Taboe

Een nieuwe week begonnen. Ik heb zin in een verhaaltje, een sprookje, in godsnaam iets liefs, voor mijn part een leugen.
De confrontatie heeft me pijn gedaan. Lelijk vind ik mezelf. En nu ben ik op de vlucht geslagen.
Maar ik weet dat het geen leugen was. En dat ik het niet zei om je pijn te doen, hoe verboden mijn woorden ook. Taboe, ik heb het aangeraakt en me flink bezeerd.
Zeg eens eerlijk, hoe vaak was het voor jou aantrekkelijk, de ellende, de misère en al dat gekruip van mij? Volgens mij is het de power of survival. En de manier waarop maakt niet uit. In awe voor de manier dat je wist te ademen en die deelde, met mij.
Pijn en verdriet zijn lelijk, daar ben ik mee opgevoed, laten we het er vooral niet over hebben, zo mooi als het glinstert en verblindt, je kunt de regenboog zien in zoete, zachte leugens. Zij bestaan ook en in al die pracht en praal kun je denken dat het veilig is, comfortabel, maar jij en ik weten allebei, klatergoud en alle formules voor geluk en succes, ze troosten niet.
En ik zag hoeveel pijn ik je deed. Dat liet me zo verschrikkelijk schrikken, ik kan mezelf niet meer verdragen. Maar weet je, ik gaf je het diepste van mijn ziel. Zo goed als ik er bij kon.
Ik durfde te zeggen wat ik voelde. Ik deelde het met jou. Bij jou wist ik me veilig. Totdat ik zag dat je me haatte. Taboe. Iemand die vertelt over pijn, over misbruik, over misdaad die mag je niet aantrekkelijk vinden.
Liever een slachtoffer dan een god, die weet dat victim en victor uitwisselbare begrippen zijn, on the wings of a butterfly.

En nu probeer ik me te verbergen.

Jezzebel,
Tussenstop

Foto: ?