Houd me vast man.
Met touwen als het moet.
Laat het knallen.
Met zwepen als het moet.
Kus mijn tranen.
Met blinddoeken als het moet.
Kus me, streel me, beuk me.
Met liefde als het moet.
Houd me in godsnaam vast.
Voordat ik glip.
Met al je ballen als het moet.
Met moed.
Laatste shabat in mijn eigen huis. De toekomst heeft aangeklopt, shavuah tov, goede week. Laat zij in godsnaam zoet zijn.
Ik ben zo ongelooflijk bang. Maar ik kan niet toegeven, moet niet toegeven, zal niet kruipen. Er zijn momenten dat ik dapper ben. Soms, als de tijd vertraagt, als de tranen komen. Ik moet verder. Kan niet opgeven. Mag niet vallen. Nu niet vallen. In godsnaam houd het nog even bij elkaar.
Nog een paar dagen, ik zal je nooit meer zien. Dit is het einde, ik moet je loslaten.
Houd me in godsnaam vast. Dertien jaar van mijn leven heb ik met jou gelachen en gehuild, hebben we gehobbeld en geschreeuwd. Jij en ik, altijd samen, apart. Soms heel alleen.
Man van mijn hart, zet je tanden er in, laat me in godsnaam gaan.
Ik durf niet vandaag. En ook gisteren. Een laf doosje, niet meer dan doen alsof, slappe poging. Morgen. Morgen echt, neem ik me voor. Elke dag, verder, er is een moment dat ik moet opschieten, dat het anders gaat, dat vluchten niet meer kan. Ik laat het weer akelig op het randje balanceren. Waarom?
Ik ben zo godvergeten bang.
Vandaag heb ik de stekkers er uitgetrokken. Twee keer sta je op mijn antwoordwoordapparaat. Maar ik kan niet, wil niet, durf vandaag niet verder. Ik heb zo’n pijn. Zo’n godvergeten pijn.
Houd me vast, houd me in godsnaam nog heel even vast.
Ik moet bijna gaan.
Tel Aviv,
Jezzebel
Art: Edvard Munch; Madonna
een week is kort,
lang is een week
kort. is lang, ‘t is
niks, een week is…
wat is ‘t nou een week
op ‘n heel lichtjaar?
Enkel zwaartekracht
houdt je even vast.
The gods above are in the know
They allow you to go
Now you should allow yourself to go.
Everytime you say goodbye
You die a little.
kus van mij voor je moed.
kusssss
Lieverds, bedankt, het gaat helemaal niet zo lekker. Oi vee.
ik weet helemaal niet meer wat ik moet zeggen… kan je niet een paar dagen je ergens op storten ofzo? Zodat je gewoon geen tijd hebt voor die ellende bedoel ik! 🙁
@Marlis, ja, ik laat het natuurlijk niet voor niets zo uit de hand lopen, die laatste dagen zijn het moeilijkst. Morgen moét ik pakken, aanpakken met moed en zo.
de pathetiek tiert erg welig ,
brrr.
ow mooie vrouw, we zijn allemaal bij je in gedachten, laat het je de moed geven die je zo hard nodig hebt.
ik vind dat je het al heel moedig doet trouwens, …
Ben er hoor Jezz! Ik hoor je hartverscheurend hard. Pak m’n hand.
PS Sjavoea tov, chamoedele!
Niets moet, alles moed!
Komt goed 😀
Goedemorgen Lieverds, vandaag zal ik er niet veel zijn. Ik moet werkelijk nog wat moedige dingen doen.
@Anna, angst is pathetisch. Liever was ik ook een held geweest, maar helaas, het is dit hoopje ellende. 🙂
@Alice, dankjewel Lieverd. Vandaag zal ik het ook even flink moeten doen. Wat een leed 🙂
@Eline, fijn dat je er bent 🙂
Ik houd je even vast. Shavuah tov, een nieuwe week, zij brengt een nieuw leven.
@Ericsart, 🙂 Zover ben ik nog niet, maar ik vertrouw op jouw woorden. 🙂
Allez Jezz, in de wielrennerij zeggen ze ‘stoempen’.
Groeten, Henk.
Jezz. gelezen en is mijn iwrith correct : jeridah….?
Jongens is ze weer.
Ik heb de mouwen maar weer eens opgestroopt, janken kan altijd nog, later 🙂
@Henk, noemen ze dat stoempen? Wat een prachtwoord! Ik stoemp me er wel doorheen 🙂
@Gingy, jeridah… de afdaling, maar vergis je niet, ik ga opstijgen, ik ga aliyah maken, terug naar mijn land, land waar ik geboren ben en dat ik in me draag.
Jeridah en aliyah,
Stijgen en dalen,
Jood en Niet-Jood
Nederland en Israël,
Vluchten en landen.
Ik draag het allemaal, alles.
Met al mijn liefde en al mijn tranen.
turbulentie is een voorbode
van verandering:
don’t fasten your seatbelt!
ik heb een kaarsje voor je
opgestoken – en een goede
sigaar…:-)
Wat kan je bang worden van gevoel he Jezz? Zelfs als ‘t goed gaat:
"Then it comes to be
that the soothing light
at the end of your tunnel
was just a freighttrain coming your way"
Maarreh… ik vind je geen kandidaat voor shocktherapie of lobotomie. Integendeel. Blijf jezelf af en toe maar lekker in de weg zitten. Hebben wij tenminste weer wat moois te lezen.
In het woord "jeridah" heb ik altijd iets van verraad gezien, want ook al wonen we er niet, het land woont in ons!
zet hem op Jezz! Luister even naar mijn stuk Changing Moods-2, misschien kan je er kracht uit ontlenen.
Alle wendingen hebben ook een positieve onder zich..
Je kan het!
Reactie is geredigeerd
Loslaten is vreselijk moeilijk, maar als het tijd is voel je het.
Be Brave.
Reactie is geredigeerd
Hallo Lieverds, gaat ie weer:
@k van vulpen, oi, ik zou heel wat over hebben voor die rust. Ik warm maar weer een bordje chili uit de vriezer 🙂
@Koos, 🙂 Ik kan niet anders, vrees ik. Ik doe mijn best. 🙂
@Gingy, ja jeridah wordt je als verraad aangesmeerd. Maar dat is onzin. Iedereen weet dat het leven uit stijgen en dalen bestaat. En ook als ‘de afdaling’ begonnen is, zal er een moment zijn dat je weer kunt stijgen. En de rest is propaganda 🙂
@Koen, misschien later, het lukt me even niet. Nu even mijn eigen weg volgen. Thanks, voor de aanmoediging.
@K, ik weet dat niet zeker, of je voelt dat het tijd is. De man over wie ik schrijf, met hem ben ik officieel getrouwd geweest en al heel lang officieel gescheiden en nog steeds voelen we het allebei niet, ook al gaan we onze weg. Het doet vreselijk pijn, die liefde van ons. Big love, no match.
Jongens, ik ben nog een paar dozen aan het volproppen. (Inmiddels bij de kleding en de schoenen aangekomen, oi va voi.)
Ik heb nog steeds geen woorden voor je… Maar ik ben er wel…
Groet je haar van mij, als je straks aankomt, en de lucht van Schiphol je om de keel slaat?
Hier spreekt de hoofdredacteur van de Viva, mogen we uw feuilleton plaatsen in onze eerstkomende editie? Het gaat om een thema- nummer ""Hier moet de mattenklopper overheen!""
Zou u het zinnetje :
""Met zwepen als het moet""
evt willen veranderen in:
""Met mattenkloppers als het moet""
Dan kunnen we het stuk integraal plaatsen!
@Flax, ik vrees dat ik het je precies ga vertellen 🙂
@Partout, moge je mond koekjes eten.
ocharme, ‘chili uit de vriezer’
klinkt zo vreselijk koud
dat ik er kippenvel van
op mijn tandvlees krijg…
Au! Au! Ik kan niets anders zeggen… au, AU!
Alle liefs en sterkte!
een levenlang ben je onderweg…
Wat me echt eng lijkt zijn bomschoenen, landmijnen die op vlinders lijken enz. in de omgeving.
En al die korte lontjes!
Een verhuizing is dan een peulvruchtje.
Ja toch niet dan?
Lieverds, ben ik nog even 🙂
@k. van vulpen, gisteren was kippenvel. 🙂
@Thera, ja, soms zijn dat de enige woorden die tellen. Dankjewel. 🙂
@ergens, oi va voi, hoe waar, maar ik hoop wel dat er straks een plekje is dat ik thuis kan noemen.
@annet, bomschoenen zijn hier niet erg gebruikelijk. Verhuizen is bepaald geen doperwt om een nachtje op te slapen. Dit is het land van mijn hart, met het volk van mijn bloed dat ik achterlaat.
Oh soms!
Ik heb soms geen geduld voor dingen. Dan denk ik: geen gezeur! Schiet op!
En dat zeg je tegen de liefste of de liefde!
Voor 13 jaar samen op een of andere manier, zul je wel geduld moeten hebben Annet. Er valt niets op te schieten, pijn heelt maar langzaam.
Yeach I know wat pijn is.
De verhuisdozen zitten vast met stroop. Ik ben van inpakken wegwezen. Maar ik kan niet weg. Mijn ogen dwalen daarom vaak naar binnen waar het feest is of naar boven met een glimlach naar de maan.
Of de kosmos in waar het theater zich afspeelt.
xxx
ik kan nooit meer weg uit mezelf. heb ik belooofd. geen verraad meer. de waarheid. hou je haaks knappe Jezzebel!