Pak mij, vernietig mij, vandaag meer dan ooit.
God van mijn universum, verhoor mij.
Ik heb bescherming nodig.
Stort dat vuur uit, geef mij mijn vleugels.
Laat me in godsnaam opstaan.
Er wordt gefluisterd als hij thuis komt, in de keuken. Ik hoor het wel. Ik probeer het te begrijpen. Ik heb er net zo goed last van, gebrek aan privacy, door zijn hekel aan gesloten deuren zitten we constant op elkaars lip, totdat één van ons eindelijk besluit naar bed te gaan en de deur zachtjes sluit, luiken toe.
Dat win ik. Als een dief in de nacht sluip ik door de stilte. Dat ene moment dat ik me even veilig voel. Dat ik niet alert hoef te zijn of op mijn hoede. Dat de slaap der onschuldige mijn dekmantel is.
Vandaag doet mijn huid pijn. Frustraties vast in mijn strot. Ik heb geen woorden meer.
Ik moet hier weg, zo goed als ik kan, dit is veel schadelijker dan ik aankan. Langzaam wordt het vel van mijn lichaam gestroopt. Verkeerde grapjes, allemaal leuk bedoeld, altijd over mijn spoedige vertrek, beginnen steeds grotere wonden te slaan. Het schrijnt.
Hij fluistert, flarden hoor ik toch. Hij is naar de waarzegster geweest. Het verlies van zijn beste vriend, zijn oudste dochter in huis, het is meer dan hij verwerken kan. Ik weet niet wat ze gezegd heeft, oordeel geveld, maar ik weet dat wat zij in haar onmetelijke wijsheid ook verteld heeft, hij haar blindelings zal volgen, als een discipel, heiliger dan de paus.
Ik ben bang. Hun kracht sterker dan die van mij. Langzaam maar zeker vernietigen ze me. Gekneed en gevormd, steeds dieper in de norm en het fatsoen.
Zoveel onmacht, zoveel woede, zoveel pijn. In elk van ons, van binnen, woedt een oorlog.
Heden en verleden, dat zij zoet moge zijn, die toekomst waar ik niet op kan wachten.
Ik ben bloedend naakt, ademen doet pijn.
En in de hitte van de strijd zal ik opstaan, een nieuw leven beginnen, dat het snel moge zijn.
Zoals in de grapjes die ze maken.
Jezzebel,
Tussenstop
Picture: www.shuqri.org
Lieverd, ik miste je al. Dit gaat voorbij, echt, morgen zal vandaag bedekken, straks dans je door amsterdam en gloei je op het waterlooplein, morgen komt eraan met rasse schreden, morgen zit je op het terras, morgen heb je je zigeunerrok aan. Morgen komt eraan, echt.
Trappen, maar niet stuk te krijgen.
Bijt toe bloedens toe met klauwen uit.
mz tot
know dear, that one day soon the tumult and the shouting dies……the captain(s) and the king(s) depart(s)…..
Het zit je weer even helemaal tot hier, hè lieverd.
Ik wilde dat ik iets voor je kon doen om dit probleem op te lossen. Helaas, ik zit in de mediene.
Maar duimen doe ik voor je!
Dikke kus!
Hoi chamoeda, daar ben ik weer. Heb je misschien iemand, een heel gezellig iemand, bij wie je gewoon eens een nachtje kunt logeren, zodat je eventjes weg bent? Even adem halen?
Doorzetten Jezz! Je tekst voelt of ik weer 15 ben en in hetzelfde web gevangen zit. Vijf jaar heb ik het nog moeten uitzitten voordat ik mijn vleugels uit kon slaan. Zolang hoef jij niet te wachten. Zoek een kamer (doe wat Eline zegt)! Tot zolang: sterkte!
Ik las: ik heb geen wonden meer…..
In het asiel zitten duizenden wonderpoezen en windhondjes te wachten op mensen met veel liefde in zich, ze wachten op je……….maar ik weet dat je het bent en dat je veel reist…..
Liefs van Annetta!
Hele mooie ellende.
rené
What do we want?
She didn’t know. She yawned. She was sleepy. It was too much. Nobody could tell. Nobody would ever tell. It was all over. She was eighteen and most lovely, and lost.
On the road (Kerouac)
No, 42, if I remember well? Maar die verhoudingen en conditioneringen zitten zo diep, volgens mij sterft, op bepaalde wijze, iedereen als nog 18. Hup Jezz, en wat duid je de waarzegster-vader verhouding terloops en indringend.
Good morning Lieverds,
Ik kon niet slapen, althans niet goed, heel raar 🙂
@Morgaine, je woorden vol kleur, dat ze waar mogen zijn, snel. In mijn zigeunerrokken zwierend door de stad 🙂
@Zev, wat ik ook doe, ik verwond er voornamelijk mezelf mee.
@Jeg, may it be soon.
@Jaap, lief dat je duimt, fijn dat je er bent. Het komt wel goed hoor, straks. 🙂
@Eline, ik geloof niet dat het een oplossing is. Ik moet er doorheen, zo goed als zij en ik kunnen.
@Solvejg, ik ben heel hard aan het zoeken naar mijn eigen plek, maar hartje Amsterdam is iets wat ik niet alleen heb bedacht, 10.000 anderen doen ook hun best.
Gisteren dacht ik iets gevonden te hebben, goede plek, 600 euro per maand, ik heb me er op ingeschreven, totdat ik een mailtje kreeg, het was een garage, of ik het nog steeds wilde zien.
Het is werkelijk frustrerend af en toe.
@Annetta, soms voel ik me zelf die straathond of zwerfkat, met smeekogen wachtend op bezoekers, verlangend naar een plek waar ik me kan opkrullen in die ene bundel zon die door het raam naar binnen valt.
@Victor, één groot leed. 🙂
@Klaas, most lovely, and lost, on the road.
Prachtige woorden, bekend gevoel.
@Eric, ho, ho, 41 als je het over mijn leeftijd hebt 🙂
Ik ben erg geschrokken van de waarzegster. Toen zijn beste vriend nog niet zo lang geleden op sterven lag, vond zij dat zijn jongste dochter haar vader maar niet meer moest bezoeken. Mijn ouders waren erg boos op zijn vrouw, dat ze niet luisterde en de dochter toch bij hem liet.
Ik ben niet zo zeer bang voor wat zij met haar magische handen zegt, zij interesseert me het minst, waar ik bang voor ben is voor zijn blinde gehoorzaamheid.
Dag Lieverds, vandaag weer verder.
Reactie is geredigeerd
Goed, er tegenaan dan. succes
Goh Jezz, ik had je ingeschat in de categorie "stapt in opgemaakt bedje in kapitaal grachtenpand". Blijk je nu op exact dezelfde keien te staan waarop ik zelf een paar jaar geleden dronk, liep, sliep, werd opgejaagd, beschimpt en beboet. Trek jezelf aan je eigen haren omhoog. Wat ik kon, kan jij zeker. Liefs aan De Stad.
@Zev, ik doe mijn best. 🙂
@Koos, blijft natuurlijk de vraag waarom je me in die categorie had ingeschat?
Ik wist wel dat jij en ik niet zo anders zijn. 🙂
Dag Liefies, later meer.
Sluipend door dat nachtelijke huis,
hoor ik opeens Jim Morrison weer zingen
met een tamelijk schrille stem…
Je moet daar niet te lang blijven,
denk ik!
Jezz. je weet, dat dit tijdelijk is. Om je moed in te spreken: picture this, 1977, met mijn drie drukke jongens in de doorzonwoning van mijn ouders….
net als een rups zich uit het lichaam ontpopt tot een wezen met vleugels- die ze eerst niet had- zo zul ook jij oprijzen- als het je tijd is…soms moet een mens even garen..
@ Je hebt koninklijke manieren, lef en moed. Voorwaarde om op de kinkers te overleven (is dat misschien wat Koos bedoelde, je voorlijke manieren?). ik heb geen advies, geen raad, geen ‘als – dan’. Maar ik luister wel naar je.
Mooie smoes:>) Maar soms vallen ze buiten neer, buiten jezelf, om je heen draait ook nog leven, dat niet zonder liefde wil. Ik ben zo benieuwd hoe iemand zonder dieren door het leven kan. Je kunt de hele wereld in je meedragen of op je rug torsen maar zo naakt en bontloos, en ach eigenlijk ben ik alweer sprakeloos. Door de computer heen voel ik dat je je afwend. Leeuw op de rots! Dag koning dag keizerin.
Lieverds, ben ik weer even. 🙂
@k. van vulpen, je hebt gelijk! 🙂
@Gingy, oi va voi, hoe deed jij dat?
@Daan, ik ben blij met je woorden. Blij ook dat je er bent. Met een klein beetje mazzel is het snel voorbij. Ik hoop er op, misschien morgen.
@Yolande, oeh dat zeg je mooi, ik hoop op de vleugels van een phoenix, en soms moet dat inderdaad even smeulen. 🙂
@Annetta, ik ben niet werkelijk een huisdier type, buiten is anders, op de rots, op dat aangelegde strandje, vandaag hupten er konijntjes, zag ik uit het raam, ik kwam niet buiten, het regende.
Ik probeer me zoveel mogelijk op de vlakte te houden en de computer is een goede uitlaat. Want er is niemand met wie ik het kan bespreken, hoe ze me af en toe pijn doen met hun grappig bedoelde woorden en gemakkelijke gedachten.
Het is fijn om dat hier te doen, bij jullie.
Toedeloe liefies, vandaag weer verder.
Reactie is geredigeerd
Ergens begrijp ik het niet zo, Jezz. Is het niet mogelijk dat je aangeeft dat het niet nodig is te fluisteren? Dat het prettiger is de communicatie open te houden, ook al is de boodschap niet altijd prettig. Dan zijn die stekelige grapjes ook niet meer nodig.
Iedereen heeft recht op zijn privacy K, om vrijuit de dingen te vinden en te denken, zonder daar direct een ander mee te willen confronteren. Ik probeer dat te respecteren, ik doe alsof ik het niet hoor.
Ik ben niet degene die ze gaat vertellen dat ze niet mogen fluisteren als ze iets tegen elkaar willen zeggen dat niet voor mij is.
Het is verre van makkelijk. Je bent een van ons maar ook zo onbereikbaar in je geheimzinnigheid. Je speelt met ons en wij laten met ons spelen. Maar niet zeggen dat het makkelijk is. We zijn gevoeliger dan je denkt misschien, ik in ieder geval wel, geboren in het jaar van het konijn of de kat. In de sterrenomschrijving staat dat het goed is om eens af te dalen van de troon waarop je jezelf hebt geplaatst en hebt laten plaatsen. Wij allen moeten eens aarde proeven of een holletje graven.
Dat vind ik vreemde ouder-kind-verhoudingen Jezz.
Ik vind het juist prettig dat mijn kinderen willen weten hoe ik denk, wat ik vind en waar ik wel en niet van houd. Fluisteren vind ik not-done om die reden. Ze mogen me helemaal kennen, ook de lelijke kanten. Ik vind dat ze daarvan leren. Dat ze zelf ook niet perfect hoeven te zijn; dat het menselijk is dit niet te zijn en dat ze het meest zichzelf kunnen blijven als ze zich ook open durven op te stellen. Dat valt bij mij niet onder privacy. Ik zie zoiets ook niet als confronteren maar als delen. Blijkbaar een wezenlijk verschil in opvatting met wat jij vindt hierover.
@Annetta, ik ben toch meer open dan je zou denken, maar het is waarschijnlijk juist dat, wat vraagtekens oproept.
@K, jouw verhouding met je kinderen is een andere dan die van mijn ouders. Niet persé mijn opvatting.
Ik respecteer het, ik hoop jij ook.
Tuurlijk, dit was een poging om duidelijk te maken waar dat verschil in interpretatie lag.