Vandmiddag heb ik afscheid genomen. Tegen je lippen. Van huis, bed, samen en van jou. En opeens wist ik het weer, jij bent als Salomon, toen ik niet praatte maar begon te piepen.
Ik was het vergeten, maar het kwam vanzelf weer terug. Zo deden we dat vaak, wij hadden onze eigen taal in hoge tonen. Als dolfijnen.
Later deze middag ben ik alleen naar de rots gegaan, om gedag te zeggen. De laatste keer vanuit mijn eigen huis. Een vink kwam op een takje zitten, toen moest ik er weer aan denken. Aan jou denken en dat andere moment dat jij en ik eens echt praatten, ergens op een bankje in Jaffo en de vogels aan je voeten hipten en jij tsjilpte, zo mooi tsjilpte, zoals je dat nu voor je oudste zoon nog wel eens doet. Dat moment ben ik nooit meer vergeten. Man met je prachtige rode haren, leeuw met het lammerenhart, vandaag was je in me.
Ik hoop dat ik je later nog een momentje kan stelen, maar het zal niet meer hetzelfde zijn. Zo vaak als ik kon, ging ik van huis naar de rots, die prachtige rots die jij voor mij vond. Mijn plek, daar waar ik de dingen en de zaken voorbij liet gaan. Daar kwam ik de wereld tegen. Vaak jou ook tegen.
Vandaag kwam zij aan wie ik onze geheime plek gegeven heb naast me zitten, de vrouw die ik had kunnen zijn. Zij die hier nog maar net is aangekomen, van vroeger, van school en een andere wereld. Ze doet me aan mezelf denken, zij met haar zenuwslopende geklets, net een versnelling te hoog, ze zal het nog nodig hebben, de ijskoude stenen onder haar billen en de vlijmscherpe stad als een dolk in je rug. Rechts een doornbos, gort droog en in de zomer verwacht je dat het elk moment zal fikken, zoals het zal vlammen, in jou, in de dagelijkse gang van zaken in het leven.
Links dat iele, buigzame riet, Jaffo en haar rotsen er achter. Scherpe, snijdende beloften.
Maar niet nu. Ik zeg het haar. Ik ben gekomen om afscheid te nemen. Dit is de laatste keer. Mijn moment, dit wil ik alleen doen. Ze neemt een snelle hijs van de joint, kletst nog haastig over haar vader, tussen neus en lippen en wandelt met één been al verder.
Ik weet het, natuurlijk, ik heb de rots niet voor niets aan haar gegeven. Ook zij kwam even afscheid nemen. Zodat ik het nog één keer kon zien. De dingen en de zaken, zoals de wereld draait.
Er waren golven Dude, de hele wereld stond op een board. Ik moest alweer aan jou denken, jij met je vrolijke voeten. Jij die geankerd wordt door de flow waarmee je zo graag drijft. Ik wil je één ding vragen. Zul je alsjeblieft dapper zijn en jezelf gelukkig maken?
Soms moet je er werkelijk je tanden in zetten. Zoals jij mij beet, deze middag, toen ik je vertelde over de handdoeken in de kast. En ik jou beet, toen jij moest lachen.
And the rest is hearsay,
Tel Aviv,
Jezzebel
Foto: 13-11-06, zoals ik op de dertiende thuis zal zijn.
Lieve Allemaal,
Dit is het einde van mijn geklets vanuit Israël, volgende week ben ik weer thuis. En als ik het echt niet kan laten kom ik in een internet café hier nog even verder praten.
Thuis weer meer, ik heb nog een verhaal te vertellen.
Ik wil het je graag precies zeggen.
Want de wereld draait, zoals zij draait, zoals zij al eeuwen lang draait, op de heupen van een buikdanseres.
Later meer
Lieve Jezz, tot later, tot hier, tot een glas wijn, tot je ons vrouwen oppept en opstuwt! Succes en veel liefde, ook in dit benauwde landje XXX
En heel even, heel even maar, zag ik je zitten met de herinnering aan lang lang geleden, een warm Jaffo !
Reactie is geredigeerd
Solvejg, mooie pracht vriendin. Het doet me zo vreselijk pijn. En deze avond is werkelijk stuk. Vergeef het me maar, ik zeg geen zinnige dingen meer.
Dank voor je steun, jij die er zo vaak was, om het er eens echt over te hebben. Ik ben blij dat ik straks veel dichterbij ben. Dan kunnen we zachtjes klinken.
Jezz. dank je voor de afgelopen zeven maanden van mooie verhalen en prachtige kunst, je hebt mijn leven mooier gekleurd!
Mooi afscheid nemen, doet zeer, maar neem je ook weer mee. Goeie reis…Nederland wacht.
Meid, wat moet je het moeilijk hebben!Ik weet niet of ik je nog spreek,maar ik kan je alleen maar heeeel veeeel sterkte wensen. Jammer dat we niet wat eerder closer zijn geworden. Ik zie je echt als een heel lieve vriendin, die beter verdient. En dat komt vast wel. Liefs, willy
Bon Voyage,darling friend!!!!
Vlieg hoog,doe het!
En vergeet niet de zon mee te nemen,hoor..
Ben er ook hoor. Ik lees je, ik hoor je. Nesiejah tova. Vandaag heb ik een virtuele vriendin ontmoet, iemand van het blog, een mooi mens. Terwijl we zaten te kletsen vergat ik dat het de eerste keer was dat ik haar echt zag. Waarom vertel ik dit? Ik lees je bijna vanaf het begin, toen je je blog hier startte. En in die tijd ben je vertrouwd geworden. Snapte ik je soms heel erg goed. En soms – ik geef het toe 🙂 – ook helemaal niet. Maar je raakt iets waardoor ik het idee heb, dat ik je ken. En het me kan schelen hoe het met je gaat. En ben niet de enige. Waarom zeg ik dit? Om je te vertellen dat je niet naar een leeg land gaat, dat je een beetje vreemd geworden is na 13 jaar, en waar je nog obstakels te nemen het. Jij, die het altijd zo heel precies wil zeggen. Je gaat naar een land waar je familie en ook vrienden hebt – waaronder een aantal virtuele. En misschien maakt dat woordje ‘virtueel’ niet zoveel uit. Vandaar mijn verhaaltje hierboven. Ik wens je alle goeds, en hoop je snel weer te lezen. Pas goed op jezelf! Dikke kus.Tiesie lesjalom.
Reactie is geredigeerd
Nog even voordat ik mijn bed opzoek….
Ik hoop je weer tegen te komen, hier of waar dan ook. Niet omkijken Jezz, zwaai maar met je rug er naar toe en ‘Chant’ [ 🙂 ] !
Tot heel gauw!!!!!!!!!!!!!!
kus, As
Jammer dat je die rots niet in een klein tasje mee kunt nemen… Het maakt de verhalen wel apart. Klagende vrouw op rots. Kom daar in Holland eens om.
lieve jezz, ik blijf op je wachten
Je gaat hier een nieuwe plek vinden, wellicht geen rots, eerder een duin.
Het woeste aan herinneringen is dat je meer achter woorden kan lezen dan een ander.
Jezz, ik heb zelden met open mond de laatste 10 regels van een verhaal gelezen. Onvoorstelbaar mooi…
Goodbye Rocky, Welcome Ducky !!
See You.
Groeten, Henk.
Welkom terug in Nederland, Jezzebel, ik hoop dat je vind wat je er van verwacht.
Tot schrijfs, :-)))
je gaat me voor
maar ik kom ook
graag tot ziens, en kus Moon
Die rots, die van jou is, en van jou en hem, en van jou en jou, daar heb je ons deelgenoot van gemaakt, van iets zo intiems, en op zo’n schitterende wijze. Schiphol staat vol met mensen die je omhelzen, al zie je ze niet in het licht dat alleen het zichtbare zichtbaar maakt, wel in dat andere licht. Tot snel, lichtend, zelfstandig hart!
Deze nacht ben ik zonder lakens in bed gekropen. Zij zitten nog in de droger en moeten tot morgenochtend draaien, het lukt me niet daar op te wachten.
Ik heb gehuild, diep in de nacht kwamen de tranen op een kaal dekbed. Het is voorbij, bijna voorbij.
En deze ochtend word ik met vage onrust wakker. Ik knip het lampje naast het bed aan, maar die doet het niet.
In het donker zoek ik het lichtje van de verdeelstekker op de grond, het is er niet.
Op blote voeten struikel ik naar de plek aan de muur om het grote licht aan te doen. Doet het niet. De telefoon is dood.
Oh God, elektriciteit ligt plat en ik heb nergens meer een zaklantaarn of kaarsen.
Op de tast vind ik de stoppenbox buiten. Maar er is niets doorgeslagen.
Ik heb nog een mechanisch toestel waarmee ik de elektriciteitmensen bel.
Such is my luck. Ze weten er van. Heel Ben Yehuda en Dizengoff, de twee belangrijkste straten van Tel Aviv zitten zonder. Dat kan nog wel twee uur duren.
Oh God, in het donker kan ik niet pakken.
Een half uur staar ik in de kou (de straalkachels werken uiteraard ook niet) wezenloos voor me uit. Totdat opeens het licht weer schijnt.
Oi va voi, er is iets mis met mij en apparaten.
Hoogspanning.
Lieve Allemaal dank voor je fijne woorden. Straks weer verder, ik moet nog een wasje drogen, water warmen en oi va voi, de laatste zaken afhandelen.
Mijn God, over leed gesproken.
🙂
@Gingy, dank dat je er al die tijd bij was en bleef. Door dik en dun. Tot straks. 🙂
@Eric’sart, echt afscheid nemen doet echt pijn.
Maar liefde, echte liefde draag je in je hart.
Fijn dat je er bent.
@Willy Werkman.
De verhuizers komen tussen acht en negen. Als het goed is, hoeft het niet lang te duren, alles is klaar, alleen inladen.
Ik hoop dan een moment te hebben, als ook de Rooie er niet meer is, om heel alleen nog heel even te bellen.
Ik doe mijn best.
@Doen ja 🙂 Wat ben ik blij dat ik jou nog even spreek! Zul je goed voor jezelf zorgen?
Ik ga vliegen, werkelijk mijn vleugels uitslaan. En soms kom ik bij jou schuilen. Omdat je alleen kunt vliegen als je weet dat het soms ook kruipen is.
Fijn dat ik je ben tegengekomen!
@Eline, lieve, lieve vriendin. Weet je, virtueel bestaat niet. Iemand spreekt je aan of niet. En als het goed is kun je door al die woorden zijn of haar hart lezen.
Het jouwe heeft het mijne vaak geraakt zoals vast ook andersom. Op een dag zal ik er de lach en de gezichtsuitdrukking bij zien. Maar eigenlijk weet ik die al.
Lieve Eline, dank voor al je steun, jij die ik soms liet slikken, ik weet het, maar ook jij bleef er vanaf het begin tot einde bij. Dankjewel.
@Asdale, lieverd! Oi, prachtige vrouw, jij bent zo’n fijne steun. Tot straks, tot later, nog even. Ik kijk niet meer om. Vandaag weer verder, zoals morgen. 🙂
@Door mijn ogen, wat echt fijn om te horen. Ik zal er zijn, straks.
@Astroloog, je laat me lachen. Prachtige, wijze man. Klagende vrouw van rots, komt voor zich uitbabbelen op een bankje in het park. Daar zijn er in Nederland toch veel meer van? 🙂
@K, of een Blauwe of een Magere Brug. Ik ga in het hartje van de stad wonen, daar zijn altijd plekjes om te schuilen, toch?
Dag K, tot volgende week als ik de computer weer ergens aan de praat krijg.
@Prometheus, herinneringen blijven, totdat je ze bent vergeten. Totdat iemand iets zegt, of iets doet, dat je al kende, dan weet je het weer.
We hebben het er nog wel over. 🙂 Dag prachtman, straks kom ik je weer tegen.
@Henk, Shalom Shalom, fijn dat je nog even kwam kijken. 🙂
@Mary Franssen, tot snel, ik verwacht niets, ik ben benieuwd wat het me zal brengen. Maar één ding weet ik zeker, ik ga er iets moois van maken. En dan weet je het wel. 🙂
@Moonfairy, straks als ik om al deze toestanden kan lachen en de pijn niet meer als ontstoken tranen in mijn ogen brandt, dan kom ik jou er doorheen kletsen. Reken maar, want weer veel later, zullen ook jij en ik ergens een kopje thee drinken. 🙂
@Eric sombre, Tot heel snel, prachtige man, je maakt me zo blij met je woorden.
Straks kom ik tegen je lachen… en dan weet je het wel. 🙂
Dag Lieverds, tot later.
er is nog zoveel te zeggen… nog zoveel te zwijgen… tot gauw!
Till we meet in the port of Amsterdam. 😉
ach, verplaats je nog eens voor één keer
in die rots, maar besef dat er niet werkelijk gezaaid wordt op rotsen; ze dragen geen vrucht.
wie oren heeft…
Lieve Jezz, nu je dit leest in het internetcafé: ik was gisteren niet in de gelegenheid om je te lezen of te reageren.
Het komt goed.
Ik heb genoten van je honing en olijfolie, de rots, de zee.
Binnenkort zal ik genieten van je boerenkool met worst, de stad, het vuil.
Het komt goed.
‘Je verliet me
ik eet stenen in
de nacht'(citaat eigen werk)
Vrolijke voeten!
Jubeltenen Wapperhaar en een gouden galop.
Je mond zal koekjes eten.
Dag theaterdier en tot zoens:>)
ik ben nog even teruggekomen
om je een klein duwtje te geven
als een poes
een soort kopje
toe maar Jezzy je kan het wel
zoveel mensen die meeleven
die van je houden
en naar ja uit kijken
liefs en goede reis, Moon
Het lijkt Heintje Davids wel zeg..
Zag je dat? Ik had vanochtend mijn hoofd er niet bij. Ik zie het nu pas.
Het is voorbij, vandaag is als een waas aan me voorbij gegaan.
Ik vertel er nog wel over.
De plannen zijn om.
@Flax, nog zoveel te doen. Ik ga daar toch maar eens wat over vertellen. Over de dingen en de zaken die op het laatste moment bepaald worden.
Tot snel mooie man, dinsdag ben ik dichterbij.
@Blacksmoker, somewhere, in murky waters. 🙂
@k. van vulpen, hoe waar je woorden, op de rots valt het zaad te pletter. Ik kwam er zo graag. Want je weet wat ze zeggen, true lovers can sleep on the edge of a sword.
Ik kan scherp luisteren. "Anders moet je maar voelen." En sommige klanken blijven hangen.
Dank voor je mooie woorden. Je liet me mijn hoofd een beetje schuin houden.
@Jaap, Lieverd, ik had je willen vragen hoe het was en hoe het ging, zoals het altijd gaat, want de wereld draait zoals zij draait, ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij.
Het is anders, ik vertel nog even verder. En wat er ook gebeurt, dinsdag ben ik thuis.
@Annetta met je prachtige woorden. Die stenen zitten me dwars. 🙂
Wat zeg je het mooi, het drama is nog niet over 🙂 Wat een leed.
@Moonfairy, weet je dat ik jouw bericht als eerste las, het voelde opeens zo behaaglijk, fijne warme woorden. Ik ben zo ongelooflijk dood en dood moe, maar ik ga nog even door, want er zijn dingen en zaken die als ze niet meer moeten opeens toch gebeuren.
@Partout, dat hebben jij en ik met elkaar gemeen. Ik blijf terugkomen. Sommige dingen en zaken geef je nooit op, daar zet je je tanden in.
Want de adem van een buikanseres is eindeloos.
Zij weet van draaien.
Reactie is geredigeerd
Over hoofd er bij gesproken, nu ben ik ook mijn masker kwijt. 🙂
Oi va voi, er is iets mis met de foto in mijn profiel.
Ik weet niet meer wat. Mijn dag is voorbij.
Morgen verder.
Oi va voi, als de dingen en de zaken niet gaan zoals ik wil.
Nog even kijken of het nu beter is.
Ha ha ha! Dat heb ik ook! Ik kan het niet uitstaan als me iets niet lukt! :-))
(Je bent niet juist ingelogd…)
Reactie is geredigeerd
Je zou er een vraagteken van krijgen… Probeer het morgen nog maar eens :-P.
Plannen zijn er om om te gaan… Wel het liefst naar iets beters.
Geeft niet hoor, we weten wel dat jij het bent 🙂 Rustig aan. Je hoofd moet wel omlopen! Tot gauw.
Jongens, nog even kijken.
Goedemorgen 🙂 Half vier mijn tijd, maar ik was om 19.00 uur al afgedraaid.
En ik heb mijn hoofd ook weer terug 🙂
Reactie is geredigeerd
Hee die Jezz, daar was je weer! :-))
Wat een leed, hè lieverd…
Gut sjabbes!
Oi Jaap, Lieverd, soms moet je even diep ademhalen. Deze ochtend was lekker, ik ben ergens gaan ontbijten in de zon. Man oh man, dat Israëlische ontbijtje, dat zal ik missen.
Dikke kus Lieverd, Shabat Shalom.
Later meer.
Pingback: De rots | jezzebel