Als ik mijn ogen dichtdoe kan ik je ruiken. Dan waan ik mezelf weer even in de taxi, helemaal alleen onderweg van luchthaven naar huis. Dan weet ik het weer, al de dingen die ik was vergeten toen ik daar was. Telkens neem ik me voor om er beter op te letten, alles wat me blij maakt in dit krankzinnige land van mijn hart.
Maar in al die jaren slaag ik er nooit volledig in, steeds opnieuw raak ik het kwijt.
Toen maakte dat niet veel uit, en op een bepaalde manier zelfs blij, de mooie fijne zaken kon ik steeds opnieuw ontdekken, zo kon ik er nooit genoeg van krijgen.
Genoeg was er simpelweg niet. Nooit genoeg van dat waar ik werkelijk naar verlangde.
Ze hield me gevangen omdat ze het wel beloofde, heel geheimzinnig van uit de verte insinueerde, en toch… telkens niet meer dan een zweempje van de sluier. Heel even was ze er, soms alleen de lucht die verschoof, zodra je het merkte was ze verdwenen, die mysterieuze godin van blijdschap en geluk.
Vandaag zou ik het me beter willen herinneren. Al de dingen en de zaken die me soms zo krankzinnig gelukkig maakte. Ik zou ze nu zo graag precies weten, gewoon, voor een beetje kracht, eenvoudig wat kleur voor de dagen die met Hollandse precisie traag voorbijtrekken in grauwe sleur.
Vandaag is alweer niet zo lekker. Ik ben uitgeput. En eerlijk gezegd valt er helemaal niet veel te klagen. Zij zijn best lief en doen hun best, en ook ik heb een soort ritme gevonden dat best oké is, niet ideaal maar toch.
Werk komt met nieuwe opties naar mij toe en ik vind het best leuk. Nogal verschillend, maar grappig is dat ik al mijn kunsten en fratsen mag gebruiken. Best lekker.
En toch zit ik er helemaal doorheen, ik ben het spuug en spuugzat. Zo frustrerend die huizenjacht. Ik voel me log en traag op de computer die niet van mij is, en nog lang niet ideaal ingericht. Maar dit is wat ik heb, en echt, ik ben best blij met wat ik kreeg, maar soms is het allemaal zo krankzinnig langzaam!
Voor ieder wisse wasje heb ik een verklaring of vergunning nodig, die ik moet downloaden, aanvragen of uitprinten en dat gaat lang niet allemaal goed. Soms kruipen er dagen en weken overheen voordat ik weer een ander feitje, stupide trivialiteitje op de rit heb.
Het voelt als zuigende modder, dit godvergeten onverzettelijke land, zo stuurs, zo star, zo Calvinistisch in haar lijden. Keihard, op boerenklompen.
Als ik mijn ogen dichtdoe dan verbeeld ik me dat ik het raampje opendraai en dat de zeelucht die ik zo goed ken, me toch opnieuw laat schrikken, alsof ze me kietelt. Ik die het allemaal zo goed weet, dit was ik vergeten, daar smeert ze me mee in.
En dan moet ik giechelen, oh, straks, straks als ik alles weer op z’n plaats heb, een was in de machine, dan sneak ik naar mijn eigen plek. Plek van dit land, die ze me zo gul gaf, de rots waar ik kan dromen. Nergens anders op de wereld zo’n plek, waar de lucht en de lucht samen komen, waar de grond de bodem raakt en dromen, idealen en grote geliefden altijd broeien. Liefde in dit land van haat. Goddelijke liefde op rotsige bodem. Moet je eens kijken hoe snel en licht je daar van gaat lopen.
Als ik mijn ogen sluit dan ruik ik de sinaasappelbloesem, dan hoor ik het optrekken van autobussen, ‘s ochtends heel vroeg. Als ik mijn ogen sluit zit zij onder mijn huid.
Maar in dit land van drassige polder is dromen geen groot goed. Te zweverig voor koude tenen, die zich in klei hebben ingegraven in plaats van er uit getrokken.
Land van mijn hart, houd me nog even vast, herinner me je geur, je vrolijke lach en ratelende stem. Blijf nog heel even bij me. Kus me nog één keer op alles dat ik ben vergeten. Ik heb je zo nodig.
Ik mis je zo.
Jezzebel,
Tussenstop
Art: Odilon Redon
Ja, Jezzebel, je zit in het verkeerde land. En in het verkeerde vel. In dit modderland heb je een dikke huid nodig, al was het maar om alles wat onprettig is te pareren. Maar het went wel, hoor, straks schijnt de zon volop en vind je je boomstronk…Houd moed.
het is onzin…..je zit niet in een verkeerd land….geen enkel land op zich is verkeer..en overal is wel wat…..als je in vreschillende landen een tijd hebt gewoond dan weet je dat maar al te goed…je kunt zelf heel veel doen om het prettiger te maken…
Nederland kan geweldig zijn om in te wonen lijkt me….je hoeft niet die klei-mentaliteit te hebben…..niets erger dan dat….
probeer het gewoon Jezzlief…het zal je lukken….ik weet het zeker..maar wel op jouw manier en dat betekent ook dat je geduld moet uitoefenen….keep going on the good red road :))
Ach Jezz., heimwee, het zal altijd blijven….
Nee Jezz, dromen zijn nutteloos, dit land, deze stad, is àf.
Geen stijl, maar des te meer karakter heeft de stad, / een harde en benepen eigenzinnigheid, / die zich de maat van alle dingen waant.
Wennen? Nooit aan wennen!
Goedemorgen 🙂
@Oliphant, ik geloof net als Jeg niet in een verkeerd land, verkeerde plek, of verkeerde huid.
Het is even wennen, zoals Klaas zegt, en dat lukt je nooit helemaal.
@Jeg, still walking… on the good red road 🙂
Het is precies zoals jij zegt. Overal is wel wat en nergens is het verkeerd. Maar er zijn momenten dat ik het land van mijn hart heel erg mis. En… geduld is niet mijn sterkste kant, daarom mopper ik hier een beetje. 🙂
@Klaas, ik zal er nooit aan wennen, beloofd! 🙂
Boker or Jezz. Het is geweldig proza. En toch klopt het niet. Het land waar je woont wordt meer dan door wat dan ook – voor jou, voor mij, voor iedereen – gedefinieerd aan de hand van de mensen met wie je omgaat. Als je die mensen gevonden hebt, valt de klei spontaan van je klompen.
Slauerhoff lezen! dat zal je
goed doen. Beseffen dat het ook
iets universeels is, dat gevoel,
dit land, hier, daar, nooit… 🙂
Ik ben het met Eline eens. Het land ben jij, en van klei kun je goed boetseren:)Maar ik snap je heimwee:)
Schud die klei nou maar van je af en boetseer uit dit bestaan hier je eigen plek. Natuurlijk heb je heimwee, natuurlijk gaat het allemaal godvergeten langzaam, natuurlijk ben je hier nog niet op je plek. Natuurlijk Jezz…natuurlijk. Maar het is wat de anderen hierboven al zeiden en wat je zelf beaamt. Geen enkel land is verkeerd, elk land heeft zijn eigen pro’s en contra’s, zijn eigen licht en donker, warmte en kou ( letterlijk en figuurlijk). Ach je weet het immers wel…
sinaasappeltje pellen…wat is het toch altijd fijn je te lezen…
Volgens mij maakt het niet veel uit, al die mooie en ellendige en vermakelijke gevoelens heb je daar en hier of waar dan ook. Misschien worden ze in het ene land weliswaar wat sneller getriggerd dan in een ander land. Dan zit je hier misschien juist wel goed, omdat het zo verregaand verzompt is schreeuwt je hart nog harder.
groetekus
rené
Hey, mooi mens, wat ben ik toch blij met je. 🙂
@Eline, natuurlijk is dat waar, maar net te gemakkelijk. Het land van je hart is de plek waar je blijft, niet slechts verblijft, ook als het niet gevormd wordt door de mensen met wie je omgaat.
Ik ben prachtige mensen in Amerika tegengekomen, ik wil er nooit meer wonen.
@k. van vulpen, weet je dat hij degene was op wie ik me echt verheugde, ik ga er toch eens achteraan 🙂
@Morgaine, met je mooie koppie, met je vingers in de klei is best lekker. Ik hoop dit weekend weer eens mijn vingers ergens in te zetten, te smeren en te vormen, oi hoe ik verlang naar een beetje tekenen.
@As, ik weet het wel, maar soms gaat het zo tergend langzaam… ach, en ook dat is niet meer dan een fase, ik weet het, ik moet er even doorheen. 🙂
@Eric, blij met je woorden 🙂
@René, 🙂 Misschien heb je gelijk. Dat lijkt me lekker. Echte kus!
Lieverds, tot later, ik zit er weer helemaal doorheen vandaag. 🙂
Calvinisme… wees blij dat het niet Luthers is ;-). En toch geeft ze zoveel moois, die koude klei, en zoveel dromen…
Mijn god wijffie Jezz wat kán jij schrijven zeg,ik heb jou gemist,wat een klasbak!
Hoe je het theatraal en groots formuleert….I like it!!
X X X X X!!!!