Ik zit alleen op het balkon, langzaam wordt het donker en steeds kouder, zoals gisteren en eergisteren. De wereld heeft weer flink aan me getrokken. Ik zou het je willen vertellen, even delen. Maar vanavond praat ik met je in stilte. Mobiele telefoon naast me.
Weet je waar ik naar verlang? Die prachtige stiltes, dat hummen in mijn oor, in jouw oor.
Wat vertelde je me nou?
Dat doe je af en toe, soms zet je me op het verkeerde been. Dan weet ik het niet precies. Je woorden zo stellig uitgesproken, ze maken me in de war. Wel de momenten dat ik mijn oren spits.
Vroeg je nou of ik je in bescherming wilde nemen?
Vraag die bij mij steeds blijft hangen.
Je gaat dwars door je eigen verzoek heen, vandaag zoals gisteren.
Weet je, ik weet waar je doorheen gaat, ooit heb ik daar zelf ook gestaan. Toen de Palestijnse Honingzuigertjes (ook wel sunbirds of hummingbirds genoemd) een nest bouwden voor het raam op ons balkon. Ik vond het zo treurig, ze lieten me zien hoe je dat doet, terwijl ik bezig was dat van mij te bevuilen, af te breken.
Ik koos anders dan jij. Eerst voelen dan denken. Ik ging waarheen het me bracht, pas later heb ik er naar gekeken hoe het precies zat, tot die tijd deed ik het op mijn intuïtie. En het was werkelijk beangstigend en confronterend, ik vond mezelf zo lelijk.
Maar nu begrijp ik het. Ik kan dat niet zo goed, met een leugen leven, ook niet die ik mezelf op de mouw speld. Ik moet het precies weten, vroeg of laat, ik wil weten hoe het zit en wat mijn eigen rol is in de puinhoop die ontstaat. Dan is er een beetje rust in al die rommel. Goed en kwaad, mooi en lelijk, haat en liefde, zij horen bij elkaar.
Ter herinnering, voor mezelf, wil ik het je hier nog een keer vertellen. Ik moet het nog hebben over de Qetoret, zoete wierrook, het hoogste offer in de tijden van de tempel, kracht van leven en dood, de puurste bestanddelen, alleen het beste goed genoeg, op dat ene vuile ingrediënt na.
Schoonheid zit niet alleen in de zoetste soorten kaneel of de geurigste mirre er is een bestanddeel dat rottend smerig is in dat hoogste offer.
Oi, het heeft met tikoen olam (helen van de wereld) te maken.
Maar daar hebben we het nog wel eens over.
Jezzebel
Tussenstop
Art: Hila Lulu Lin, pninim (insides) 2
als je de handen te klein zijn om de oren te bedekken, kun je niet anders meer dan luisteren, luisteren naar de waarheid, die is soms mooi soms lelijk, maar altijd daar
Ik vind je monologen altijd prachtig. Ik begrijp niet altijd alles, maar voel de kracht van je taal. Warm ( aanbevolen).
de nacht
die kijkt naar mij
die is stil
die praat niet
die beweegt niet
die is er alleen
en laat zich aan jou zien
zo eenvoudig is liefde…..
dat gedicht stuurde ik naar de VKBloggedichtenwedstrijd….
maar nu krijg jij hem voor vanavond….
jegkys..
Reactie is geredigeerd
Nee, dan de smaak van koriander, waarin de leugen van de hemel woont. Soms lijkt een woord genoeg, soms lijkt de twijfel.
Je bent mooi, Jezz
Ingelogd in zwart/rood
Wat mij steeds treft is je herhaalde toevoeging "Tussenstop". Is een reis ooit ten einde? Is het nog steeds een reis als de tussenstop een eigen leven krijgt?
Goedemorgen 🙂
@Hansan, soms is er ook maar een kleine trilling nodig om te worden geraakt, mijn oren zijn heel gevoelig 🙂
@Oliphant, dankjewel 🙂
@Jeg, wat mooi! 🙂
De nacht kan je soms zo mooi omhullen, maar soms is zij ook een monster, dat gapende gat dat je met huid en haar verzwelgt.
@Prometheus, koesbarah in het Hebreeuws, och man, hoe ik verlang naar handenvol van die zoete geur. 🙂
@Noud, leuk dat je er bent! Het was werkelijk een Tussenstop, met een duidelijk begin en een zo spoedig mogelijk einde, daar waren we het allemaal over eens.
Uiteindelijk heeft het precies zes weken geduurd.
Aanstaande maandag is het voorbij, dan gaan we het eens over Adam hebben, met en zonder komma. 🙂
Oi, heb je gezien hoe stralend vandaag wordt?
Ik zit al twee dagen in deze toren opgesloten omdat er nog steeds geen sleutel is voor mij.
Vandaag ga ik er uit, naar buiten, ook hier nog even afscheid nemen, op die andere rots.
En nu maar snel naar thuis.
terug van weggeweest;) en nu even aan een inhaalrace bezig om alle verhalen te lezen;)
geniet van je dag 😉
Mooi geschreven weer!
‘Schoonheid zit niet alleen in de zoetste soorten kaneel of de geurigste mirre er is een bestanddeel dat rottend smerig is in dat hoogste offer.”
Ja, dat is wat de geur de geur maakt…
Is ze weer 🙂
@Zev, nog even, bijna thuis. 🙂
@Heer Lot, dank voor je tijd en belangstelling, waar ben je geweest?
@Gingy, dankjewel 🙂
@Morgaine, weet je, toen ik voor mijn eindexamen een scriptie moest schrijven toen deed ik iets gewaagds 🙂
Puntenscoren deed je door een boek te pakken, dat aan flarden te lezen en het daar over te hebben. Leraren Nederlands zijn er gevoelig voor.
Maar ja, ik wilde het weer anders, en zo.
Ik heb geschreven over Parfum en daar werkelijk (op mijn schoolse manier) research voor gedaan, een jaar lang.
Ik heb met een Neus gesproken en ik heb er heel wat over gelezen. Vanuit verschillende disciplines.
Heel interessant, dat wat een geur ‘aantrekkelijk’ maakt. 🙂
Weet je, wat een blog aantrekkelijk maakt. De Geur en Chemie.
Neus. Ogen. Een Oor. Zo gek. Hoe kan het.
🙂
Weet je, het zijn er vijf, die zintuigen.
Cinq…
Mis poes. Voelen, proeven, en het zesde. Six.
Ik weet dat niet zeker Nicolaas, ik geloof dat dat zesde met voelen heeft te maken, zoals denken.