Daar ben je

Man oh man. Was het zeven jaar? Misschien acht?
Je bent me eigen, ik ken je, het was gisteren, vinden we allebei.
Daar ben je. In mijn nieuwe leven. Een tafeltje in de waag. Net als toen, de naam zo zwaar. 
Dat kan jij zo mooi, jij stapt er met heel dat prachtige lijf op het keerpunt in. Jij hebt mijn oorlog meegemaakt. En zoveel moois verteld. De helft geloof ik niet, de andere helft knijp ik met heel mijn hart fijn. Zoals je vingers.
Man, laat me nog even aan je zitten, mag ik een kus? Ah ja, natuurlijk, ik onderbreek je doel. Dat was me lang niet close genoeg. En zo dichtbij, zo angstig dichtbij. Bij jou ben ik op afstand dapper, een beetje zoals jij.
Ik zag het wel, je ogen die van links naar rechts schoten, zoals die eerste keer. Vlinders in mijn buik. Zeven, acht jaar geleden? Het was gisteren!
We gaan leuke dingen doen, zeg je. We gaan heel veel leuke dingen doen. En dan pak je me vast, midden op straat, op zo’n prachtig oude gracht.
Ik proef je, ik ruik je, oh man, ik voel je, je lichaam.
En je ziel, zoals die van mij, is een pirouetje gaan draaien. Zoals auto’s slippen in een ijskoude nacht. Zoals toen, met een knal de hemel in. Zoals nu. Zoals gisteren.
Daar ben je. Blijf nog even.

Jezzebel
Tussenstop

Art: Mimmo Paladino