Jankerig. Geïrriteerd. Mijn huid weer rauw. Mijn hele lichaam doet zeer.
Pijn schiet door mijn flanken. Oh God, uitkijken, oppassen, een misstap zo gemaakt. Belangrijk om in balans te blijven, in elk geval niet te struikelen.
Ik ben soms zo verschrikkelijk moe. Ik zou zo graag eens een moment alleen willen zijn. En dan de bodem raken. Geen beoordelende ogen, geen lippen die alles beter weten, geen raad en geen goede adviezen, geen waarde, en in godsnaam geen reminders voor dit of dat, ook geen scenario’s, ik weet het ongeveer wel en soms kan ik het niet meer horen.
Een maanstond verder, alweer, de leegte van mijn schoot. Al die tijd was het delen, vertellen, uitleggen, aanhoren, luisteren, tanden op elkaar. En nu is het op.
Twee dagen te vroeg, precies op tijd. Dinsdag te belangrijk om te versjteren. Vandaag kwam ze binnen. Daar is zij, La Grande Dame, pleasure of pain, in haar volle ornaat. Ze overvalt me als een sluier, zwaar als een baksteen. Langzaam maar vastberaden wiekt zij zich naar mijn bewustzijn om daar al mijn aandacht op te eisen. Deze twee komende dagen zal zij het ritme van mijn dag bepalen. Mijn wereld vernauwd.
Geen zinnig woord meer met mij te wisselen. Ik weet het. Ik zou me willen beschermen. Terugtrekken van de wereld, de dingen en de zaken, alles dat moet. Ik hunker naar een plek waar ik alleen kan zijn. Waar het veilig is. Waar ik kan zweven en kelderen, met al mijn gewicht op mijn hakken of mijn knieën, op de puntjes van mijn tenen. Struikelen doe ik het liefst alleen.
Vraag me niet waarom dit, of waarom dat. Daarom. Omdat de wereld draait, zoals zij draait op het ritme van een buikdanseres. Ook eentje die het op haar heupen heeft.
Jezzebel,
Tussenstop
Bromtollen moet je af en toe even laten uitdraaien .krijg je zo’n mooi geluid mmmmmmmm
als dat bijna afgelopen is, opnieuw oppompen.
Met de mooie kleuren die jij draagt kom jij vanzelf weer opgang.
Stiltepunt.
het is er altijd!
groetekus
ené
zullen we ff gewoon wat gaan leunen?
Oi oi Jezz!! Hou je vast.
Tanden op elkaar Jezz. En als dat niet meer werkt: leunen mag altijd.
Sterkte van een man die het gevoel dus niet kan. Nou ja, behalve dat kinderloze…
Gewoon aanwezig, luisterend, helpend waar nodig en mogelijk, en vooral duimend. Dikke kus!
Even uitstuiteren tot er weer ritme in zit. En Dinsdag weer helemaal top voor het gesprek! Gaat lukken!
Ben een gewone man, heb zelfs geen Opel Kadett. No kiddo’s da’s waar…
Ja Jezzebelief…zie je me zo zitten…..een beetje dikker in het vel, maar verder wel zo ongeveer…alleen mijn opgeheven blik richt zich op iets anders dan het jouwe..het doet er niet toe…..
we lopen weer synchroon….
dat is wel lekker om te weten, nietwaar!!!!!
ik ga nog even iets moois plaatsen..
slaap jij maar lekker…en just let it go….
tons of luv.jeg.
Goedemorgen mooie Lieverds 🙂
@Jacob, dankjewel Lieverd, fijne woorden, maar ik voel me zo’n smoezelig doekje…
@René, zij is er altijd…
@Flax, laat mij nog maar even liggen. 🙂
@Solvejg, diep ademhalen, dat helpt ook. 🙂
@Eline, niet verkrampen, juist niet, ademhalen door je buik kan al het verschil maken. 🙂
@Man, Eric, dankjewel. Dat kinderloze is best een confrontatie, elke keer weer.
@Jaap, dikke kus! Fijn dat je er bent. 🙂
@K, even diep ademhalen, het is werkelijk belangrijk. 🙂
@Klaas, ik ben een gewone vrouw, we hebben er allemaal wel eens last van.
@Jeg, big fat kiss. Ik kom even bij je kijken. 🙂
Ik aarzel met een reactie, geef ik ook niet, maar luister wel naar je ….
Hè lekker, nóg iemand die jankerig is! Om hele andere dingen,triviaal misschien.Maar toch…
En dat op deze uitgelaten zonnige lente dag, waar ik de eerste vlinders al weer voorbij heb zien fladderen.
Succes morgen!
hey jezzelief, … 🙂
Lieverds, ben ik nog even voordat ik mijn bed in stuiter, want oi va voi, adrenaline en zo… 🙂
@Gingy, ik heb het je vaak gezegd, maar ik meen het werkelijk, ik ben blij dat je er bent. Dat ik kan vertellen. Dat je er altijd bij bent.
Dankjewel.
@As, het jankerige is er al weer af, ik ga mijn tanden maar eens laten zien, ik moet er opeens om lachen, om dat rare zooitje dat ik er soms van maak. 🙂
@Alice, Lieverd! Ik kom. 🙂
Zondag dacht ik dat het 10 maart was maar het was de elfde, 11 maart de geboortedag van mijn vader, had er nog wat aan willen doen. Iets weerhield me opnieuw terug te gaan in de tijd. En ikzelf vergat de tijd ook.
En jij schreef maar door in dezelfde ca(dans) die je zogoed vasthoudt. Wat een stabiliteit.
Hmmmmmmmm.
">)
Mijn ouwe appeltje wil niet aanbevelen. En de pc loopt op stroop. Ik ga nog even.
Leve het uiten
leve het schrijven
leve het leve
en diegene die durven te leven; )))))
Goedemorgen mooie prachtige vrouwen 🙂
@Annetta, ben je oké Lieverd? Dank voor je lieve woorden, maar ik moet er soms echt heel erg hard mijn best voor doen. Het komt lang niet elke dag vanzelf.
@Isis, oehhh… mooie woorden. Lechaiem! Op het leven.