Deze avond ben ik kapot, werkelijk op, maar het sarren gaat nog even door, nog heel even onder elkaars huid, daarna rustig slapen, morgen gezond weer op.
Alweer vlucht ik naar het balkon, ik wil even alleen, enkel mijn eigen gedachten.
Dat is wat ik het moeilijkst vind van zo dichtbij. De onverwachte aanvallen, botte stoten, vette lach, grapjes die niet leuk zijn, zij zuigen al mijn energie. Constant op mijn hoede, vooral mezelf erbij houden, niet vergeten, niet verliezen, want oi va voi als ik uithaal, dan zal ik het moeten dragen, oorzaak en gevolg, actie reactie.
Je duwt me in de verdediging en ik moet goed opletten dat ik die valkuil gracieus ontwijk.
Laat maar, geeft niet, ik doe wel of ik het niet hoor.
Maar zullen we het er nu eens echt over hebben? Over de liefde en zo? Ik zou je willen vertellen hoe je me raakt, hoeveel pijn je me werkelijk doet. Pijn waartegen ik me niet kan beschermen.
Afgestompt het enige alternatief en dat wil ik niet. Ik geloof ook niet dat het mijn taak is om me aan te passen aan jouw giftige angel.
Ik weet wel wat ze zeggen, ik kan je niet veranderen, alleen mezelf. En dat verdom ik. Dat zal lekker zijn, omdat jij er zo weinig verstand van hebt, kan ik verminkt verder, door het leven en zo. Gevoelloos zonder emoties, een mooi denkende machine, grijze brij op lompe benen.
Hij heeft een borreltje gedronken bij een vriend, bouwvergadering noemt hij dat, raar genoeg, net een beetje over zijn taks, en er komen aanvallende steken uit zijn mond. Ik moet goed opletten, één verkeerd woord en we hebben bonje, ik mag nu niet glippen.
Weet je, vandaag zitten mijn handen me dwars. Eigenlijk moet ik mijn nagels vijlen, ik houd er niet van als ze te lang zijn. Het is fijn om de dingen en de zaken met mijn hele vingertoppen te raken. Ook met tikken maakt het groot verschil of je het op de puntjes van je vingers of met al je gevoel doet.
Het ergert me al een paar dagen, gewoon niet lekker, dat gevoel in mijn vel.
Als ik uitgeput van een rondje makelaar dat werkelijk uren geduurd heeft op de bel druk, zegt ze door de intercom met harde, krakende stem dat ze geen zin heeft om open te doen, grapje!
"Oh, oké," zeg ik, ik weet zo gauw niet alerter te reageren en sta daar voor de camera.
Opeens zegt ze lief: "Kom maar Lieverd, je bent welkom hoor."
Als ik boven ben staat ze op de drempel, een warm onthaal, ook al een geintje. Dat doet ze nooit, zelfs niet voor de reperateur van dit of dat.
De rest van de avond is ze lief, leuk en aardig, ik kom even bij haar zitten, bij de televisie. En ze zegt: "Hè, gezellig, weer ouderwets, samen kijken."
Ik kan me geen televisie samen herinneren. Volgens mij was ik er nooit zo heel erg gek op, op een uitzondering na, maar die wist ik dan ook precies. Nu is het nog steeds gissen.
Samen kijken we RTL-boulevard, ik voel me min of meer verplicht, op één of andere manier moet ik een beetje bijkomen, ik ken niemand meer. De cultuur van mijn eigen land is me wereldvreemd. En dat is niet zo handig voor het werk waar ik goed in ben.
Als hij thuis komt ga ik bij hem zitten, hij eet een echt Hollands balletje, wil ik ook een hapje? Nee dank, dat hoef ik niet, ook gehakt is niet echt mijn favoriet.
En dan begint hij. Of hij wat kan vragen zonder dat we moeilijkheden krijgen. Ik krimp in elkaar, dit ken ik, de inleiding.
"Oh," zegt hij agressief, "ik zie het al."
Ik zwijg en luister, mijn hoofd een beetje schuin, mijn gezicht wat afgewend, ik wil hem horen.
"Moet je die baan niet opbellen en zeggen dat je je bedacht hebt?"
Ik begrijp niet waar hij het over heeft.
"Nou! Dat is toch verdomme veel slimmer, als je een goed salaris hebt!"
Ik begrijp niet waar het vandaan komt. De helft van mijn dag ben ik bezig met een pittig verhaal, zondag moet ik er voor naar Zeeland, en de andere helft ben ik met heel mijn hart op zoek om zo snel mogelijk zijn gastvrije huis te verlaten.
Ik probeer het uit te leggen. Dit kun je op twee manieren doen. Waarheid is dat ik het niet allemaal tegelijk kan.
Of eerst een baan en dan weer verder kijken naar een huis. Maar het werk dat ik doe, laat niet veel ruimte, omdat er niet genoeg uren in een dag zitten, dat weet hij wel.
Of een huis zoeken, af en toe wat lap en plakwerk als freelancer, wat momenteel helemaal niet slecht is, en wat armslag houden.
Ik geef het voorbeeld van de dochter van zijn vriend, het hoe en waarom hij mij eerst niet in huis wilde.
"Zij is terug uit Amerika en zit er al een halfjaar, bij haar ouders, en je weet hoe dat is, dat heb je van haar vader gehoord. Zij ging eerst werken en mij leek dat niet zo’n goed idee," vertel ik hem.
Er gaat hem een lichtje op. Hij laat het rusten.
Ik zou hem wel eens willen vertellen, gewoon, zonder boos te worden, dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. Dat het goed komt, dat de banen, de dingen en de zaken met mijn hart en mijn hoofd te maken hebben. En dat die manier van mij soms helemaal zo slecht niet is, dat het best goed beloont.
Het komt wel goed, zou ik willen zeggen, laat dat denken van mij maar vrij, net als dat gloeiende hart.
Er zijn drie foto’s waar ik deze avond uit wil kiezen. Drie verhalen te vertellen, mijn hoofd veel te vol; de dode kakkerlak kwetsbaar op haar rug, de duivels van Escher en Hila.
Mooie Hila, zij heeft me al vaker uit de brand gered.
Weet je hoeveel pijn het doet als pepers en knoflook rauw je vingertoppen raken en in je huid bijten? De volgende dag hangen de velletjes er bij. Want het maken van een salade kost heel wat liefde, bloed, zweet en tranen.
En soms heb ik er gewoon geen zin in. Al dat onderhuidse schrijnen, dat bijtende venijn.
Shabat Shalom,
Jezzebel,
Tussenstop
Art: Hila Lulu Lin, Pilpel
Je hoeft je niet te verdedigen, zou dat helpen?
oef het is al weer laat..ik kom nog even langs om je welterusten te zeggen……
vandaag besefte ik weer eens hoe blij ik ben dat ik geen kinderen heb…dat klinkt misschien hard….maar ik meen het..want wie heeft(of had)eigenlijk geen conflict met ouders….
het is zo onbegrijpelijk voor me dat je zo met je eigen kind omgaat….
Zal ik je moeder zijn Jezz… :))
slaap maar lekker…
FWIW: water off a duck’s back…
Als dat betekent: van je af schudden…met behoud van…
Good morning Lieverds,
@IJskastmoeder, dat helpt zeker, verdedigen is de valkuil die ik gracieus probeer te ontwijken. 🙂
@Jeg, 🙂 je laat me lachen en je doet me denken aan mijn mooie denkende vriendin. Tegen haar zei ik het vaak, je bent niet mijn moeder, niet mijn zus en niet mijn goeroe, jij bent mijn mooie denkende vriendin! 🙂
Fijn dat je er bent Jeg.
@Jerunda, sitting duck? Wat betekent FWIW?
@Eric waarheid is dat we het er nooit echt over hebben, onze angsten, de pijn en de ellende. Heel soms komen we in de buurt, maar liever niet te veel en niet te dichtbij.
Ik heb ooit een schilderij gemaakt, het masker van mijn moeder, ik moet er opeens aan denken. Als ik mijn eigen plek heb ga ik die nog eens maken, maar dan anders, groter, zoveel groter.
Dag Liefies, vandaag een drukke dag, ik heb nog een moeilijk verhaal op papier te zetten en ook de dingen en de zaken kunnen best wat beter geordend worden.
Lekker is dat ik alleen ben, hoewel ik nergens heen kan, ik zit vast in mijn toren, maar er is tijd voor mijn gedachten, de leegte en het hart, dat van mij.
En weet je wat ik hoop? Ik hoop dat ik ook de kracht heb om de boel de boel te laten en ga schilderen al is het maar een piepklein kladje.
Later meer 🙂
Goedemorgen lieverd !
och och och ….
waarom heb je geen eigen sleutel?
IK vind het zelf wel een beetje cru en bot dat je ouders zo snel al zitten te pushen, duwen, trekken, ….
Het is tijd voor iets giecheligs en blij!
Waar kun je het slechts tegen kietelen? hm? hier in je zij?…. oe!! hahahaha, of ook hier op je knieen… :))
vooral NIET in de ogen
wrijven, Jezz. 🙂
Piepklein kladje moet kunnen toch? Tussen de dingen en zaken door:)
misschien helpt zappa weer eens. de vorige bracht je aan het lachen. deel 2 staat er nu ook op. a propos: sauer macht lustig
Je bent veel ontgroeid, die jaren die je weg bent geweest. Zie het niet als een nadeel of onhandig, maar als voordeel, iets extra’s. Gebruik het voor waar je goed in bent.
Zij staan stil blijven staan, jij bent verder ontwikkeld…
onechte communicatie is dodelijk, ga daar snel weg als je leven je leif is! Ik zie dat je morgen bij ons in Zeeland komt, voor dan alvast hartelijk welkom! En kijk goed om je heen, de rust hier is mooier dan de rust elders…
Hoi Jezzie. Vannacht heb ik je al gelezen. Ik wist even niets te zeggen bij zoveel leed. Maar ik ben er wel. Sjavoea tov en chag sameach, lieverd!
Lieverds ben ik weer even.
Vandaag was best lekker, helemaal alleen, mijn eigen gedachten, mijn eigen dingen. Van schilderen is het jammergenoeg niet gekomen. Ik heb werkelijk een pittig verhaal in handen en ik vrees dat ook een nieuw blog er deze avond niet in zit. Soms is het op, je kunt maar zoveel verhalen vertellen, dan moet je hoofd weer even rusten, in elk geval dat van mij 🙂
@Alice, de sleutel is een toestand. Vanaf november wisten ze dat ik zou komen, 1 januari vonden ze het eindelijk goed dat ik eerst bij hun in huis zou zijn en tot 12 februari (de dag voor mijn thuiskomst) hebben ze niets aan de sleutel gedaan. Nu is er één aangevraagd bij de bewonerscommissie, maar dat is nogal een probleem, dat ding is speciaal, moet gemaakt worden, komt uit het buitenland, godmaghetweten, maar ik heb ‘m nog niet 🙂
Komt goed, later.
Ik kan best goed tegen kietelen, zullen we maar gewoon gaan giechelen, om onze sores en zo? 🙂
@k. van vulpen, dat wordt huilen! 🙂
@Morgaine, ik wou dat het waar was, maar het verhaal waar ik aan werk begint uit zijn voegen te groeien, ook nog een scoop binnengesleept, coverstory, weet ik veel… ik heb het er maar druk mee. 🙂
Misschien morgen, maar ik vrees het ergste, vrijdag lag de server plat, morgen moet de redactie overwerken en ik vrees dat er met mijn zondagserust ook gewoon geen rekening wordt gehouden. Geeft niet, het is lekker om weer even adem te kunnen halen, verhalen te schrijven die niets met mezelf te maken hebben. En ook geld verdienen is fijn, dat geeft weer lucht.
@Maiwald, ik kom straks kijken als ik een interview heb uitgewerkt. De gedachte maakt me al blij. Enneh… van bijtende pepers krijg je uiteindelijk wel een heel zacht, mooi nieuw huidje. Net als lachen en zure verhalen, het één kan niet zonder het ander of zo. Ik klets maar wat. 🙂
@Flax, in mijn vak is het werkelijk onhandig en niet alleen een subjectieve mening van mij. Ik word er mee ingesmeerd de feiten en de trivialiteiten.
Vanmiddag wilde ik een pakje sigaretten uit een automaat trekken, moest ik eerst bij de barman een muntje halen. Muntje? Ik dacht dat er gewoon geld in moest? Dat moet ook, maar dat muntje krijg je van achter de bar, zodat kinderen onder de zestien niet roken en zo. Whatever… ik moet er aan wennen. Al die nieuwe regeltjes, nieuwe gezichten, maar inderdaad, ook nieuwe verhalen. Dat is wel lekker.
@Noud, dat is op het laatste nippertje toch even anders geworden. Helaas geen Zeeland voor mij, echt jammer, ik heb pracht herinneringen aan Domburg. Maar dat kom ik nog wel een keertje goed maken.
@Eline, Shavuah Tov, chag poeriem sameach, get shikker baby! Ik kom straks even bij jou kijken, als het verhaal eindelijk staat, totnogtoe is het struikelen.
Dag Lieverds, later weer meer.
Sterkte in de strijd, het lijkt of je nog steeds groeit.
Mooi geschreven ook, maar ik ben helemaal kapot van die foto’s.
Prachtig.
rené
beloofd…hier ben ik nog even…..
even iets zeggen over de foto’s…..mooi en luguber tegelijk….ik had ze anders gemaakt…maar ach, wie ben ik….ze passen goed bij jouw verhaal..je kiest ze niet zomaar..
ze zeggen heel veel….over nu, dit ogenblik en over de uitkomst later…..
dus hou je maar vast aan het positieve…..geduld en nogmaals geduld…..en dat zeg ik, met mijn engelengeduld…..maar ik weet het, want engelengeduld krijg je pas wanneer je geduld kan opbrengen…het moment suprême komt vanzelf….ik had eindeloos geduld nodig en het was de moeite waard :))
Jezz. wat pijnlijk weer…Ik heb je verteld, dat 30 jaar geleden ik met drie kinderen bij mijn ouders terug kwam vanuit Israël, maar 7 jaar geleden kwam mijn zoon met zijn vrouw een tijdje bij mij in. Ervaringsdeskundig van alle kanten zo je ziet en je overleeft uiteindelijk alles….
Sitting duck, you? Hope not…
FWIW = for what it’s worth, voor het geval je je stekels ophad 😉
Jezz. nog even: schrijnende kunst! En een goede week….:-))
Goedemorgen, ben ik weer tussen alle stress van deadlinen door:
@René, mooi dat je het zegt, ik hoop het, dat het waar mag zijn, dat je elke dag een beetje groeit.
Trouwens, heel, heel, heel misschien als de goden me gunstig gestemd zijn kunnen we buren worden 🙂
Ik was vrijdag op je plein, helaas was de bewoner niet thuis, maar ik hoop dat ik morgen een afspraak kan maken.
@Jeg, Lieverd! Geduld is niet mijn sterkste kant. En er komt natuurlijk een dag dat ik van me afbijt, dat kan niet missen. Never mind, ook dat hoort er waarschijnlijk bij.
@Gingy, Shavuah Tov Lieverd en chag sameach! Ook jouw woorden vind ik verdrietig, je overleeft uiteindelijk alles, nu nog proberen van dat leven te genieten. Hoe deed jij dat Gingy met drie kinderen, oi va voi.
@Jerunda, imho; sitting duck 🙂
geen woorden voor.
met betraande ogen gelezen.
Jongens, ben ik nog even. Vandaag is op. Ik heb werkelijk de kracht niet meer.
Niet fijn dat dit blog zo lang blijft hangen als de laatste bijdrage. Maar het is niet anders.
Mijn hoofd te vol en ik ben leeg.
Zappa passeerde al eens hier begrijp ik.
I want a nasty little jewish princess
With long phony nails and a hairdo that rinses
Ze gooit er een muntje in, en Jezz… Jezz! Meer zeg ik niet. Ik bied je mijn oor, vertel die verhalen, please tell me more 😉
En anders: sleepzzzzz
Uit mijn tenen gaf ik je mijn oor. The Invisible Hand logde me af. How far is it?
Reactie is geredigeerd
ik weet, zoals zo vaak de laatste tijd niks te zeggen, het contrast tussen je prachtige ilustraties en je woorden vol pijn en onmacht.
als mijn hoofd te vol is en ik te leeg probeer ik altijd een tijdje naar iets moois te kijken.
echt waar te nemen,
houd moed
Geeft nix Jezz, je bent ook maar een mens. Anders gezegd: je bent een Mensch. Mooie dappere vrouw, zet em op deze week, je kunt het, het gaat goedkomen, je gaat het mooi maken!
Ik hoop dat je lekker slaapt.
Is ze weer even 🙂
Gisteren was niet zo lekker. Maarrr… deadline gehaald, verhaal vond men ‘prachtig’, iedereen blij en ik kan weer verder.
Later dus 🙂
Later meer.
Mooi zo, zet em op!