Maar nu moet ik gaan. Ik wil je bedanken. Een laatste groet.
Israel heeft een zigeunerin van me gemaakt. Ik moest er aan denken, op de rots, toen de tranen kwamen en dat kitschlied bleef hangen.
Of misschien was het hier dat ik de zigeunerin werd die ik altijd was. Ik kom uit een geslacht van generaties vrouwen die met vlammende ogen hun wereld op poten zetten, op eindeloos lange benen.
In dit krankzinnige land kwam het diepste in me boven. Zwerven, vechten, vluchten, schuilen en overleven. Ik heb het allemaal geleerd. De rol van slachtoffer en van beul, hier kom je alles en iedereen op straat tegen. Ook de mooiste vloeken.
Dit land heeft me betoverd en behekst, het heeft me krankzinnig veel geleerd.
Hoe vaak dwaalde ik niet door de straten langs de littekens van mijn stad, langs de monumenten waar mensen het leven lieten, bommen insloegen en ik dacht aan hoeveel dapperder ik geweest zou zijn als ik hier in vrijheid had kunnen opgroeien, als kind.
Dit is een land waar de mensen brutaal, onbeschoft en onbehouwen zijn. Maar mijn God, wat kunnen ze prachtig liefhebben. De mooiste minnaars zijn Israeliers; iedere man een moeder.
En nu wil ik je bedanken, jij, die ene vrouw in mijn leven. Jij die een lichtje voor me was. Die me steunde en koesterde, die me voortjakkerde en met mij om de sores lachte. Ik zal je niet meer zien. En juist nu heb ik je zo hard nodig, nu ik terugkeer naar mijn eigen Jiddische mama. Zij die als kind moest vluchten, overleven en enkel geleerd heeft voor zichzelf te zorgen. Over een en paar dagen kom ik bij haar schuilen. Om door te gaan, een nieuwe wereld op te bouwen. Vanuit haar schoot zal ik heropstaan.
Want de wereld draait zoals zij draait, zoals zij al eeuwen lang draait, op de heupen van een buikdanseres.
Aan de mooiste vrouw die ik ooit tegenkwam, mijn mooie, denkende vriendin: Je herinnerde me aan een andere prachtvrouw, zij die mij schrijven leerde. Misschien dat ik haar nu terugzie. Je was mijn moeder, mijn vriendin, mijn zus, goeroe en mijn dochter. Oi va voi wat houd ik van jou. Omdat jij door de bodem heen kan denken. Je leerde me in lagen kijken. Je kookte echte maaltijden en samen hielden we ervan onszelf te verliezen. Jij en ik konden zuipen, roken, vieze, echt lekkere dingen eten en net zo overdadig lachen.
Mooie prachtvriendin, als je weer eens op de barricades staat om te vechten voor alles waarin je gelooft, vertel me dan op een dag over zij die bij je waren, tussen het traangas en de idealen, vertel me in godsnaam over de aantallen en de hoeveelheid, al de liefde die je voelde.
Aan de moeder van alle gevoelige vrouwen. Ik wil je bedanken voor je enthousiasme en je geloof in mij. We hebben gegiecheld en geruzied, uiteindelijk moest ik je lossnijden, maar samen hebben we geprobeerd de dingen en de zaken een beetje dragelijker te maken voor al die mensen van wie jij en ik zo houden. Zij die wel willen, maar niet kunnen.
Aan de vrouw met de mooiste ballen. Samen hebben we het er niet over gehad. En als we het aansneden, dan deden we dat grof en hard. Omdat we allebei weten; waarheid bloedt.
Jij hebt nu een nieuw huis gebouwd, ik denk dat het is om afscheid te nemen. Op een dag, mooie prachtige vriendin, kom ik je in Nederland tegen. Als je met al je lef voor je geluk hebt gekozen. Ik weet het zeker. En tot die tijd ga ik je opstoken. Elke mail, iedere letter, ik zal je vertellen hoe het is als je de consequenties moet dragen van een hart dat haar eigen weg zoekt. Zoals jij het me vertelde.
Dag prachtvrouw, we zullen elkaar morgen nog bellen, waarschijnlijk ruziemaken, maar allebei weten we, dit was echte liefde. Ga er voor, pracht mens, met dat hele krankzinnige hart van jou.
Aan de vrouw die mijn redding was, zij met haar vrije geest en enorme inlevingsvermogen, zij die wist hoe je een nest moest bouwen. Wat ben ik je dankbaar voor je strenge stimulatie. Jij die mij nooit liet vluchten. Jij die begon te tieren als ik het te mooi en te lief wilde doen. Jij hebt mij de grootste schat gegeven.
De vrijheid om te denken en daarmee aan de slag te gaan.
Ik zal je nooit vergeten. Jij was het die me op de been hield als ik weer eens struikelde. Jij die mij opzweepte en aanspoorde, jij die wist dat er diep van binnen een vuur gloeide dat eindelijk moest vlammen. Jij hebt het mij allemaal geleerd, te kijken, te voelen en dat levensgroot op de muren te kalken. Als iemand mij lef, liefde en ballen heeft gegeven, ben jij het wel. Zonder jou had ik het niet gered.
Aan de journaliste van de oude stempel. Aan het einde leerden we elkaar pas echt kennen, diep van binnen. Ik wil je bedanken voor je prachtige hart, dat je zo mooi openstelde, jij die zo dapper in je eentje vecht. Word me alsjeblieft gezond. Jij en ik zullen elkaar nog tegenkomen. Als jij weer echt mag eten en ik gewoon even tegen je aan wil lachen.
Aan de vrouw die met al haar lef en al haar woede het establishment aan het wankelen bracht. Man oh man, wat houd ik van jouw humor. Ik wil je bedanken, voor je praktische blik. Je was de enige die begreep dat ik wel wat meer nodig had dan een handje en een bedankje. Dank dat je me jouw naam hebt gegeven.
Ook wij komen elkaar nog tegen. Want jij en ik, wij zullen er voor zorgen dat ze het niet vergeten, dat er ook een andere manier is. Die van samen, mannen en vrouwen.
Tot slot een laatste groet aan moeder aarde, zij die de vormen maar niet de capaciteiten had. Ik wil je bedanken voor de nachten waarin je vertelde, over de gewoonten en gebruiken van dat zwervende volk waar jij je hart aan hebt gegeven.
Prachtige bedouine, op een dag zal ook jij vruchtdragen, ik weet het zeker.
Dag prachtvrouwen, ik moet gaan, maar zal je niet vergeten, je gaf me mijn adem, toen je drukte met je vinger op dat geultje tussen neus en lippen, toen je je vingerafdruk op mijn ziel zette.
Ik houd van je. Maar nu moet ik verder.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Corneille (Ik had een andere foto in gedachten, maar nu is ook Photoshop geklapt en dus heeft het lot anders beslist.)
goede reis.
Ik heb vandaag een fan van je ontmoet. Een man, http://www.volkskrantblog.nl/blog/6648 . Hij bewondert je schrijfstijl. Die is prachtig maar voor mij soms te heftig. Het ga je goed.
groet D
Toen je schreef over wat je te wachten staat, moest ik direct aan http://media.putfile.com/Pale-Shelter-70 denken. Had alleen wat voeten in aarde. converteren naar mp3, uploaden, saven, linken. Enfin, half uur later…. wat ik zeggen wou: dit raakte mijn hart. Jouw afscheid van al die vrouwen, die al die tijd zo belangrijk voor je geweest zijn – en blijven. Ze zullen niet verdwijnen, maar je hebt gelijk – het zal anders worden. Denk aan je. En ik hoop dat je hier snel een nieuwe rots, en een warm shelter zult vinden. Waar dan ook.
Lieverds, prachtvrouwen, ik zit er doorheen. Het is wat veel vandaag.
Nog even voordat ik naar bed ga.
@Door, Lieverd, jij en ik zijn niet zoveel anders. Wow, bedankt voor de link, er valt weer wat te ontdekken. 🙂
@Eline, jij steunt me met al je kracht en ik wil je nu wel eens vertellen hoeveel me dat doet.
Dankjewel Eline, echt blij dat je er bent.
mijn complimenten voor dit zo roerend en en krachtig geschreven afscheidsverhaal…en met het begin eer je toch ook het land dat je achterlaat…..( vind ik)
wervelende onrust, krachtig en beeldend, hoe hard zo zacht, wie (man of vrouw )op welke plek geeft je de tijd om het hele verhaal te beschrijven.
Reactie is geredigeerd
Hé gevoelsmens. Je ontroerde me. Dit is een heel mooi afscheid.
Ik wens jou alle goeds in de volgende stap die je neemt in je zoektocht om bij jezelf uit te komen.
Nachtgroet
De kracht van vrouwen is OER. Ook jij drijft erop, leeft erdoor, groeit en bloeit erdoor. Het komt, nee, het IS goed.
Dat je nieuwe reis je veel OER en nog meer vrouwenkracht mag brengen…
Ga goed!
Ooit kreeg Coltrane het verwijt van Davis dat hij overdreven lang soleerde. Coltrane antwoordde dat hij nooit langer soleerde dan noodzakelijk… but I had to have it all in.
Had je het kerniger willen uitdrukken? Indringender willen illustreren? Viellicht… Houen zo, deze is prachtig.
Ik heb je vaak te melodramatisch gevonden, maar wat zegt dat van iemand die zijn gevoel niet echt kan beleven? Spetter, in elke letter! Zelfstandig hart.
Welkom,zigeunerin
Goedemorgen, zo, dit is lekker wakker worden!
Met buikpijn, uiteraard, mijn laatste dag, morgen gaat dat leven dat nu verstild in dozen staat, richting Europa en zwerf ik met de inhoud van mijn koffer.
Gaat ie:
@Cor, ja het begin is voor haar, zij die mij vanaf het eerste moment betoverde, waarvoor ik mijn hele bestaan op zijn kop zette toen ik besloot voorlopig even bij haar te blijven. Dertien jaar geleden, kwam ik aan, sindsdien heeft ze me nooit meer losgelaten.
Dank voor je fijne woorden.
@Jacob Hesseling, je woorden laten me giechelen en tintelen, die man of vrouw ga ik zoeken. Dat komt vast wel goed.
Dank voor je steun, vanaf het begin.
@Dianne, …and the road is endless.
Blij ben ik met jouw woorden! Een nieuw avontuur dat wacht, een nieuw leven, volgende week wordt zij geboren. Oi va voi, wat een leed. 🙂
@Eric’s art, Hier heb ik geleerd over vrouwen, samen. Als vrouwen hun krachten bundelen, elkaar stimuleren en steunen dan is er geen grens, geen vijand en geen machine die ze kan tegenhouden. Hier ben ik vrouwen tegen gekomen die dat durfden, de wereld te veranderen al is het maar een fractie.
@Klaas, weet je dat het vaak jouw woorden zijn, die me het lef geven door te gaan? Op mijn manier. Dank voor al je steun en support. Het is fijn om naar jou te luisteren.
@Eric Sombrero, je ontroert me. Het is niet waar wat je over jezelf zegt. Je hebt je vaak in al je pracht aan me laten zien. Ik vind je een pracht mens. Ook jij, mooie man, met dat waanzinnig zelfstandige hart van jou.
@Zev, 🙂 Nog even, nog even. Nog even afscheid nemen. Maar er zal een moment zijn dat ik aankom, dat ik op zo’n keurig stoepje sta en lach om dat nieuwe huis. Mijn nieuwe leven.
Jezz, wat is ‘t toch fantastisch om van zoveel vrouwen in Liefde afscheid, nee niet te nemen, genomen te hebben… Ze allemaal met regelmaat te mogen missen en te voelen dan, HOE diep ‘t zit en gaat, DAT kruidt ‘t leven. :-))
Jezzebel,
"jij en ik zijn niet zoveel anders".
Heftig leven en heftig schrijven, we kunnen misschien niet anders? Maar voor de rust sla ik je af en toe over 🙂
Het is ook geen gewoon land wat je achterlaat: nergens nergens ter wereld zijn de emoties zo hoog en zo tastbaar als in Israel. Je moet er wel mens zijn; je voelt dat het leven om je is. Dat jij dat leven met de vrouwen om je heen zo intens en mooi vorm hebt kunnen geven zonder en met die rottigheid die er altijd ook is, het is geweldig. kus
Je afscheidsbrief klinkt heel mooi, intens maar ook rustig. Volgens mij kan het alleen maar helemaal goed komen. Allemaal!
Dit is mooi Jezzebel en hoe wonderlijk het ook klinkt, het stelt me enigzins gerust. Om je moed en kracht (weer) te ervaren. Blijkbaar was je zo dapper om eerst tot – en niet over – de randen van emotie te geraken om je vervolgens bijeen te grabbelen en minstens even dapper de toekomst tegemoet te zien. Het ga(at) je goed.
Er zat een klein zigeunermeisje,
huilend op een steen
huilend, huilend, helemaal alleen
sta op! kleine meid, en droog je traantjes af,
en maak dat je naar nederland komt,
want anders ben je af!
*vrij vertaald, kinderrijmpje*
Ook in nederland wonen sterke vrouwen.. try us;)
groeten van haar
Jazzy,
Zoals je gemerkt hebt ben ik wat dubbel ten aanzien van je bijdrages.
Pathetisch en dat soort woorden gebruikte ik wel eens. Ze roepen soms een plaatsvervangende schaamte op over zoveel inkijk in zieleroerselen die ik toch wel als zeer privé beschouw.
Desalniettemin heb ik ook genoten van jouw schrijfstijl en ik wens je veel goeds in Nederland.
Groet
Anna
nb die ook een vogel van Corneille thuis heeft, maar dan een vogel boven in een boom:-)
nb Ook deze bijdrage, evenals die van Thera ga ik uitprinten.
DAg mooie sterke dappere vrouw. Dit keer prikken bij mij de tranen…..om zoveel liefde, zoveel warmte, zoveel,zoveel……
Reizen is een omslachtige manier om thuis te komen. Ik hoop dat jij je ‘thuis’ zult vinden. Hier of waar dan ook.Goede reis Jezz. Vlieg meisje, vlieg! Op eindeloos lange benen! Ik denk aan je…
kus, As
Nessia tova Jezz , goede reis.
Alles is gezegd. Voor straks: Welkom thuis. Maar nu eerst even bij je vriendin. Dat is een mooie manier van afscheid nemen.
Liefies, ik ben er nog. Vanavond de laatste bijdrage totdat ik ergens weer een computer of half dode laptop aan de praat krijg. Volgende week wellicht. Ik weet het werkelijk niet.
Vandaag is heftig. Ik moet opschieten en er moet nog zoveel. Nu werkelijk alles voor het laatst.
Ik doe mijn best, vanavond hoor je wel hoe 🙂
@k. van vulpen, je hebt geen idee. Ik heb zoveel mazzel gehad. Zij waren zo ongelooflijk mooi, die vrouwen die ik met een lampje vond.
Dat was de foto die ik wilde plaatsen. Als het goed is, moet photoshop hersteld zijn. En als ik een momentje heb, dan zal ik ‘m erbij knallen. De foto van de vrouwengalerie 🙂
@Doortje, volgens mij willen we niet anders. Doe maar rustig aan, wacht maar totdat ik in Nederland ben, dan ga ik je opjutten. 🙂
@Yolande, dit is een heftig land. Ik houd er van. Land van mijn hart. Dan weet je het wel. 🙂
@marlis, en ik ga er mijn best voor doen! Met al mijn heftigheid. In Nederland wil ik vliegen, tot in de hoogste boom, we zullen wel zien, hoe dat duikelen en landen wordt. 🙂
@IJskastmoeder. Dank voor je prachtige woorden, zij geven me moed. Want vandaag, vandaag doe ik het met al mijn ballen. Het moet. Met moed.
@Haar, dat was dat kitschlied (of all songs)dat in mijn hoofd bleef dreinen. Oi va voi li. Fijn dat ik jullie nog even op het laatste nippertje ben tegen gekomen.
Man, (ik bedoel vrouw natuurlijk) dat maakt me nu al blij.
@Anna, dank voor je dappere woorden. Ik weet dat ik juist hen op de zenuwen werk die zichzelf ook wel eens zijn tegen gekomen. 🙂
No worries, het komt altijd goed.
@Asdale, jij die mij de laatste dagen de mooiste woorden gaf. Man oh man, wat ben ik blij dat ik jou ben tegen gekomen.
Tot later, straks.
@Gingy, mooie prachtige vrouw. Straks, later en zo, dan gaan we slierten door de galeries en musea. Oi va voi wat verheug ik me daar op. Ik wil al je werk zien, beloof je me dat?
@K, Nog even heel snel zag ik je binnenkomen. Dank voor alle keren dat je me aanmoedigde, met in de clinch lag en toch terug bleef komen. Straks ben ik dichterbij.
Lieverds, ik moet verder. Tot straks, vanavond als ik op mijn laatste adem er nog een keer een bijdrage opzet, voordat de stekkers eruit gaan.
Reactie is geredigeerd
And this one Dude, this one is for you.
Man oh man, man van mijn hart, man van een ander.
Mijn Grote Liefde, ik moet afscheidnemen.
In the closet
"I left three towels in the closet.
One for the shower.
One for the fuck."
"There is one more left," you say.
"Oh! One for surprise."
🙂
Ani mekukudeshed lecha.
Reactie is geredigeerd
Oi vee, een compleet nieuwe installatie van photoshop, maar het werkt nog steeds niet.
Het spijt me k, het moet even met de riemen die ik heb.
Dat geldt trouwens ook voor de laatste bijdrage voor vanavond, oi va voi wat een leed.
🙂
Dag Lieverds, later meer.
Heftig…en mooi…plekken omarmen en plekken verlaten…plekken vinden en plekken zijn…op een dag vind je je huis…..want uiteindelijk is het huis waarin wij wonen in ons zelf…zijn wij het huis en kan je zwerven en gaan dromen zzonder ooit nog iets hoeven te verlaten en reis je altijd met jezelf mee!
Zorg goed voor je zelf!
Tot later!
En laat Holland in zijn gejaagdheid, bekrompen en kleinburgelijkheid, trends of bnn onzin, je zigeuner zijn nimmer afpakken!; )))))
Goeie reis lieverd. ik zeg niet snel lieverd, maar wie met zo veel pijn haar liefde moet verlaten dat ik tranen krijg, is een lieverd. Holland krijgt er een groot hart bij!
Quote Jezz; Ik zit er doorheen.
Als je er elke dag minimaal drie keer doorheen zit, dan is dat reeds snel aan het oplopen tot 1095 keer per jaar en dat moeten wij dan allemaal ook nog es lezen………pfffffffffff
Ik kom er NIET meer doorheen..
Kijk, dat bedoel ik nou: Daarom was je de eerste Blogger Van de Week.
Prachtig!
Dat Arth…..ik bedoel Jezzebel, vrouw met sleepnet vol leven
Kus de zee, aai de aarde.
Annetta:>)
Jongens, ben ik weer even.
Mijn God, de drang om te vluchten is groot vandaag, maar er is geen keuze meer, alles moet.
Ik ben op weg. Oi va voi.
@Isis, dank voor je mooie woorden. Weet je dat ik daar het allerbangst voor ben? Dat ik zo bang zal worden voor de norm en de waarde, dat ik een stuk van mezelf verlies.
Dat wordt stuiteren, want dat is nog nooit werkelijk geluk. En geloof me, het is eerder geprobeerd. Maar ik pas niet in zo’n fucking doos. Ik sta het liefst op mijn eigen benen, eindeloos lang, als het moet.
@Eric, oh God man, nu laat je mij huilen. En vandaag is moeilijk. Ik heb vandaag de kussen van mijn hart gegeven. Aan hem en zijn kind. Dat prachtige kind dat mij alleen maar bij de naam Lief kent, alsof het blaadjes aan de bomen zijn.
Oi va voi.
@Partout, je kunt het er ook bij laten zitten.
@Frans Muthert, dank voor je woorden. Weet je dat ik echt blij ben dat je ze soms zegt? Ik vergeet het soms, als ik weer Jan en Alleman over me heen krijg. Zij die het altijd beter weten.
Maar de dingen en de zaken en dat krankzinnig bonkende hart, die zijn van mij. Ik bepaal hoe, en dan weet je het wel. 🙂
@Annetta 🙂 Vanmiddag ben ik naar de rots gegaan. Daar kwam ik de wereld tegen. Ik zal je vanavond vertellen hoe.
Bye Liefies, ik moet nog wat regelen en ik ben het vergeten. Wat een leed.
Wat een prachtig krachtig stuk, regel ze, nog even tot later
Na elke afreis volgt ook weer een aankomst – we wachten geduldig…
Lieverds, tien voor negen mijn tijd. Eigenlijk had ik door willen halen. Maar het is op. Er moeten nog wat zaken met het hoofd gedaan worden en dat is er niet langer bij.
Je begrijpt wat dat betekent, dat wordt schrijven, zo, straks, ietsje later, na de laatste afwas en nog een was in de machine.
Morgenochtend vroeg weer verder. Tussen 8.00 en 9.00 uur komen de verhuizers. Dan moeten de dingen en de zaken wel wat meer op orde zijn.
Ik kies dus voor vroeg slapen en vroeg op.
Straks zal ik nog een bijdrage schrijven. Maar dat is het. In Nederland, mijn nieuwe oude huis, kom ik je weer tegen, of misschien ergens in een cafe tussendoor.
Ik weet het niet, ik doe mijn best.
Dag, tot straks.
@Doranne, tot zo 🙂
@Rami, ik zal het je precies vertellen. 🙂
Dag.
Lieve Jezz…..het is me gelukt, hoop ik, nog op de valreep een paar woorden te schrijven vòòr je je computer moet afsluiten…
alles wat je schrijft hierboven over de prachtvrouw, dat kun je (vast en zeker) ook op jou van toepassing laten zijn….natuurlijk ben je bang, natuurlijk is het afscheid hard en moeilijk…maar je gaat het redden in NL….
en bang voor die zgn. normen en waarden..ach zet het uit je hoofd….jij kunt hier jouw leven leiden…je zult het zien…..bovendien je hebt ons voor raad, advies en om uit te huilen, je op te laten beuren..mee te lachen en mee te grienen….
ach waarom nog meer woorden….je weet wat ik zou willen zeggen…
"words, words, mere words, no matter from the heart"…. (Shakespeare)
nu maar alle moed verzamelen en je neusje en je lange benen en je prachthoofdje richting dat kikkerlandje….
ik zal aan je denken en hopelijk ben je snel weer op je blog terug….
ik geef je een mooi vers mee voor de "oversteek":
on wings of deeds the soul must mount
when we are summoned from afar
ourselves and not our words will count
not what we said but what we are…..
take care, till soon and with tons of love,
your jeg.
Jeg, Pracht Vrouw!
Wat ben ik blij dat je er nog even bent!
Och, wat maak je me gelukkig.
Dank voor je krachtige woorden. Ik ga het redden, Jeg, no worries, ik zal het met mijn hart doen.
Jeg, prachtvrouw, ik houd van je. Je weet het wel.
Dankjewel.
Wat een ontzettend mooi verhaal, ik heb het ademloos gelezen. Te laat natuurlijk weer, ik loop altijd achter, maar misschien dat ik die allerlaatste nog wel op tijd kan meepikken. Jezz, je vriendin kan trots zijn op een vriendin als jij, dat geloof ik echt!
Misschien dat het wat warmer wordt hier als jij er bent. Een warme wind door Nederland.
Oi Solvejg en Alib, Lieverds, ik zit er zo doorheen. Ik kan geen zinnige dingen meer zeggen.
Dankjewel, je raakt me. En reken maar dat ik in Nederland de boel eens goed ga verhitten.
Ik heb er zin in.
Oi, vrienden achterlaten, zij van wie je werkelijk houdt, het is zo godvergeten klote.
voor Jezz
He who binds himself to a joy
Does the winged life destroy:
But he who kisses the joy as it flies
Lives in internity’s sunrise.
William Blake
Ik las dat in een boek en heb het gelijk gekocht om onder 1 van jouw blogs te zetten
Mazzel tov, Moon
Dank je Jezz. Tegen Moon zei ik: wat een onzin wat ‘ze’ allemaal zeggen. What doesn’t kill you makes you stronger. And all that crap. Je overleeft omdat je moet. Niet omdat je het kunt. Maar gelukkig: ook dit gaat voorbij (denk ik soms als ik het even echt niet meer weet, en op de een of andere manier helpt dat, weet ook niet hoe). Pas goed op jezelf. Roosvicee en wat sterkers staan al klaar. 🙂