Voor jou

Kom, kom nog even bij me zitten, even delen. Ze heeft me iets moois gegeven, dat wil ik graag met je delen, zoals zij met mij. Ze gaf, zodat ik het kan doorgeven, door haar. Aan mezelf natuurlijk.
Mijn mooie denkende vriendin heeft er haar best op gedaan. Op de laatste dag dat we samen waren, die paar uurtjes voordat ik vertrok, toen wilde ze even alleen zijn, toen ging ze zitten om de brief aan mij te schrijven waar ze het al eerder over had, toen we samen naar onze laatste expositie gingen. Ik sleepte haar de prachtige wereld van Kibbutz Cabri binnen. Een kibboets waar etsen nog op de ouderwetse manier gemaakt worden., De chevereh hadden Israëls mooiste kunstenaars uitgenodigd, ze mochten er een weekje zitten, gratis en voor niets. Ze zouden de toverkunsten van graveren leren van de beste leermeesters, in koperen platen, in asfalt en in teer. In ruil hoefden ze alleen maar kunstwerkjes te maken. Een paar tekeningen, met het hart.
Daar gingen we een week voor mijn vertrek samen heen. Op de fiets naar het Tel Aviv museum, ik was er al eerder geweest, bij deze tentoonstelling die me zo ontstellend diep raakte in haar prachtig gedrukte eenvoud. Ik wilde hem nog een keer zien, met haar.
Toen heeft ze het boek voor me gekocht met de portfolio’s van de kunstenaars. Dat wilde ze me niet direct geven, ze wilde het bewaren, voor het laatste moment en er iets in schrijven wat me bij zal staan.
Vandaag pak ik het uit een lade, en ik moet lachen als ik kijk naar de geprinte pagina op goedkoop A4 waarop zij haar afscheidsgroet aan mij tikte. Er zit een bloemetje tussen al die repen schots en scheef geplakt plakband, en ook liet ze een dot tabak vallen. Ze is de enige die ik ken daar die zelf haar shag draait, dat vindt ze fantastisch, vrij en exotisch met je eigen zakje tabak. Ze heeft er een machientje voor en waar we ook gaan, elk restaurant, daar worden alle attributen met grote zorg uitgestald als zij zich klaar maakt voor het ritueel, samen een sigaretje roken.
Zo ook die laatste avond samen. We waren zo sjikker, zo wazig, maar we hebben nog één keer heel erg gelachen, samen, toen ik met grote verbazing toekeek naar de puinhoop die ze maakte van haar laatste geschenk aan mij. Vandaag is het mijn grootste bezit. Luister nog even:

dear Jez
you are the braves human creature I have ever met. I have known you for 2 and a half years, this years of very close intimate friendship that gave me the opportunity to watch your choices, and big dramas you encountered &created (in the same time of course). I have seen you again and again begin your life from the beginning. writing again and again a brand new chapter in the beautiful-never-dull-moment-book of your life. you all the time have picked the choice that takes you in it’s end to a new beginning. that’s why I believe you are the great artist, your destructiveness powers are equal to the creative power of you.
without any hesitation you destruct what you have build with enthusiasm and with much energy, thinking, planning and dreaming for a long time.
if it’s a story of real falling in love with one man or another. you never go with a flirt step by step, in the first enounter it is a big love matching story, you are not protecting yourself at all, no gradation, not slowly steps. and than come the heart that is bleeding. and it is with blood that you begin your new encounter. and it’s all the time, this breaking heart happens, in the first moment you feel that he can not enter the shoes you made for him in the drama of love &hating yourself. wanting so much a man that love and see you, one that can take care of you but want in the same time to control everything and to know better. because if you do not know bettter -who are your at all. and if he can not control you and put himself there and know better -who is he at all?
it can be a job, it can be a career, it can be the country you choose to be it’s citizen and to put all your beliefs in it and than from one moment to the other, to understand that the only homeland you are seeking for is only your creation. and the only homeland you want to destruct is the homeland you yourself create.
and this is your creative soul, your creative sole. one that need to be the only one that know the only way to make it, and that is the thing that put her so lonely.
it is your own starving soul that want to loos it-self in something bigger and containing, but in the same time it is your own starving soul that can not trust only itself.

I do not know if it is the letter that you want to get from me in this moment of leaving Israel.
but I feel to give this to you. I want you to know that I see all the prices you are paying. and that i am proud to be so close to such a creative soul like you.

i think that the 2 of us really have experienced deep conversations and sometimes we were lucky enough to touch trembling ideas, shivering thoughts, new linkages and connections in the -universe-of-ideas that was greater and deeper than each of us.

so my dear friend, i hope and also feel – that your new begin will take you much more higher in your art. your writing and your daily life. i hope if it is in your possibility, that the desert of beginnings will be only in your art experience. but that your 3 dimensional reality will find an economical and emotional stability. (can it happen? can you give it a try?)

i hope that we will find a different way of communication. because after this english writing I will not want to begin a new letter again -it is so hard and disappointing experience.
love you

Vandaag zijn het haar woorden die me er doorheen slepen. Geen tijd om te treuren of te zeuren, tranen zijn voor later, ik heb nog wat te doen.

Jezzebel,
Tussenstop

Art: Menashe Kadishman deep etching