Oh God!
Oi va voi! Ik heb je zoveel te vertellen. Ik hoop echt op je geduld. Luister nog even. Dit gaat nergens over. Veel te zenuwachtig! Zeg maar gewoon bang!
Ik heb gesolliciteerd op een baan die net even te hoog gegrepen is. Tikkie boven mijn kunnen. Werkelijk een droombaan voor iemand die zo betrokken is als ik. Dat bedoel ik niet om mezelf op de borst te slaan, het is lastig als je interesses breed liggen en je jezelf in zoveel dingen en zaken met huid en haar kunt verliezen. Geloof me, je hebt de afgelopen maanden met me meegeleefd, dat is echt geen pretje. Maar wel die baan, die hoort daar helemaal bij.
Ik kan er al mijn interesses in kwijt, alles wat ik geleerd heb, oh man, oh man. Een baan bij de televisie, één van de best bekeken programma’s op de Nederlandse buis, zo heb ik me laten vertellen, ik weet het niet, ik ben hier nog maar drie weken. Omein, omein, laat het waar zijn.
Weet je, ik ben er zo godvergeten uit, net terug, weet ik veel wie belangrijk is, de movers en shakers, zij die de poppen aan het dansen krijgen, omdat de wereld draait, zoals ze draait, enfin, dat heb ik je wel eens eerder verteld.
Op die ene vacature zijn honderden brieven binnengekomen, dat weet ik zeker. Dit is dé baan voor iemand die er verstand van heeft, daar droom je van.
En weet je, ik ben maar gewoon een magere broodschrijfster, iemand die het wel met heel haar hart doet, maar heel eenvoudig, voor de hoogste bieder of wie er toevallig voorbij wandelt. Allemaal niet zo hoogstaand. Wel leuk, en daarom deed ik het, zo goed als ik kon. Lekker vind ik het om af en toe weer mijn tanden in een totaal ander verhaal te zetten. Gewoon, omdat ik het wil weten, hoe dat is, als je dit of dat doet. Ook van een ander.
Uhm… ze hebben me gebeld, e-mail verstuurd, hard copy is per snailmail onderweg, oftewel ik ben uitgenodigd voor een gesprek, aanstaande dinsdag. Mijn God, ik ben opeens zo bang!
Oh man, dat red ik nooit, voor deze baan komen de kopstukken van de Nederlandse journalistiek uit alle hoeken en gaten. Zij hebben gestudeerd, ik ben maar zo’n rommelaar in de marge, ik deed het in het veld, vanaf het begin, enkels er in. In de blubber toen ik midden in een weiland een koe uit een sloot liet takelen, toen ik nog maar net begon en op zoek naar nieuws die klemme koe tegenkwam. Het werd een pracht verhaal. Tot over mijn oren in de bagger, het plaatselijke krantje kreeg de diepgang van een echt aards drama, koe gered.
Ik stond boven op het winkelcentrum toen het werd ontruimd, geruchtmakende bommelding, misschien wel de eerste van Nederland (op de geintjes tijdens je examen na, uiteraard), fototoestel in mijn tas, het was een prachtfoto! Door de landelijke Grote Broer, die hele verkeerde, wakker overgenomen.
Maar daar wilden ze me niet langer hebben. Ze werden wat moe, zo vlak voor het pensioen. Ze hadden hun wel verdiende rust zo dicht bij het einde toch anders voorgesteld en dat kwam er op deze manier met mij niet van. Ik vond dat we de Rara-demo tegen Shell moesten verslaan, maar dat was ze net te link(s). Toen hebben ze me weg getreiterd. De chef riep me bij zich, het speet hem, ik kon het niet, eigenlijk was ik nergens goed voor, hij zou het zeer op prijs stellen als ik direct zou vertrekken, ik moest maar in het boetiekje van mijn ouders mijn hart ophalen, daar was vast nog plaats voor mij. Hij zei het er letterlijk bij.
Dat was het moment dat ik rustig werd, ik was misschien net negentien. Ik keek de 58-jarige man aan. Hij stond er klaar voor om met mij de strijd aan te gaan. Ik gaf het hem niet. Ik vond het goed, ik zou wel verder kijken, ik liet het hem nog weten als ik iets anders vond. Tot die tijd moest hij het helaas toch met mijn schamele talenten doen, ik had een jaarcontract en je weet hoe dat gaat, dat geldt voor beide partijen.
Ik kreeg de juridische afdeling van De Grote Broer over me heen. Ik ging naar de rechtswinkel, waar ze helaas niets voor me konden betekenen, en ik schreef ook even een brief naar een spectaculair roddelblad. Dat leek me wel wat. Als ik toch nergens voor deugde kon ik het best daar eens proberen. Nee, niet de zus met die vinger tegen haar lippen, dat had ik zo langzamerhand wel gezien, ik kwam bij de rebellen. Lang verhaal.
Ik vond het leuk, in de bosjes, op de feesten en partijen, beetje kletsen, veel laten babbelen, vooral goed luisteren. Daar heb ik het geleerd, het echte vak, zoals je dat alleen in het veld leert, de constante confrontatie met de mensen om je heen, zij die een verhaal te vertellen hebben, als je het maar weet te vragen.
Dat heb ik een behoorlijke tijd volgehouden, een jaar of zeven, totdat het genoeg was en ik een ander plan had. Ik vertrok naar Israël. Eigenlijk wilde ik er niets liever dan verdwalen, door de straten van Jeruzalem, met een fototoestel. Ik had bedacht fotograaf te worden voor National Geographic, daar had ik aanleg voor. 🙂
Zover is het nooit gekomen, toch heb ik mijn boeltje bij elkaar gepakt en een intensieve ‘inburgeringscursus’ gedaan op een instituut waar je zowel de taal als de historische, actuele en religieuze achtergronden leerde van dit krankzinnige land met dat enorm bonkende hart.
Ik kwam bij de televisie terecht als producer van het nieuws. Al meteen de eerste dag was ik er bij, historische gebeurtenis, vrede met Jordanië, niet veel later kwam Arafat terug in Jericho en in Gaza. Ik was in Baghdad en in Polen bij de herdenking van de 50-jarige bevrijding van Auschwitz, ik heb vragen aan Clinton en aan Peres gesteld, ik heb oorlogsmisdadigers geïnterviewd. En ook de slachtoffers, ik was bij busbommen, bij katyusha inslagen, ik heb onder vuur gelegen en op een luchtbed in een luxueus zwembad midden in de woestijn, waar de Conferentie van de Vrede werd gehouden en het nog nooit zo stoffig was.
Ook dat heeft me gevormd. Ik heb er veel geleerd. Totdat ik terecht kwam bij het krantje van de Vereniging. Ook daar heb ik mijn hele hart er ingestort en ik hoop dat ze het zich op een dag zullen herinneren. Toevallig is de eerste kleurendruk net uitgekomen, is de acquisitie nu een professioneel feit, kan het blad overleven, misschien ook nadat het bittere bloedgeld van maror is opgedroogd. Ik hoop dat ze het niet vergeten, dat ik daar heel erg mijn best voor heb gedaan.
En nu dus dit…
Lieverds, ik voel een einde naderen. Ik droom maar een beetje, nu dat nog kan, straks, als ik toevallig door krankzinnige mazzel misschien weer iets totaal anders ga doen, net een tikkie te hoog gegrepen, zal er van dromen niet veel terecht komen. Dan zal ik moeten denken in vlekkeloze formules, streng getimde blokken en hapklare brokken. Dan blijft er van gewoon een beetje zitten, even denken, even goed voelen, echt niet veel over.
Dan ga ik een punt zetten en schuif weer een droom in een lade. Voor later, als ik ben uitgestuiterd.
Dit is nog niet het einde, maar ik wilde je vanavond even vertellen dat ik het voel komen.
Jezzebel
Tussenstop
Art: Louis Soutter, Force Sacree
Gelezen en 18 ingevuld. En ik ga dinsdag voor je duimen. Maar potverdorie maak je niet te klein zeg! Kijk anders nog even bij de link die ik nu even ga opzoeken. Moest ik opeens aan denken.
Waar ik aan dacht was http://www.volkskrantblog.nl/bericht/109695
Zeg mover… shaker… dit is pieken. Het einde dan? Je zegt het, teken er voor. Go!
nee inderdaad net wat Eline zegt, laat ze zelf al die excuses maar verzinnen! Jij gaat ze geen aanleiding geven 🙂
is het waardevol om te weten welk nr ik moest invullen ? 8, acht, ik hoop dat het je moed geeft :), … ik zal ook voor je duimen Jezz !
9…..goed getal….3 x 3 = 9..ieder zingt zijn eigen lied…..nou??? jij dus ook en wee als je niet op je mooist, best, geweldigst, stuiterend vol energie en waanzinnige goede moed en wil om te krijgen… en met desnoods opgeblazen lef, naar dat gesprek gaat…..
want zo werkt het….vroeger, maar nu nog steeds….jij weet het..ik ook….
gewoon praten en dan na een uur of wat buiten staan met de baan in je zak…..ai ai..ik ken het Jezzlief….en ik weet ook hoe bang je nu bent….ook dat ken ik…..maar niets te verliezen, alleen iets te winnen…..
dans ook maar net als ik :))
Jezz. wat een staat van dienst heb jij, prachtig, daar kun je al trots op zijn!
Ik heb een winterpaardenbloem geplukt en trek de blaadjes uit: hij is het wel, zij is het niet, hij is wel, zij is het niet.
Wat over blijft is het hart van de bloem dat over de regenton springt.
Ik ga me verslangen, denk ik.
High up! Come and trip it as you go on your light fantastic toe! Reach out and touch Jezz!
Excellence is the result of caring more than one may think is wise.
Risking more than what is considered safe.
Dreaming more than one may think is practical.
Expecting more than one may think is possible.
Excellence, the seed of our breath.
May the Light of the Creator merit us al Etz Hachayim – Tree of Life in the blink of an eye.
11, gekkengetal.
Ik hang een lapje in de boom voor je, een rode.
YEAH! En jou laten ophouden met voelen zal toch niemand ooit lukken!
En weet je, ik ben maar gewoon een magere broodschrijfster…= stujot (kletskoek, voor Nl-taligen)
Good morning Lieverds, vandaag weer een drukke dag. Alweer zal ik er niet veel zijn. Zul je duimen voor me, misschien dat ik vandaag mijn eigen plek vind…
@Eline, Achttien, mooiste getal van allemaal, dat getal van het leven. Ik heb de link gevolgd van Hem en Haar, ik weet niet zeker of dat in verband met mij staat. En ik weet trouwens ook niet zeker of dat stuk ‘rolbevestigend’ was, zag je dat het geschreven was door ‘haar’ (Morgaine :-)) Zag je dat zij het analyseerde hoe de dingen en de zaken werken?
Ik geloof dat ze daar gelijk in heeft. Maar ik weet niet zeker of dat op mij van toepassing is.
@Klaas, Dit is definately stuiteren 🙂 Geen einde en geen begin. 🙂
@Alice, acht is een (pr)acht getal toch? Je kunt er de mooiste woorden van maken. 🙂
Dikke kus Lieverd, ik ben altijd blij als je er bent.
@Jeg, ik moet zo om je lachen. Och, pracht vrouw, wat houd ik toch van je! Je begrijpt me zo goed. Zoals ik jou zo vaak zo helder zie, alsof ik je zelf gemaakt heb, zou mijn moeder zeggen, maar dat is anders. 🙂
Reken maar dat ik er mijn best voor ga doen. Weet je, waarom dacht je dat ik dit heb opgeschreven? Ik was even de dingen en de zaken voor mezelf op een rijtje aan het zetten, voordat er weer iemand in mijn haren gaat hangen en vertellen dat het ‘heus niet mee zal vallen’. Daar kreeg ik gisteren een staaltje van, voordat ik dat telefoontje kreeg met de uitnodiging voor aanstaande dinsdag. Het zal allemaal wel, de norm, het gebruikelijke, maar zoals mijn mooie denkende vriendin al zei, ik heb wat anders te bieden, niet vergeten… 🙂
@Gingy, thanks Lieverd, ik rotzooi maar wat 🙂
@Annette, wat is hij wel en zij niet? Mooi hart dat over regentonnen springt, ik werd daar blij van. 🙂
@Frap, 🙂 Oh man, ik ben zo zenuwachtig, en giechelend blij… heel, heel misschien… oi va voi! 🙂
@K, oi, wat een prachtwoorden! Ik ben er blij mee! Kippenvel. 🙂
@Morgaine, elf is precies het getal dat ook bij mij past, volslagen krankzinnig, mesjogge in sommige kringen. Ik ben blij met dat lapje, mooie prachtige vrouw!
@Eric, zul je me er aan helpen herinneren, als ik het vergeet? 🙂
@Jim, geen stuyot, het is waar, maar niet de enige waarheid. Dat is belangrijk in het oog te houden.
Dag Lieverds, vandaag weer druk zoals ik al zei, maar duim nog even, alsjeblieft.
🙂
Reactie is geredigeerd
Jezz: ik was ooit een van haren bij hem, maar het stukje van de link is door een andere haar geschreven.:) Als Lillith sloop ik een paar weken geleden weg en begon mijn eigen blog..
Morgaine, fijn dat je er bent, oi va voi, ik dacht dat jij de enige was… Blij dat je voor jezelf bent begonnen, ik luister zo graag naar je verhalen, ik koms straks even buurten, als het me lukt tussen de bedrijven en de toestanden door. 🙂
Godverdomme Jezz! En nu gáán ervoor! Ophouden jezelf naar beneden te halen. Geef die angst een schop onder z’n kont en ga op eindeloos lange benen naar die afspraak!Je bent niet voor niets uigenodigd Vrouw!!
Ik denk aan je!
Jezz, als ze jou niet aannemen, zijn ze jou niet waard!
Ik duim gigantisch voor je!
Dikke kus!
Hoi Jezz. Ik weet ook niet of het van toepassing is, dat Hem en Haarblogje. Maar ik voelde dat je je te klein aan het maken was en moest er toen aan denken. For what it’s worth. Zet em op, tuurlijk kun je dat wel, jij hebt lef! Kadima! Dikke kus.
PS he wat grappig, wist ik helemaal niet van Morgaine!
nog lang niet uitgestuiterd
hou dat gevoel vast
dat is HEt gevoel voor dinsdag
veel succes liefs Moon
This is it! Ik zou ervan uitgaat dat zij daar alleen op jou hebben zitten wachten. Dinsdag gebeurt het: de eerste bladzijde van je nieuwe hoofdstuk!
Oh God!
Lieverds, weet je, ik heb heel veel te vertellen. Werkelijk een verhaal en ik heb de kracht niet meer.
Maar ik wil je toch iets zeggen, over de zaken en de dingen. Over alles dat je roept, oproept en afroept, als je maar eindelijk eens je mond opendoet.
Vandaag heb ik een prachtig pand bekeken, hartje, hartje, hartje Amsterdam! dat van vroeger, dat van mij. Daar waar mijn diepste wortels liggen, die van mijn opa en mijn oma toen ze trouwden in de Portugese Synagoge, toen ze zich nog niet hoefden te schamen dat ze Joden waren.
Ik weet niet waarom deze plek naar mij toe kwam, het lijkt me te mooi om waar te zijn. Een prachtig souterain, er is zelfs een klein piazzaatje, weet ik veel, binnenplaatsje, en een tuinhuisje, een thuisje om te schilderen, man, dat wordt atelier!
En ik ben nu zo verschrikkelijk misselijk. Ik heb een lagere huur aangeboden, maar dan schilder ik het zelf, knap de boel een beetje op. Het leek die andere makelaar geen probleem, hij zou het met zijn client bespreken. Morgen hoor ik het. Maar morgen ben ik onderweg, ik moet ergens in deze wereld nog een verhaal optekenen, van een opa, een man die zich zorgen maakt over zijn kleinkinderen, hij vreest misbruik. Werkelijk geen gemakkelijk verhaal. Hoe moet dat? Hoe houd ik mijn hoofd bij elkaar?
Laat me nog even dromen, voordat ik het loslaat, want oi va voi, als het willen eenmaal begint, dan houdt het nooit meer op. Een plek vlak naast de snoga, recht tegenover het Joods Historisch museum, met de dokwerker, die dwarse Nederlander, voor de deur. Op het pleintje spelen ze jeu de boules. En op Poeriem zou ik sjikker mijn eigen huis kunnen binnen rollen, volgend jaar, want net voorbij. 🙂
Mijn God, die van mij, heeft soms rare geintjes.
Schuin links een prachtige gracht en daarachter de kassen van Hortus Botanicus… het is zo mooi!
Oi, oi, oi, zul je voor me duimen, nog een keer… dit lijkt me zo prachtig, het is de eerste plek die ik ben tegen gekomen waarvan ik dacht… weet je, hier zou ik best gelukkig kunnen zijn.
Ik duim nu ook met m’n tenen Jezz!!! :-))
Is het in de buurt van de Willemstraat in de Jordaan? Mijn neef Philippe is aangenomen op de toneelschool en zijn ouders kochten een pand voor hem daar. Aan de Spiegelstraat zit Gallery Lemaire, Finette-nicht heeft daar de leiding, zij is helemaal joods:>)En nog veel meer familie woont daar in Amsterdam. Ach ja.
Nee Annet, dit is aan de noordoostkant van het centrum, de Jordaan ligt ten westen van het centrum.
Die plek moet voor jou zij Jezz! Vertrouwen en we duimen!
Good morning Lieverds,
Ik kom nog even de boel een beetje aan kant maken 🙂
@As, komt goed hoor. 🙂
Je kunt niet je hele leven bang zijn.
@Jaap, dikke, vette, echt kus! 🙂
@Eline, ik doe mijn best.
@Moon, nog lang niet uitgestuiterd! 🙂
@Willy, Lieverd, wat houd ik toch van jouw realitische kijk 🙂
@Jaap, blijf duimen, Lieverd, blijf alsjeblieft duimen, ook met je tenen, ik heb nog wel wat te wensen. 🙂
@Annetta, niet in de Jordaan, zoals Jaap al zei, in de buurt van het Waterlooplein.
@Jaap, 🙂
@K, dankjewel Lieverd!
Jongens, vandaag weer een drukke dag. De computerman komt, ik moet nog op stap en ik krijg waarschijnlijk te horen over dat huis.
Oi, oi, oi, oi en pas vanavond weer tijd om het je te vertellen.
Tot later liefies, tot straks.
Met veel plezier gelezen, en dus aanbevolen.
Kom eens spieken bij ScrambleX.
Weer wat anders, maar altijd prima.
Keep going !
Wat ben je streng Jaap:>)
*Duimt*
🙂
dat zijn leuke berichten bij thuiskomst,
Nog een duimer erbij dan.
Don’t sell yourself short Jezzebel! Net te hoog grijpen is ook dromen, en zonder uitdaging wat dan? Don’t worry about a new place, she’ll find you ;-).
Goedemorgen 🙂
Zie je hoe mooi de zon vandaag haar gewaden heeft uitgevouwen?
@ScrambleX (wat een pracht ontbijt ;-))dankjewel, ik kom zo ook even bij jou kijken.
@Annet 🙂 Precies weten is lekker, hoor.
@Eric’s Art, thanks 🙂
@Zev, dankjewel 🙂
@Flaxorca, dat klinkt leuk, maar daar zul je toch echt iets voor moeten doen.
Mooi plaatje! 🙂
Ah dat bedoelde ik ook niet, in order to be found, you’ll have to put yourself out there first ;-).
hm… misschien hebben ze juist iemand nodig die NIET in vlekkeloze formules en hapklare brokken schrijft… en hebben jou uitgekozen voor dat gesprek omdat je zo bent als je bent. daar zou ik in ieder geval van uitgaan als ik naar zo’n gesprek mocht…
Ach Malle Babe,tuurlijk red je ut!
Je bent buitencategorie,je kan werklijk ALLESSSSSSSSSS!!!!!
Het zit enkel in je kop,laat het wegwaaien die onzekerheid!!!!
HOPPA!
Ennnnnnnn…..hoeist afgelopennnnn???