Vandaag heb ik het met liefde gedaan

Ik bel. Hij moet me zien. Hallo zegt hij niet. We spreken af. Tien uur. Deze avond.
Ik hang op. Ik belde, hij overrompelde. Ik moet er om lachen. Ik ken hem.
Tien uur ‘s avonds. Mijn God, dat was ik vergeten, hij slaapt niet. Niet meer dan drie uur per dag.
Slapen maakt hem bang.

Half acht ‘s avonds. Hij belt. Nu.
Nu, veel beter. Hij stuurt een chauffeur. We gaan het leuk doen. Nu.
Ik ritsel een half uurtje. Ik moet douchen.
Hij heeft geen idee. Ik sta tussen het stof en de dozen.
Met natte haren sta ik buiten.
De chauffeur negeert en belt door.
Dan moet hij ophangen, hij heeft nog een ritje te bezorgen.
Ik moet lachen. We zullen wel zien.

Met open armen, breed grijnzend staat hij in de gang van het appartement aan zee.
Jaren geleden kwam ik hier, één keer, toen het huis nog ingericht moest worden.
Toen hij nog verliefd was met de grootste ballen die ik ooit zag.
Eén zin schreef ik er over in mijn aantekenboek. Die is me altijd bij gebleven. En nog steeds durf ik hem niet hardop uit te spreken.
Ook hij heeft het over toen. Zoals mannen dat doen.
De beste seks van zijn leven. De laatste keer voordat.
Voordat, daar hebben we het niet over.
Geen tijd, strak programma, hij heeft het goed gepland.
Hij werd bang, zeg hij ook nog even.

We gaan naar een vernissage. Op het nippertje.
Hij duwt me een restaurant binnen.
Eet. Drink. Hij beslist dat ik drink.
Ik wil niet. Ik drink het liefst met iemand, of alleen, maar niet in mijn eentje in gezelschap.
Hij luistert niet. Voor haar een glas wijn en vier soda, graag.
De serveerster lacht naar mij, dat is hem ten voeten uit.
Ik drink niet.
Hij bestelt. Royaal, krankzinnig royaal. Voor mij. Zelf alleen een bordje soep.
Ik eet nauwelijks.

Hij slaat toe. Keiharde rechte vraag.
Wanneer voor het laatst?
Ik vertel het hem direct, strak in de ogen.
Gisteren. Met de Grote Liefde.
Hij lacht breed. Dit kent hij, herinnert hij. Zijn gezicht verzacht.
Hij moet bellen. Hij kent iemand. Die moet ik spreken.
Huis in Nederland. Zaken verschuiven. Misschien koopt hij dit of dat.
Heb ik iets nodig?
En over twee maanden naar Thailand. Vakantie. Samen. Soms is hij doodmoe. Hij komt me in Amsterdam ophalen.
Ik moet om hem lachen. En hij lacht mee. Nog één keer zoals we dat vroeger deden.
Kom bij me slapen, vraagt hij.
En ik zeg nee.

Shabat Shalom,

Tel Aviv,
Jezzebel

Art: Hila Lulu lin