Wat geen olifant lukt gelukt soms een zuchtje wind : de mist wegblazen. Wacht zittend op die olifant op dat mooie zachte zuchtje wind en de zon zal weer schijnen, praten gaat dan vast anders, misschien wel weer heel gewoon.
Reactie is geredigeerd
Goedemorgen Jongens, ik kom nog even gedag zeggen.
@Henk, ja, ongrijpbaar, misschien komt het nog.
@Eline, dankjewel. Chag Sameach Lieverd, straks.
@Prom, morgen komen mijn spullen, de boeken, de verf, de kwasten en kroontjes pennen… ik heb nog een verhaal te vertellen, morgen kan ik het opzoeken. 🙂
@Dag lieve Isis, je maakt me aan het lachen. 🙂
@Eric, op bestelling? Het gaat vast goed komen. Ik hoop het en zal er mijn best voor doen.
@Jeg, dankjewel prachtige vrouw, ik ben er vlug weer, zo snel als ik kan.
@Jacob :-), mooi, je woorden, dankjewel.
Zorg voor Jou, en dank voor verhaal.. tot snel ziens hier!
Stekker eruit,
jezelf aan!
liefs.
Heel mooi! En de kunst ook!
take care Jezzebel,tot gauw 😉
Wat gaat het ineens snel!
take care, maak er wat moois van :))
Kus
Sterke benen…jij kunt dat wel hebben.
Dit is een vrij precaire situatie, ik begrijp je het verhaal lezend. Soms is voelen en dan denken wel goed, misschien zelfs nu, je kan het verwoorden, het geeft je plaatsbepaling,ontnuchtering..soms moet je iets hards voelen en verstandig handelen, soms kan je iets voelen en geeft het je gedachten die je in de goede richting sturen, zeker je instinctieve gevoelens..iets waar je later pas achterkomt ..eigenlijk zijn het twee fenomenen die onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden en soms zijn verweven met elkaar en wel degelijk goed kunnen samenwerken voelen en denken.Eigenlijk verwoord je het zelf al.
Je leert ervan en zal je sterken.
Praat het uit, maak van je hart geen moordkuil.
Succes met de situatie en ik ben ook benieuwd hoe het verder met je gaat.
groet,
koen
Reactie is geredigeerd
Lieverds,
Ben ik weer even. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, internet cafe, dus, en zo. 🙂
@Morgaine, oi va voi, laat het snel zijn. Ik ben zo ontheemd zonder mijn gesprek met de wereld. KPN zou vandaag een lijntje leggen, maar het is ze niet gelukt. Tot zeker dinsdag dat ik niet kan kletsen. 🙂
@marsjan 🙂 dankjewel, ik hoop dat de stekker er weer snel in gaat, toch.
@annet, dankjewel 🙂 ik doe mijn best.
@Heer Lot, tot snel 🙂
@Alice, het gaat zo ongelooflijk traag! Ik word gek van alles dat geregeld moet worden en eindeloos duurt. In Tel Aviv bel je, de volgende dag heb je het hele rataplan gebruiksklaar. Hoe zo duurt het in dit overgeregelde land zo godvergeten lang? 🙂 Wat een leed!
@Fravapa, eindeloos lange benen 🙂
@Koen, ik geloof werkelijk dat het zo is; eerst voelen, dan denken.
Ik voel, dus ik denk, dus ik besta. 🙂
Dag Lieverds, tot de volgende keer dat ik weer even in de buurt ga struinen, zolang ik nog niet mijn eigen lijntje met de wereld heb.